Albums met alleen vertolkingen van songs van anderen zijn meestal weinig opwindende tussendoortjes, maar het deze week verschenen TORSO van Soap&Skin valt in een andere categorie. Het alter ego van de Oostenrijkse muzikante Anja Plaschg maakte een aantal van de donkerste albums van de afgelopen twee decennia en ook TORSO is zeker niet gevuld met zonnestralen. Ook TORSO is een album waar je tegen moet kunnen, maar als je er tegen kunt is het een fascinerend album met prachtige orkestraties, geweldige zang en vertolkingen van songs die in de meeste gevallen in bijna niets meer doen denken aan de originelen. Het is aardedonker, maar ook bijzonder mooi. Zomaar een van de meest indrukwekkende coveralbums die ik ken.
De Oostenrijkse singer-songwriter Anja Plaschg leverde in 2009 als Soap&Skin een aardedonker album af. Het in het voorjaar van 2009 verschenen Lovetune For Vacuum verdreef in één keer alle zonnestralen en vulde de lucht met gitzwarte wolken. Het debuutalbum van Soap&Skin was niet alleen angstig donker, maar ook wonderschoon, waardoor het album de boeken in ging als een van de meest indrukwekkende albums van 2009.
Wat het album nog wat indrukwekkender maakte, maar wat ook wel enigszins zorgwekkend was, is dat Anja Plaschg het album opnam tussen haar veertiende en haar achttiende. Ook op het in 2012 verschenen Narrow was Anja Plaschg zeker geen lachebekje, maar het album klonk wat minder donker en eerlijk gezegd ook wat minder indrukwekkend dan haar debuutalbum.
Met het in 2018 verschenen From Gas To Solid/You Are My Friend overtrof Anja Plaschg, op dat moment ook een succesvolle actrice, wat mij betreft haar debuutalbum. Ook From Gas To Solid/You Are My Friend was een album met vooral donkere tinten, maar de muziek van Soap&Skin kon ook sprookjesachtig mooi klinken.
De afgelopen zes jaar was het vizier van de Oostenrijkse muzikante gericht op andere zaken, maar een paar weken geleden verscheen er eindelijk weer een nieuw album van Soap&Skin. TORSO bevat bijna een uur muziek en in dat uur muziek komen twaalf songs voorbij. Het zijn allemaal songs van anderen, waardoor het album misschien aanvoelt als een tussendoortje, maar dat is het zeker niet.
Anja Plaschg vertolkte de afgelopen 15 jaar veel vaker songs van anderen, die twee jaar geleden samen kwamen in een op een festival gespeelde set. Ze staan nu ook op TORSO, dat songs bevat van onder andere Sufjan Stevens, Lana Del Rey, Cat Power, Tom Waits, David Bowie (wat een fascinerende versie van Girl Loves Me), The Velvet Underground en The Doors.
Een aantal songs op TORSO moeten het doen met het donkere pianospel en de indringende stem van Anja Plaschg, maar de Oostenrijkse muzikante werkte ook samen met een klassiek ensemble en trekt hier en daar wat beangstigende elektronica uit de kast.
TORSO bevat misschien uitsluitend songs van anderen, maar het is desondanks een typisch Soap&Skin album geworden. Het is wederom geen album om vrolijk van te worden, want de vertolkingen van Soap&Skin zijn behoorlijk intens en indringend en vooral donker van kleur.
Achter alle donkere tinten is echter ook een hoop schoonheid te vinden. De orkestraties op het album zijn behoorlijk dramatisch, maar ook bijzonder mooi. Hetzelfde kan gezegd worden van de stem van Anja Plaschg, die in meerdere songs keihard binnen komt en die enorm is gegroeid sinds haar debuutalbum.
De Oostenrijkse muzikante is er in geslaagd om van alle songs op het album Soap&Skin songs te maken. Het levert een serie songs op die soms zo donker en intens zijn dat je er bijna bang van wordt, maar het is ook razend knap hoe de muzikante uit Wenen de songs zo heeft verbouwd dat ze nauwelijks meer te herkennen zijn.
Ik ben echt niet altijd in de stemming voor dit album, maar dat was niet anders bij Lovetune For Vacuum, Narrow en From Gas To Solid/You Are My Friend. Als ik er wel voor in de stemming ben grijpt TORSO me een uur lang op ongekende wijze bij de strot en worden de vertolkingen van Anja Plaschg alleen maar mooier, bijzonderder en indrukwekkender. Erwin Zijleman
