08 augustus 2025

Review: Zandi Holup - Wildflower

Liefhebbers van wat traditioneler aandoende folk en country en van een vrouwenstem die je bij de strot grijpt moeten onmiddellijk gaan luisteren naar Wildflower, het indrukwekkende debuutalbum van de Amerikaanse muzikante Zandi Holup
Op basis van de foto op de cover van Wildflower had ik een wat zoet countrypop album verwacht, waarop de pop het makkelijk wint van de country. Schijn bedriegt, want het debuutalbum van Zandi Holup is geen countrypopalbum en al helemaal geen zoet album. De jonge Amerikaanse muzikante beschikt over een opmerkelijk ruw stemgeluid en het is een stemgeluid dat uitstekend past bij de wat traditioneel aandoende folk en vooral country op Wildflower. Het combineert prachtig met het fraaie akoestische geluid dat is te horen op het album en dat ook nog eens prachtig is geproduceerd. Zandi Holup is ook een redelijk bekend en succesvol actrice, maar hopelijk gaat ze met het verrassend goede Wildflower nu volledig voor de muziek.



Zandi Holup timmerde de afgelopen jaren aan de weg als actrice, maar gaat met de release van haar debuutalbum Wildflower naar eigen zeggen vol voor de muziek. Actrices die zo nodig moeten gaan zingen hebben de schijn wat tegen, maar Zandi Holup is een muzikante in hart en nieren, die toevallig ook met succes geacteerd heeft. 
De in Fort Washington, Pennsylvania, geboren en getogen muzikante verhuisde een paar jaar geleden naar Nashville, Tennessee, en kan de komende tijd zomaar uitgroeien tot een van de grote nieuwe talenten uit de Amerikaanse muziekhoofdstad. 

Zandi Holup’s debuutalbum Wildflower wordt hier en daar een countrypop album genoemd, maar dat is wat mij betreft een vlag die de lading niet dekt. Ik hoor immers maar heel weinig pop op het debuutalbum van de jonge Amerikaanse muzikante. Ik hoor wel heel veel folk en vooral country op het album en het is folk en country die met veel respect voor de tradities van de genres is gemaakt. 

Wildflower werd geproduceerd door de gelouterde producer Ryan Hadlock, die eerder werkte met onder andere Zach Bryan, Brandi Carlile en The Lumineers. Hij heeft het debuutalbum van Zandi Holup voorzien van een zeer smaakvol en akoestisch geluid. Het is een redelijk sober klinkend geluid, al hoor je bij beluistering van het album met de koptelefoon een heel arsenaal aan instrumenten voorbij komen. 

De akoestische gitaar staat centraal in de muziek op Wildflower, maar onder andere de pedal steel, de viool en andere snareninstrumenten zorgen voor fraaie accenten, die er voor zorgen dat het album zich uiteindelijk ook in muzikaal opzicht makkelijk opdringt. Ik zeg uiteindelijk, want bij eerste beluistering van Wildflower gaat alle aandacht uit naar de fascinerende stem van de muzikante uit Nashville. 

Het is in eerste instantie moeilijk te geloven dat de jonge vrouw op de cover van het album verantwoordelijk is voor de zang op het album, want Zandi Holup beschikt over een imposant stemgeluid. Het is een rauw en doorleefd klinkend stemgeluid, maar het is ook een stem vol gevoel en een stem die steeds weer net wat anders kan klinken. 

Ik werd bij eerste beluistering van Wildflower verpletterd door de stem van Zandi Holup. Het is een stem die ik direct bijzonder mooi vond, maar het is ook een stem die eindeloos fascineert. Of om een Amerikaanse recensent te citeren: “Zandi Holup has the kind of voice that instantly cuts to the heart’s deepest corners: enchanting, enigmatic, profoundly world-weary but radiant with raw feeling”. 

Zandi Holup weet ook nog eens bijzonder mooi te doseren, waardoor kracht en intimiteit elkaar steeds afwisselen, wat de sober ingekleurde songs voorziet van dynamiek. Het is vooral de stem van Zandi Holup die de aandacht trekt bij eerste beluistering van Wildflower, maar de prachtige productie van Ryan Hadlock en de competent spelende muzikanten zorgen er voor dat de zang fraai wordt omlijst en hierdoor nog mooier en indrukwekkender wordt. 

Zandi Holup is de dertig nog niet gepasseerd, maar klinkt door haar stem als een zangeres die het klappen van de zweep kent. Ook als songwriter klinkt ze overigens een stuk ouder dan ze werkelijk is, want Wildflower staat vol met songs die je genadeloos bij de strot grijpen en die niet zomaar los laten. In Nederland is Zandi Holup volgens mij nog volslagen onbekend, zeker als singer-songwriter, maar het echt prachtige en indrukwekkende Wildflower moet hier heel snel verandering in gaan brengen. Erwin Zijleman


Best albums of 2025 so far: Taylor Rae - The Void

De eerste helft van het muziekjaar 2025 zit er al weer even op. Hoogste tijd om de balans op te maken met 15 albums die er voor mij op een of andere manier uit sprongen. Niet de albums die ik het meest heb beluisterd, deels ook niet de albums die mijn jaarlijstje gaan domineren over een maand of vijf, maar wel albums die me opvielen en dat nog steeds doen.

