20 juni 2025

Review: Common Holly - Anything Glass

Voor het vorige album van Common Holly moeten we bijna zes jaar terug in de tijd, maar de Canadese muzikante is gelukkig terug met een nieuw album dat al snel net zo mooi en spannend blijkt als zijn voorganger
Probeer nog maar eens op te vallen binnen het overvolle aanbod aan indie. Common Holly deed het bijna zes jaar geleden met het intrigerende When I Say To You Black Lightning en doet het deze week opnieuw met Anything Glass. Het nieuwe album van het project van de Canadese muzikante Brigitte Naggar staat vol met intieme popliedjes met een vleugje folk. De inkleuring van de songs is mooi en subtiel, maar af en toe laat de muzikante uit Montreal haar eigenzinnige kant zien. Dat doet ze ook met haar stem die anders klinkt dan de meeste andere stemmen in het genre en de songs van Common Holly een bijzonder eigen karakter geven. Het levert een album op dat het verdient om gehoord te worden.



Anything Glass is het derde album van Common Holly, een project van de Canadese muzikante Brigitte Naggar. Het debuutalbum van Common Holly, het in 2016 verschenen Playing House vond ik niet heel bijzonder, maar met het in de herfst van 2019 uitgebrachte When I Say To You Black Lightning wist de muzikante uit Montreal me zeer te verrassen. Ik beschreef When I Say To You Black Lightning destijds als een vat vol tegenstrijdigheden en zo ervaar ik het album nog steeds bleek toen ik er eerder deze week weer eens naar luisterde. 

De muziek van Common Holly schoot op het maar net een half uur durende album alle kanten op en was niet zomaar te vangen in een genre, al is het etiket indiepop misschien net breed genoeg, al zijn ook indiefolk en indierock nooit heel ver weg. In muzikaal opzicht was When I Say To You Black Lightning een fascinerend album met de fluisterzachte en wat lieflijke stem van Brigitte Naggar als perfecte extra ingrediënt. 

We zijn inmiddels bijna zes jaar verder, waardoor Common Holly ondanks de zo opvallende voorganger helaas weer min of meer opnieuw moet beginnen, ook bij mij. Ze doet dit met Anything Glass, dat wederom niet veel meer dan een half uur muziek bevat. Het is muziek die in de openingstrack een stuk grijpbaarder klinkt dan de muziek die Common Holly maakte op When I Say To You Black Lightning, maar de songs van de Canadese muzikante klinken nog altijd bijzonder. 

De openingstrack van het album, overigens het eerste album dat Brigitte Naggar opnam in een echte studio, bevat fraaie aardse en organische klanken en klinkt redelijk conventioneel, tot de stem van Brigitte Naggar wordt toegevoegd. De Canadese muzikante fluistert zoals zoveel zangeressen in de (indie)pop van het moment, maar de stem van Brigitte Naggar klinkt toch net wat anders en voorziet de songs van Common Holly van een onderscheidend geluid. 

De openingstrack van Anything Glass klinkt loom en dromerig maar heeft toch ook iets stekeligs en dat is iets wat je in veel tracks op het album terug hoort. In muzikaal opzicht is het nieuwe album van Common Holly vooral een ingetogen of zelfs breekbaar klinkend album. De meeste songs op het album zijn voorzien van betrekkelijk sobere maar ook sprookjesachtige klanken, waardoor de stem van de Canadese singer-songwriter alle ruimte krijgt. 

Ook in de muziek gebeurt er echter ook dit keer van alles, want ook de songs op het nieuwe album van Common Holly zijn niet vies van verrassende wendingen. De ene keer wordt de instrumentatie op het album nog wat soberder, maar de songs op Anything Glass bevatten ook jazzy uitstapjes, kunnen voorzien van ruimtelijke en beeldende klanken of er kan toch weer opeens een gruizige gitaar opduiken. 

Anything Glass is hierdoor al snel net zo’n vat vol tegenstrijdigheden als When I Say To You Black Lightning, maar Common Holly maakt op haar nieuwe album ook mooie en intieme luisterliedjes zonder stekeligheden. Het verleidt allemaal misschien niet zo makkelijk als de indiepop van de groten in het genre, maar neem de tijd voor het nieuwe album van Common Holly en je hoort steeds meer moois in de bijzondere songs van de Canadese muzikante, die met Anything Glass een album heeft afgeleverd dat in brede kring de aandacht verdient. Erwin Zijleman

De muziek van Common Holly is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Canadese muzikante: https://commonholly.bandcamp.com/album/anything-glass.



