Webs is mijn eerste kennismaking met de muziek die de Amerikaanse Derek Weaving maakt onder de naam Weaving en het is een kennismaking die naar meer smaakt. De muziek van de muzikant uit Brooklyn is niet eens zo makkelijk te omschrijven. Het is muziek die deels past in het hokje Amerikaanse rootsmuziek, maar die er vervolgens invloeden uit een aantal decennia popmuziek bij sleept. Die invloeden gaan terug tot de jaren 50, maar toch klinkt Webs zeker niet gedateerd. Webs is een album dat anders klinkt, maar het is ook een album met een serie uitstekende songs, die ook nog eens prachtig worden uitgevoerd. Een interessante ontdekking wat mij betreft.
Weaving is een project van de Amerikaanse muzikant Derek Weaving, die deze week debuteert met het album Webs. Mijn eerste kennismaking met de muziek van Weaving was de single Moon en dat is een single die makkelijk de aandacht trekt. De muzikant uit Brooklyn maakt in Moon muziek die vooral lijkt geïnspireerd door muziek uit de jaren 50 en 60. Dat zit hem vooral in de muziek, maar ook de zang van Derek Weaving doet wat nostalgisch aan.
De single krijgt een uniek eigen karakter door de bijzondere vrouwenstemmen die worden toegevoegd. Het is een single die perfect gepast zou hebben op de soundtrack van de eerste seizoenen van Twin Peaks, maar ook in iedere andere film of serie van David Lynch zou Moon niet hebben misstaan. Het heeft af en toe ook wel wat van de muziek van The Handsome Family en dat is een naam die vaker opkomt bij beluistering van Webs.
Op het debuutalbum van Weaving maakt Derek Weaving muziek met flink wat invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek, maar net als de muziek van The Handsome Family maakt Weaving muziek die op een of andere manier uit een andere tijd lijkt te komen. Dat heeft alles te maken met de wat nostalgisch aandoende klanken op het album, al is Webs in veel opzichten niet eens zo heel ver verwijderd van veel eigentijdser klinkende singer-songwriter albums.
Zeker wanneer de pedal steel een voorname rol speelt, en dat is in flink wat tracks het geval, is Webs een heerlijk klinkend Amerikaans rootsalbum, dat door de inzet van net wat meer keyboards, accenten van vrouwenstemmen en een liefde voor muziek uit de jaren 50 en 60 ook een origineel geluid laat horen. Het doet me af en toe ook wel wat denken aan de vroege albums van M. Ward, maar als je me zou vertellen dat Webs een obscure parel uit de jaren 50 is zou ik het ook geloven.
Derek Weaving is niet vies van flink wat melancholie in zijn songs en die melancholie past ook wel bij zijn stem, die niet is gemaakt voor vrolijke meezingers. Zeker wat later op de avond doet Webs wonderen en zeker wanneer de zangeressen invallen waan je je in een andere tijd.
Ik luister niet heel vaak naar het soort muziek dat wordt gemaakt op Webs van Weaving, maar sinds ik het album voor het eerst hoorde ben ik stiekem wel een beetje verslaafd geraakt aan de nostalgische en melancholische songs van de muzikant uit Brooklyn. Het is een album dat interessanter wordt wanneer je er vaker naar luistert. Dan hoor je dat zowel de muziek op het album, met een hoofdrol voor gitaren en de pedal steel, en de zang op Webs heel mooi zijn. Je hoort bovendien dat Derek Weaving mooie en interessante songs schrijft.
Het zijn songs die in eerste instantie vooral uit de jaren 50 en 60 leken te komen, maar Webs heeft ook zeker een jaren 80 vibe en misstaat bovendien niet in het heden. Webs is een sfeervol en stemmig album dat het uitstekend doet op de nog koude en donkere avonden van het moment, maar ook in de lentezon doet het album het verrassend goed.
Webs van Weaving klinkt af en toe als de spreekwoordelijke omgevallen platenkast, maar het album klinkt ook verrassend consistent. Liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek die niet bang zijn voor een bijzondere twist hebben er met Webs van Weaving een interessant album bij. Erwin Zijleman