Taylor Rae trok in Verenigde Staten al flink de aandacht met haar prima debuutalbum Mad Twenties en laat op het minstens even goede The Void horen dat haar vorige album zeker geen toevalstreffer was
Taylor Rae werd mij aangeprezen als countrypop ster, maar met countrypop heeft haar muziek niets te maken. De muzikante uit Austin, Texas, verwerkt vooral invloeden uit de folk, blues en jazz in tijdloos klinkende Amerikaanse rootsmuziek en singer-songwriter pop. In muzikaal opzicht valt vooral het bluesy gitaarspel op, maar het is de stem van Taylor Rae die de meeste aandacht trekt. De Amerikaanse muzikante beschikt over een mooie stem, die zich als de spreekwoordelijke warme deken om je heen slaat. Alles op The Void klinkt even aangenaam, wat het album al snel onweerstaanbaar maakt, maar het tweede album van Taylor Rae ademt ook kwaliteit.



Mad Twenties, het in de herfst van 2021 verschenen debuutalbum van Taylor Rae, deed het in de Verenigde Staten heel erg goed, maar heeft in Europa volgens mij nauwelijks aandacht gekregen. Ik had het album tot voor kort zelf ook nog nooit beluisterd, maar ben echt aangenaam verrast door het eerste album van Taylor Rae. 

De singer-songwriter uit Austin, Texas, krijgt hier en daar het label countrypop opgeplakt, maar op Mad Twenties laat ze een verrassend veelzijdig geluid horen, dat zowel binnen de Amerikaanse rootsmuziek als binnen de singer-songwriter pop op een breed terrein uit de voeten kan. 

De belangrijkste reden om alsnog naar Mad Twenties, waarop ik zeker nog terug ga komen, te luisteren is het feit dat Taylor Rae deze week haar tweede album heeft uitgebracht. Het is een album waaraan ik, na mijn kennismaking met Mad Twenties, begon met hele hoge verwachtingen, maar ook The Void heeft me zeker niet teleurgesteld. 

Het album opent prachtig met een akoestische gitaar en de stem van Taylor Rae, die ook op haar tweede album makkelijk indruk maakt met haar stem. Wanneer de openingstrack na een tijdje wat voller wordt ingekleurd is er direct weer het warme en volstrekt tijdloze geluid dat het debuutalbum van Taylor Rae zo mooi en bijzonder maakte en dat gemaakt lijkt voor lome zondagen. 

Het is een geluid dat nog mooier, warmer en smaakvoller klinkt dan op het debuutalbum van de Texaanse muzikante en dat de hand van een ervaren producer verraadt. Dat is de met een Grammy beloonde muzikant en producer Eric Krasno zeker, al moet ik toegeven dat zijn naam bij mij geen belletje deed rinkelen. 

Taylor Rae maakte haar nieuwe album met een zeer compacte band en tekent zelf voor prachtig gitaarspel. Het is gitaarspel dat akoestisch en folky kan klinken, maar op The Void is ook een belangrijke rol weggelegd voor elektrisch versterkt bluesy gitaarspel, dat de songs op het album voorziet van een heerlijk loom karakter. 

Het zorgt ook op het nieuwe album van Taylor Rae weer voor een tijdloos en soms wat nostalgisch aandoend geluid met invloeden uit de folk, blues, country en jazz. Het is een warm en zeer aangenaam geluid en het is een geluid waarin de mooie en eveneens warme stem van Taylor Rae uitstekend gedijt. 

Het is een stem die me af en toe wel wat doet denken aan die van Norah Jones en dat is wat mij betreft een groot compliment. De gloedvolle zang op het album past perfect bij de stemmige klanken op het album en weet zich wat mij betreft in positief opzicht te onderscheiden binnen het aanbod van het moment. Dat doet de Amerikaanse muzikante niet alleen met de muziek op The Void en met haar stem, maar ook met de songs, die niet alleen tijdloos klinken, maar ook kwaliteit ademen. 

Toen ik eerder deze week naar Mad Twenties luisterde verbaasde het me dat dit album in Nederland echt nauwelijks aandacht heeft gekregen. Ook The Void duikt niet op in de meeste lijsten met nieuwe albums en ook qua recensies is het nog redelijk stil, buiten een Britse recensie waarin het album wordt vergeleken met Deeper Well van Kacey Musgraves. Dat hoor ik er zelf niet direct in, al is de sfeer op beide albums wel deels vergelijkbaar. Het maakt The Void van Taylor Rae voor mij nog wat onweerstaanbaarder. Erwin Zijleman

De muziek van Taylor Rae is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikante: https://taylorraemusic.bandcamp.com/album/the-void-2.


The Void van Taylor Rae is verkrijgbaar via de Mania webshop: