Het is de lijst met de voor mij meest waardevolle nieuwe albums die in 2017 zijn verschenen, maar er verscheen natuurlijk veel meer op muziekgebied.
Vandaag kies ik daarom ook nog de vijf 'reissues' die het meest met me hebben gedaan dit jaar en kies ik bovendien de vijf muziekboeken die ik het afgelopen jaar met het meeste plezier heb gelezen. Erwin Zijleman
Voor de jaarlijst kijk je op:
http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2017/12/jaarlijstje-2017.html
Mijn beste reissues van 2017
5. Toen George Michael in 1990 Listen Without Prejudice uitbracht, had hij zich al deels losgemaakt van zijn imago als tieneridool. Op Listen Without Prejudice nam George Michael definitief afstand van de kauwgomballenpop van Wham en maakte hij een plaat die 27 jaar later nog steeds diepe indruk maakt:
http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2017/10/george-michael-listen-without-prejudice.html.
4. Purple Rain was en is niet mijn favoriete Prince plaat, maar het was wel de plaat die me voor het eerst kennis liet maken met het unieke talent van het genie uit Minneapolis. Ik heb Purple Rain dit jaar veel vaker beluisterd dan ik in het verleden heb gedaan en de plaat groeit. Wat een passie, wat een energie, wat een talent:
http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2017/06/prince-revolution-purple-rain-expanded.html.
3. Toen Tango In The Night in 1987 verscheen, was ik al een tijdje uitgekeken op Fleetwood Mac. Vorig jaar ontdekte ik het fraaie Mirage, dat ik destijds niet eens kocht, en dit jaar herontdekte ik Tango In The Night, dat destijds snel in de kast verdween. De plaat blijkt vol te staan met de hoogstaande popliedjes die je van Fleetwood Mac mag verwachten:
http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2017/04/fleetwood-mac-tango-in-night-deluxe.html.
2. Feitelijk geen reissue, want deze live-opnamen verschenen niet eerder op de plaat, maar nieuw is het natuurlijk ook niet. Dylan werd in de periode waarin hij de religie nadrukkelijk omarmde verguisd door de critici en zijn fans, maar ik wist al even dat de platen die hij in zijn periode als herboren Christen maakte helemaal niet zo slecht zijn. Live deed Dylan er nog een schepje bovenop, wat prachtig is te horen op dit zeer waardevolle deel van The Bootleg Series:
http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2017/11/bob-dylan-trouble-no-more-bootleg.html.
1. Wederom geen reissue, maar ook deze opnamen zijn natuurlijk niet nieuw. Ze stammen uit ongeveer dezelfde periode waarin Bowie Stage uitbracht, maar deze opnamen uit 1976 klinken nog net wat beter. Ik heb Bowie een paar keer live mogen zien, maar helaas nooit zo goed als hij was in de Nassau Coliseum in 1976. Bijzonder indrukwekkend:
http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2017/02/david-bowie-live-nassau-coliseum-76.html.
Mijn beste muziekboeken van 2017
Er verschijnen iedere jaar stapels muziekboeken, maar ik vind ze lang niet allemaal even interessant. Vaak is het een opsomming van weetjes en met name oninteressante weetjes en te vaak zijn muziekboeken slecht geschreven. De onderstaande vijf heb ik echter in één keer uitgelezen en kan ik echt iedereen aanraden.
5. Art Sex Music van Cosey Fanni Tutti
Cosey Fanni Tutti schrijft in Art Sex Music over haar jaren in de band Throbbing Gristle het duo Chris & Cosey. Het is muziek waar ik niet zoveel mee heb, maar dit boek leest als een spannend jongensboek (of meisjesboek) en schetst ook nog eens een prachtig tijdsbeeld. Ik heb het in één keer uitgelezen en dat ga ik zeker nog eens doen.
4. Meet Me In The Bathroom van Lizzy Goodman
Lizzy Goodman schreef al eens een prima biografie over Lady Gaga, maar met Meet Me In The Bathroom heeft ze een klassieker geschreven. Na de aanslagen van 11 september in New York verdween de rock 'n roll even uit de stad. Lizzy Goodman beschrijft op fraaie wijze de wederopstanding van de muziek en geeft een inkijkje in het New York van na 11 september 2001.
3. Reckless Daughter van David Yaffe
Over vrouwen in de popmuziek wordt altijd in wat meer bescheiden termen geschreven dan over de mannen. Onzin natuurlijk, zeker als het gaat om de bijzonder invloedrijke Joni Mitchell, die door David Yaffe volkomen terecht en met prachtige verhalen op een voetstuk wordt geplaatst.
2. Dig if You Will the Picture van Ben Greenman / Prince: The Dutch Experience van Edgar Kruize
Dig if You Will the Picture is de beste Prince biografie die ik ken, al is het maar omdat Ben Greenman uitvoerig stil staat bij de muziek en wat minder bij het privé-leven van Prince. Prince: The Ducth Experience van Edgar Kruize is het leukste boek dat ik over Prince heb gelezen. Het boek kijkt terug op alles dat Prince in Nederland heeft gedaan en zorgt er voor dat je al die memorabele concerten nog eens herbeleefd.
1. Grant & I: Inside and Outside the Go-Betweens van Robert Forster
Het meest ontroerende muziekboek dat ik het afgelopen jaar heb gelezen is zonder enige twijfel Grant & I: Inside and Outside the Go-Betweens van Robert Forster. Go-Betweens voorman Robert Forster kijkt hierin terug op zijn leven met de helaas veel te vroeg overleden Grant McLennan, met wie hij sinds zijn tienerjaren muziek heeft gemaakt. Het boek vertelt niet alleen mooie verhalen over de legendarische Australische band, maar staat vooral op ontroerende wijze stil bij een vriendschap die niet altijd makkelijk, maar wel zeer intens was.