Daisy The Great is zeker niet de eerste band die de inspiratie voor een deel in de jaren 90 vindt en dan vooral bij de door vrouwen aangevoerde indierock uit dit decennium. Het zijn invloeden die absoluut hoorbaar zijn op The Rubber Teeth Talk, maar Daisy The Great is zeker niet blijven steken in de jaren 90. Het duwt de songs van Kelley Nicole Dugan en Mina Walker meerdere kanten op en ondertussen strooien de dames ook nog eens met prachtige harmonieën. Het duurde even voor ik door had dat Daisy The Great echt wel iets bijzonders te bieden heeft, maar sindsdien vind ik The Rubber Teeth Talk bij iedere keer horen weer net wat leuker en interessanter.
Ik heb in het verleden al wel eens geluisterd naar de muziek van Daisy The Great, maar tot een recensie kwam het dusver nog niet. Ik ging er bij eerste beluistering van het deze week verschenen The Rubber Teeth Talk van uit dat het nieuwe album van het duo uit New York hier niets aan zou gaan veranderen, maar ik ben langzaam maar zeker toch gevallen voor de charmes van het nieuwe album van Daisy The Great.
Dat ik de afgelopen jaren geen aandacht heb besteed aan de muziek van Kelley Nicole Dugan en Mina Walker, want dat zijn de twee leden van Daisy The Great, heeft niet eens zo heel veel te maken met hun muzikale en vocale kwaliteiten, want ze deden op hun vorige albums ook al heel veel goed. Dat doen Kelley Nicole Dugan en Mina Walker ook op het deze week verschenen The Rubber Teeth Talk, dat ook bij eerste beluistering al een aantal sterke punten liet horen.
Zo beschikken de twee muzikanten uit New York allebei over een mooie stem, maar The Rubber Teeth Talk wordt pas echt indrukwekkend wanneer Kelley Nicole Dugan en Mina Walker fraaie harmonieën door de speakers laten komen. Het zijn harmonieën die op de vorige albums van Daisy The Great al mooi waren, maar die nog wat mooier zijn op het nieuwe album van Daisy The Great.
Het duo uit New York spreekt ook in muzikaal opzicht makkelijk tot de verbeelding en ook met de songs van Kelley Nicole Dugan en Mina Walker is helemaal niets mis. Wat me in het verleden tegen hield is dat het allemaal wel erg bekend in de oren klinkt. Negatiever gesteld zou ik ook kunnen zeggen dat Daisy The Great in het verleden niet veel toevoegde aan alles dat er al is.
Dat gevoel had ik eerlijk gezegd ook bij de beluistering van de openingstrack van het deze week verschenen The Rubber Teeth Talk. Het is een track die bijzonder lekker klinkt en die opvalt door de echt prachtige zang van de twee leden van Daisy The Great, maar het is ook een track die je direct mee terug neemt naar de door vrouwen aangevoerde indierock uit de jaren 90 van bijvoorbeeld Juliana Hatfield of Belly.
Het klinkt vrij onweerstaanbaar voor liefhebbers van het genre, maar blijf zeker nog even luisteren als je geen behoefte meer hebt aan 90s indierock. Daisy The Great kan immers ook uit de voeten in andere genres en schakelt vrij makkelijk over naar andere invloeden. In eerste instantie komen deze ook nog uit de jaren 90, maar het duo uit New York schakelt vrij makkelijk over naar de indiepop van dit moment en geeft hier en daar een behoorlijk theatrale twist aan haar songs.
Je hoort het bijvoorbeeld in het fascinerende Lady Exhausted, waarin Kelley Nicole Dugan en Mina Walker opeens een volstrekt eigen geluid hebben. Het is me eerlijk gezegd wat te pompeus, maar ik heb ook wel weer respect voor dit uitstapje buiten de gebaande paden. Door de subtiele en minder subtiele uitstapjes buiten de gebaande paden slaagt Daisy The Great zich er wat mij betreft immers in om zich te onderscheiden van al die bandjes die fantasieloos voortborduren op de indierock uit de jaren 90.
Hierdoor vind ik The Rubber Teeth Talk een steeds leuker album. Het is een album dat vervolgens ook nog eens steeds beter wordt en dit met name door de echt hele mooie zang. Het duurde even voor ik het door had, maar Daisy The Great ontstijgt de grauwe middelmaat met speels gemak. Erwin Zijleman