Jessie Murph is in de Verenigde Staten behoorlijk controversieel vanwege haar expliciete teksten en video’s, maar ze is ook absoluut zeer getalenteerd. Vorig jaar bracht ze met That Ain't No Man That's The Devil een veelbelovend debuutalbum uit en dat wordt deze week alweer gevolgd door Sex Hysteria, waarop de jonge Amerikaanse muzikante een aantal volgende stappen zet. Sex Hysteria is in muzikaal opzicht verrassend veelzijdig, maar het is de stem van de pas twintig jaar oude Jessie Murph die de meeste indruk maakt. Het is een stem die af en toe wel wat aan Amy Winehouse doet denken, maar die ook andere kanten op kan op het op zijn minst veelbelovende Sex Hysteria.
De naam Jessie Murph hoorde ik een paar dagen geleden voor het eerst, waarna ik haar naam een paar uur later zag opduiken in de lijsten met nieuwe albums. Frequente bezoekers van platforms als TikTok kennen Jessie Murph waarschijnlijk al veel langer, want de jonge Amerikaanse muzikante is op deze platforms inmiddels al enkele jaren een ster.
Jessie Murph is pas twintig, maar maakt inmiddels al enkele jaren muziek. Ze werd geboren in Clarksville, Tennessee, niet zo heel ver van Nashville, maar groeide op in Huntsville, Alabama. Ze had op jonge leeftijd een zwak voor country, maar kwam uiteindelijk in aanraking met allerlei genres, die ze allemaal probeerde te verwerken in haar muziek.
In de herfst van 2024 verscheen het debuutalbum van Jessie Murph, dat ik alleen vanwege de geweldige titel That Ain't No Man That's The Devil al had moeten beluisteren. Het is een album dat ik inmiddels wel heb beluisterd en het verbaast me dat ik er vorig jaar niet veel meer over heb gelezen, want het is in meerdere opzichten een interessant album.
Op haar debuutalbum maakt de destijds nog wat jongere Jessie Murph immers behoorlijk wat indruk. Dat doet ze allereerst met haar opvallend soulvolle maar ook opvallend rauwe stem. Het is een stem die meer dan eens associaties oproept met die van Amy Winehouse, maar het is wel Amy Winehouse die Londen heet verruild voor Nashville.
That Ain't No Man That's The Devil is een album vol belofte dat niet alleen indruk maakt met de indrukwekkende strot van Jessie Murph, maar dat er ook in slaagt om een brug te slaan tussen nogal uiteenlopende genres, variërend van country tot hip-hop en van soul tot pop.
Jessie Murph heeft niet veel tijd genomen voor haar tweede album, want nog geen jaar na That Ain't No Man That's The Devil is Sex Hysteria verschenen. Op de cover van het album is de jonge Amerikaanse muzikante te zien met een heus suikerspin kapsel, waardoor de associaties met Amy Winehouse nog wat sterker worden.
Jessie Murph heeft zich voor haar tweede album omringd met flink wat producers en songwriters, maar ze heeft zelf ook actief meegeschreven aan de songs op haar album, die vaak een autobiografisch karakter hebben en duidelijk maken dat haar jeugd niet makkelijk was. De persoonlijke teksten winnen aan kracht door de heerlijke zuidelijke tongval van Jessie Murph en haar, zeker voor haar leeftijd, opvallend doorleefd klinkende stem.
De zang op Seks Hysteria is beter dan die op That Ain't No Man That's The Devil en hetzelfde geldt voor de songs. Het zijn songs waarin invloeden uit de soul, pop, country, R&B en hip-hop samenvloeien. Een deel van de producers grijpt me net wat te veel naar de elektronica, inclusief de autotune die Jessie Murph echt niet nodig heeft, maar tussen de vijftien songs op het album zitten er flink wat die ruimschoots boven de middelmaat uit stijgen en dat geldt zeker voor de songs met een nostalgisch tintje en dat zijn er nogal wat.
Jessie Murph maakt muziek die lang niet altijd aansluit op mijn muzieksmaak, maar ik hoor absoluut het talent en de belofte op Sex Hysteria. Zeker wanneer echo’s van Amy Winehouse opduiken hoop ik dat het met Jessie Murph een stuk beter gaat aflopen dan met de Britse zangeres. In dat geval zouden we nog wel eens heel veel plezier kunnen gaan hebben van de Amerikaanse muzikante, die op haar twintigste al behoorlijk wat indruk maakt. Erwin Zijleman
