Review: Josienne Clarke - Far From Nowhere

Ik ken de muziek van Josienne Clarke al heel wat jaren, maar met name de afgelopen zes jaar maakt ze albums van een bijzondere schoonheid en intimiteit en ook het deze week verschenen Far From Nowhere is er weer een
Josienne Clarke beschikt absoluut over een van de mooiste folkstemmen van het moment en maakte de afgelopen jaren bovendien een aantal prachtige en interessante folkalbums. Het stapeltje Josienne Clarke albums dat ik koester groeit deze week nog wat verder, want ook Far From Nowhere is weer een betoverend mooi album. Het is een album dat in isolement en met bescheiden middelen werd gemaakt, maar dat heeft niets veranderd aan de schoonheid en kracht van het album. Ook Far From Nowhere is weer sober maar fantasierijk ingekleurd en ook dit keer zingt Josienne Clarke weer de sterren van de hemel. Folk is niet mijn favoriete genre, maar de albums van Josienne Clarke kan ik echt met geen mogelijkheid weerstaan.

Ik ben zeker geen echte folkie, maar dat betekent niet dat ik niet kan genieten van folkalbums. Folkmuzikanten maken het voor mij een stuk makkelijker wanneer ze wat buiten de hokjes van het genre durven te kleuren en bovendien open staan voor invloeden van wat recentere datum. Wanneer een folkalbum aan deze voorwaarden voldoet kan het zomaar opduiken in mijn jaarlijstje of zelfs in het lijstje met mijn favoriete albums aller tijden (als ik dat ooit eens zou maken). 

De folkmuzikante die de afgelopen jaren de meeste keren mijn jaarlijstje heeft gehaald is de Britse muzikante Josienne Clarke. Toen ze in 2019 het prachtige In All Weather uitbracht kende ik haar al van de albums die ze had gemaakt met de Britse muzikant Ben Walker. Stuk voor stuk uitstekende albums, maar voor mij net wat te traditioneel en te folky. Met de soloalbums van Josienne Clarke kon ik echter wel overweg. 

In All Weather (2019), A Small Unknowable Thing (2021), Now And Then (2022), Onliness: Songs of Solitude & Singularity (2023) en I Parenthesis (2024) zijn stuk voor stuk albums die ik hoog heb zitten en in de meeste gevallen inmiddels koester. Het zijn albums die allemaal het predicaat folkalbum verdienen, al nam Josienne Clarke de ene keer wat meer afstand van de traditionele folk dan de andere keer. 

Ook het deze week verschenen Far From Nowhere is een album dat uitstekend past in het hokje folk, maar het is net als de vorige albums van Josienne Clarke ook weer een album waarmee ik me eindeloos wil opsluiten. Dat heeft alles te maken met de stem van Josienne Clarke, die beschikt over een van de mooiste stemmen in de Britse folk van het moment. Het is een stem die loepzuiver door de speakers komt, maar het is ook een stem die je weet te raken door de emotionele lading die Josienne Clarke in haar zang heeft gestopt. 

Net als de vorige albums van Josienne Clarke heeft ook Far From Nowhere weer meer te bieden dan een betoverend mooie stem. Ook de muziek op het album is weer prachtig en maakt de songs van Josienne Clarke nog wat mooier. De muziek op het nieuwe album van de Britse muzikante is over het algemeen genomen uiterst sober maar zeer smaakvol. Door het veelvuldig gebruik van de akoestische gitaar klinken de songs van Josienne Clarke onmiskenbaar folky, maar er gebeurt ook altijd iets bijzonders in haar muziek. 

Dat het album zo prachtig klinkt is overigens best bijzonder, want met Far From Nowhere wilde Josienne Clarke haar eigen Nebraska maken. Ze sloot zich op in een klein huis in het bos met flink wat instrumenten en producer en muzikant Murray Collier en kwam na een week naar buiten met een serie prachtige songs. 

Vergeleken met een aantal van haar vorige albums kruipt Josienne Clarke met haar nieuwe album weer wat dichter tegen de traditionele Britse folk aan, maar ik vind het album 13 tracks en ruim veertig minuten lang prachtig en heb geen moment van de allergie die ik vaak voor wat traditionelere folk heb. 

Far From Nowhere is gemaakt met beperkte middelen en is het meest sobere album van Josienne Clark tot dusver, maar desondanks is het een album dat het verdient om met de koptelefoon te worden beluisterd. Dan immers hoor je hoeveel zorg Josienne Clarke en Murray Collier hebben besteed aan de muziek op en de productie van het album en bovendien hoor je nog wat beter hoe mooi de stem van de Britse muzikante is. Ik heb inmiddels al heel wat jaren een enorm zwak voor de albums van Josienne Clarke en ook haar nieuwe album is weer indrukwekkend mooi. Erwin Zijleman

De muziek van Josienne Clarke is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Britse muzikante: https://josienneclarke.bandcamp.com/album/far-from-nowhere.

Far From Nowhere van Josienne Clarke is verkrijgbaar via de Mania webshop:

LP, 29,99 euro

CD, 17,99 euro

Review: Rachel Bobbitt - Swimming Towards The Sand

Swimming Towards The Sand van de Canadese muzikante Rachel Bobbitt heeft nog niet veel aandacht gekregen, maar het is een interessant album, dat vaak doet wat je niet verwacht, maar desondanks zeer toegankelijk is
Laat het debuutalbum van Rachel Bobbitt door de speakers komen en je hoort steeds weer wat anders. In muzikaal opzicht kan de Canadese muzikante meerdere kanten op en dat kan ze ook met haar stem. Het is een stem die vrijwel altijd bijzonder mooi klinkt en de songs op Swimming Towards The Sand net dat beetje extra geeft dat nodig is om op te vallen. Opvallen doet de muzikante uit Toronto ook met haar songs, die lastig in een hokje zijn te duwen, en met haar muziek, die makkelijk schakelt tussen verschillende genres. Het is even wennen misschien, maar uiteindelijk is het moeilijk om niet te vallen voor de bijzondere muzikale charmes van Rachel Bobbitt.

Ik weet meestal vrij snel of een album iets voor mij is of niet, maar ik heb, zeker voor mijn doen, best lang geworsteld met Swimming Towards The Sand van Rachel Bobbitt. De ene keer vond ik het album te zweverig, de volgende keer juist weer teveel pop en zo hoorde ik nog veel meer dingen die me afwisselend wel en niet bevielen. Ik ben er nog steeds niet helemaal uit, maar voorlopig geef ik het album het voordeel van de twijfel, al is het maar omdat het ook wel leuk is om in verwarring te worden gebracht door een album dat me zo verschillend weet te raken. 

Het is sowieso een klein wonder dat ik het album van de muzikante uit Toronto heb ontdekt, want er is de afgelopen week niet heel veel aandacht besteed aan wat volgens mij het officiële debuutalbum is van Rachel Bobbitt. Ik zie op Spotify nog een album dat ze maakte met iemand anders (Justice Der) en op haar bandcamp pagina een hele serie losse tracks en EP’s, maar Swimming Towards The Sand is voor zover ik kan zien het eerste volwaardige album dat alleen haar naam op de cover heeft staan. 

Het is een album dat zoals gezegd niet zo makkelijk is te plaatsen. De muziek van Rachel Bobbitt heeft soms een wat zweverig karakter, wat vooral te maken heeft met de wijze waarop de zang en de synths zijn opgenomen. De zang klinkt op het hele album bijzonder en over het algemeen bijzonder mooi, maar Rachel Bobbitt draait met haar stem ook haar hand niet om voor redelijk rechttoe rechtaan indierock en kan ook zomaar het soort pop maken dat momenteel gemeengoed is. 

En net als je denkt te weten wat je aan haar hebt kiest de Canadese muzikante voor klanken en zang die herinneren aan de keer dat ik Nico en haar harmonium zag op een klein Rotterdams podium. De muziek van Rachel Bobbitt klinkt dan opeens bezwerend, maar kan niet veel later weer zomaar omslaan in de richting van makkelijk verleidende indiepop of pop met een hang naar een ver verleden. 

Swimming Towards The Sand is hierdoor een draak van een album voor een ieder die albums graag met veel precisie in hokjes propt, maar het onvoorspelbare karakter van de songs op het debuutalbum van Rachel Bobbitt geeft het album ook een bijzondere charme en kracht. 

Rachel Bobbitt groeide op in Canada, op het platteland van Nova Scotia, maar ze nam haar nieuwe album op in Los Angeles. De Canadese muzikante heeft van beide uitersten wat meegenomen, want Swimming Towards The Sand is afwisselend een album van weidse landschappen met een winters karakter en een album met de dynamiek van de grote stad. 

Ik moest er een tijd aan wennen, maar hoe vaker ik naar het debuutalbum van Rachel Bobbitt luister, hoe meer ik onder de indruk raak van het album. Ik ben niet alleen onder de indruk van de wijze waarop het album steeds van kleur verschiet, maar ook van de songs op het album, van de fraaie klanken waarin de fraaie gitaren en synths strijden om de aandacht en zeker ook van de stem van Rachel Bobbitt die prachtig zingt en wiens stem ik steeds meer ga waarderen. 

Swimming Towards The Sand is een album dat ik de afgelopen week zomaar aan de kant had kunnen schuiven omdat ik er onvoldoende grip op kreeg, maar het debuutalbum van Rachel Bobbitt is ook een album dat zomaar in mijn jaarlijstje kan terecht komen. Ik durf het allemaal nog niet te voorspellen, maar mijn twijfel over de kwaliteit van het album is tijdens het typen van deze recensie definitief verdwenen. Ik zou er zeker eens naar luisteren de komende tijd. Erwin Zijleman

De muziek van Rachel Bobbitt is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Canadese muzikante: https://rachelbobbitt.bandcamp.com/album/swimming-towards-the-sand.