Originele recensie gepubliceerd op 8 maart 2014
Robert Ellis debuteerde ongeveer tweeënhalf jaar geleden met het ook al bijzonder fraaie Photographs; een plaat die laveerde tussen folk, country en 70s singer-songwriter muziek en een nogal strikte scheiding aanbracht tussen akoestische folksongs en meer band georiënteerde muziek. Ergens tussen Townes van Zandt, Don Mclean, Jim Croce, Willie Nelson en Gram Parsons, aldus mijn recensie op deze BLOG.
Ook op The Lights From The Chemical Plant bewandelt Robert Ellis weer meerdere wegen, al hebben invloeden uit de 70s singer-songwriter muziek flink aan terrein gewonnen en vloeien de verschillende genres waardoor Ellis zich laat inspireren dit keer meer in elkaar over.
De muziek van de tegenwoordig vanuit Nashville opererende Texaan roept daarom dit keer ook associaties op met de muziek van onder andere Paul Simon (van wie Robert Ellis niet voor niets Still Crazy After All These Years covert), Randy Newman en zeker ook het vroege werk van Tom Waits, maar ook de hierboven genoemde namen zijn nog steeds relevant, waarbij ik met name in vocaal opzicht veel van Don Mclean hoor.
The Lights From The Chemical Plant bevat een aantal ingetogen folk- en countrysongs, maar kan ook steviger rocken of verrassen met rijk aangeklede songs die alle kanten op schieten, waarbij uitstapjes richting psychedelica en nog een aantal andere genres niet worden geschuwd. In de meeste gevallen weet Robert Ellis alle genres op aansprekende wijze met elkaar te verbinden, wat de kracht van de plaat zeer ten goede komt en wat er uiteindelijk voor zorgt dat The Lights From The Chemical Plant veel meer indruk maakt dan het ook al uitstekende Photographs.
The Lights From The Chemical Plant ontleent zijn kracht voor een deel aan de bijzonder fraaie productie van Jacquire King, die de afgelopen jaren werkte met uiteenlopende muzikanten als Lissie, Kings Of Leon, Editors, Norah Jones, Chuck Prophet en Bon Jovi, en er in slaagt om de vele kanten van Robert Ellis aan elkaar te smeden tot een oorspronkelijk klinkend geluid met vooral invloeden uit de 70s.
The Lights From The Chemical Plants klinkt als de plaat die Gram Parsons nog had willen maken, als de plaat waarvan Don McLean alleen maar kon dromen en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Robert Ellis opereert tegenwoordig vanuit Nashville, maar zijn hart ligt nog in Texas. The Lights From The Chemical Plant is meer dan eens een ode aan The Lone Star State en dat hoor je zowel in de teksten als in de muziek.
Photographs wist me twee jaar geleden zeer te overtuigen, maar met zijn nieuwe plaat slaat Robert Ellis een grote slag. The Lights From The Chemical Plant is een ongelooflijk knappe en doorleefde plaat, zeker wanneer je je bedenkt dat Robert Ellis pas 25 jaar oud is. Als hij platen van dit niveau blijft maken ligt een imposante carrière in het verschiet, zeker met deze 100% jaarlijstjesplaat achter de hand. Erwin Zijleman