Review: Snowapple - Utopia

Het Amsterdamse collectief Snowapple staat garant voor indrukwekkende en uitvoerig geprezen theaterproducties, maar levert met Utopia een album af dat ook zonder het visuele aspect makkelijk indruk maakt
Bij Snowapple dacht ik tot voor kort aan drie mooie vrouwenstemmen, prachtige harmonieën en vooral invloeden uit de Britse folk en de Amerikaanse rootsmuziek. Dat heeft alles te maken met het debuutalbum van de Amsterdamse band, dat in 2013 verscheen. Snowapple heeft inmiddels zes albums op haar naam staan en laat horen dat er sinds het debuutalbum veel is veranderd. Utopia is imposant totaaltheater, maar ook als je alleen luistert naar de muziek kom je oren tekort. De muziek van het Amsterdamse collectief laat zich niet in een hokje duwen en schiet alle kanten op, maar ondanks het etiket avant-garde is de muziek van Snowapple ook verrassend toegankelijk.



Iets meer dan twaalf jaar geleden besprak ik het titelloze debuutalbum van de Nederlandse band Snowapple. De band bestond destijds uit drie zangeressen, die stuk voor stuk prachtig konden zingen, maar elkaars stemmen ook fraai wisten te versterken in bijzonder mooie harmonieën. 
De prachtige stemmen op het debuutalbum van Snowapple werden gecombineerd met zeer smaakvolle muziek, waarvoor flink wat akoestische instrumenten werden ingezet, die er voor zorgden dat Snowapple zowel terug kon grijpen op oude Britse folk als op klassiek aandoende muziek of Amerikaanse rootsmuziek. 

Het debuutalbum van Snowapple smaakte wat mij betreft naar veel meer, maar op een of andere manier ben ik de band na het debuutalbum helemaal uit het oog verloren. Dat veranderde een aantal weken geleden toen ik het deze week verschenen nieuwe album Utopia kreeg toegestuurd. Het is een album dat laat horen dat Snowapple zich sinds het debuutalbum in meerdere richtingen heeft ontwikkeld. 

Sinds het debuutalbum uit 2013 verschenen overigens nog vier albums, die mij om onduidelijke redenen allemaal zijn ontgaan en waar deze week dus nog een vijfde album aan wordt toegevoegd. Utopia bevat ruim een uur muziek en is veel meer dan een serie songs. Snowapple wordt momenteel ook wel Snowapple Collective genoemd en is inmiddels een collectief dat bestaat uit muzikanten, dansers en kunstenaars. Ik ben de naam Snowapple na het debuutalbum misschien nooit meer tegengekomen, maar met haar indrukwekkende totaaltheater sleepte het collectief meerdere prestigieuze prijzen in de wacht. 

Ik heb onlangs ook weer eens geluisterd naar het debuutalbum uit 2013, maar dat lijkt echt in geen enkel opzicht op Utopia. De muziek van Snowapple is inmiddels een stuk elektronischer en experimenteler en beweegt zich in andere genres dan op het debuutalbum. De zang is deels vervangen door het gesproken woord, maar hier en daar hoor je ook nog harmonieën, al klinken ze flink anders dan op het debuutalbum. 

Utopia komt waarschijnlijk het best tot zijn recht wanneer je het ziet met alle visuele hoogstandjes die het Amsterdamse collectief toevoegt aan haar muziek, maar ook zonder de visuele component blijft Utopia makkelijk overeind. De muziek van Snowapple is bij vlagen behoorlijk experimenteel, maar op hetzelfde moment wonderschoon. 

Het is muziek waarin van alles wordt gecombineerd. Donkere elektronica wordt gecombineerd met stemmige strijkers en dreigende ritmes vloeien prachtig samen met mooie stemmen. Ook qua genres is de muziek van Snowapple een bonte lappendeken, die hier en daar in het hokje avant-garde wordt geduwd, maar dat is een vlag die de lading maar ten dele dekt. 

Utopia is bij vlagen ver verwijderd van popsongs met een kop en een staart, maar Snowapple omarmt deze popsongs ook met grote regelmaat en klinkt dan opeens verrassend toegankelijk, overigens zonder zich te beperken tot de gebaande paden of zich te houden aan geldende conventies.

Ik ga de albums die Snowapple tussen haar debuutalbum en Utopia uitbracht ook snel eens beluisteren, maar voorlopig kan ik nog wel even vooruit met het fascinerende nieuwe album, dat laat horen dat het Amsterdamse collectief volkomen terecht wordt geprezen in binnenland en buitenland. Erwin Zijleman

De muziek van Snowapple is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van het Amsterdamse collectief: https://snowapple.bandcamp.com/album/utopia.


Utopia van Snowapple is verkrijgbaar via de Mania webshop: