De Britse singer-songwriter Dominie Hooper is een van de vele vrouwelijke singer-songwriters die dit jaar een debuutalbum uitbrengt, maar ze heeft er wel een bijzonder debuutalbum van gemaakt. Het is een album dat zich niet zo makkelijk in een van de gangbare hokjes laat duwen. In This Body Lives bevat folky passages, maar het is ook een donker, ruw en soms wat ongrijpbaar album. Wat voor de muziek en de songs op het album geldt, geldt ook voor de zang van Dominie Hooper, die prachtig kan zingen, maar je ook bang kan maken. In This Body Lives is een album dat in het enorme aanbod van het moment zomaar kan ondersneeuwen, maar dat zou echt doodzonde zijn.
Er verschenen de afgelopen nogal wat debuutalbums van vrouwelijke singer-songwriters. Daar heb ik over het algemeen een zwak voor, maar het genre is ook al tijden overvol, waardoor verzadiging op de loer ligt. Een debuutalbum dat wat mij betreft zeker niet mag blijven liggen is het debuutalbum van Dominie Hooper. De in Dartmoor opgegroeide maar tegenwoordig in Londen woonachtige muzikante heeft met In This Body Lives immers een bijzonder mooi en fascinerend album gemaakt.
De cover van het album is aardedonker en pas als je er wat langer naar kijkt zie je wat er op staat. Wat voor de cover van het album geldt, geldt ook voor de muziek op het album. Dominie Hooper maakt op haar debuutalbum donkere of zelfs aardedonkere muziek en het is bovendien muziek die je even op je in moet laten werken. Het album bevat een aantal songs met een kop en een staart, maar ook een aantal lastiger te doorgronden instrumentale passages.
Ook als Dominie Hooper wat toegankelijker klinkt, en toegankelijk is op In This Body Lives een relatief begrip, zijn haar songs wat ongrijpbaar en af en toe beangstigend donker. De songs van de Britse muzikante zijn in de basis folky, maar het is wel folk van het duistere soort. Ik heb af en toe associaties met PJ Harvey en Patti Smith, maar echt zinvol vergelijkingsmateriaal is het niet.
In de donkere lagen op het debuutalbum van Dominie Hooper spelen elektrische gitaren en de cello een voorname rol. Het gitaarwerk is vooral ruw en stekelig, terwijl de cello vooral de lagere noten opzoekt. De vrij stevig aangezette accenten van de elektrische gitaar en de cello worden ondersteund door een fantastisch spelende band, die juist weer wonderschone accenten toevoegt aan de alternatieve folk die Dominie Hooper maakt.
Het schakelen tussen ruwe en wat tegendraadse en juist betoverend mooie momenten hoor je ook in de zang van de Britse muzikante, die wat onderkoeld kan klinken, maar je ook kan raken met mooi gezongen en zeer intense passages. Ik was eigenlijk direct onder de indruk van het bijzondere geluid van Dominie Hooper, maar werd ook wat heen en weer geslingerd tussen het bewonderen van de schoonheid van haar muziek en het niet uit de voeten kunnen met de extremere kanten van haar muziek.
Na een paar keer horen is dat wel veranderd en is mijn eerste twijfel over In This Body Lives volledig verdwenen. De wat toegankelijkere en meer ingetogen songs op het album zijn alleen maar mooier geworden en maken zowel met de muziek als de zang steeds meer indruk. De wat minder makkelijk te doorgronden tracks op het album geven het debuutalbum van Dominie Hooper een eigen gezicht en versterken de bijzondere sfeer op het album.
Het is een album dat afwisselend in de smaak zal vallen bij folkies en liefhebbers van wat minder gangbare muziek, met liefhebbers van beide uitersten als spekkoper. Het album is overigens prachtig geproduceerd door Ben Hillier, die eerder albums van onder andere Depeche Mode en Nadine Shah voorzag van donkere tinten. Het regent momenteel zoals gezegd debuutalbums van vrouwelijke singer-songwriters, maar In This Body Lives van de Britse muzikante Dominie Hooper is echt een hele bijzondere. Erwin Zijleman
De muziek van Dominie Hooper is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Britse muzikante: https://dominiehooper.bandcamp.com/album/in-this-body-lives.
