26 december 2020

Porridge Radio - Every Bad

Je moet er echt even voor gaan zitten, maar als je Every Bad van Porridge Radio eenmaal toelaat en ondergaat, is het een album dat diepe, diepe indruk maakt en alleen maar indrukwekkender wordt
Ik heb het begin dit jaar een paar keer geprobeerd met het derde album van de Britse band Porridge Radio, maar bij snelle en fragmentarische beluistering deed het me niet zoveel. Dat is ook niet zo gek, want het album dat ik dankzij de jaarlijstjes van velen toch nog heb opgepikt, is een album dat de tijd moet krijgen om onder de huid te kruipen. Every Bad van Porridge Radio is soms rauw en hard, maar de muziek van de Britse band is net zo makkelijk zacht en intiem. De band kent haar klassiekers uit de Britse popmuziek, maar met name door de geweldige zang van Dana Margolin en haar persoonlijke songs creƫert Porridge Radio ook een eigen geluid dat je eerst weg wilt duwen, maar uiteindelijk alleen maar wilt omarmen.


Ik dacht nog heel even aan een kerstplaat, maar koos uiteindelijk toch voor een blik op de jaarlijstjes van anderen. Hoog in verrassend veel van deze jaarlijstjes vind ik Every Bad van Porridge Radio. 

Toen het album van de Britse band verscheen op 13 maart van dit jaar, overigens ook de start van de eerste Nederlandse lockdown, heb ik er wel even naar geluisterd, maar ik vond het allemaal net wat te ruw en onvast en dat vond ik ook nadat de eerste jubelrecensies van het album waren verschenen. 

Op deze tweede kerstdag viel het kwartje echter wel op de vroege ochtend, al was het in eerste instantie wel even doorbijten. Doorbijten omdat de band uit het Britse Brighton niet alleen het patent heeft op geweldige popsongs, maar het ook popsongs zijn die flink kunnen ontsporen. 

Every Bad is voor mij, zeker bij eerste beluistering, een album vol tegenstellingen. Zangeres en frontvrouw Dana Margolin strijkt af en toe wel wat tegen de haren in met haar zang, maar haar gedreven zang is uiteindelijk ook een van de sterkste wapens van de band. Wat op het eerste gehoor misschien wat ruw en onvast klinkt is uiteindelijk zang vol passie en emotie. 

Het is zang die vaak wat doet denken aan PJ Harvey op haar wat ruwere albums, maar hier en daar duikt ook een vleugje Siouxsie Sioux op. En zo kan ik nog wel even doorgaan, want de stem van Dana Margolin heeft ook wel wat van de stem van Jehnny Beth van Savages of van Big Thief’s Adrianne Lenker en nog veel meer, maar het is ook een stem vol eigen karakter. 

Ook in muzikaal opzicht kan ik alle bovengenoemde namen noemen, al geldt ook hier dat Porridge Radio anders klinkt dan alles dat er al is. Every Bad is het derde album van de band uit Brighton, maar het is voor het eerst een voltreffer. 

Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik het album eerder dit jaar slechts snel en fragmentarisch heb beluisterd, want Every Bad is een album waar je in moet duiken en dat je moet ondergaan. Ik heb er in alle vroegte een paar maal ademloos naar geluisterd en bij iedere keer horen raakte ik er meer van overtuigd dat ik eerder dit jaar een jaarlijstjesalbum aan de kant heb geschoven en bovendien een album dat het verdient om in de hoogste regionen van deze lijstjes op te duiken. 

Every Bad citeert uit een aantal decennia Britse popmuziek, maar maakt vervolgens haar eigen ding van alle invloeden. De muziek van de Britse pand is soms ruw en hard, maar minstens net zo vaak intiem en zacht. Elf popliedjes staan er op het album en de een is nog mooier dan de ander. 

Je hoort het echt niet als je even snel door het album scrolt, maar verlies jezelf in de muziek van Porridge Radio en het wordt steeds mooier en intenser. De band speelt met gevoel en volgt de ruwe en gepassioneerde zanglijnen van Dana Margolin met veel precisie. Every Bad van Porridge Radio past in hokjes als indie-rock en vooral postpunk, maar de band uit Brighton schuift moeiteloos op richting pop of lo-fi als dat moet. 

Het ene moment is het muziek om bang, moedeloos of gedeprimeerd van te worden, maar een paar noten later maakt Porridge Radio je toch weer zielsgelukkig met de persoonlijke songs van Dana Margolin en haar intense zang. 

Het was Paste Magazine dat me uiteindelijk over de streep trok met de volgende zin en wat heeft de Amerikaanse muziek website gelijk: “It’s one thing for a band to capture a world in chaos, but it’s much more difficult to accurately capture a mind in chaos—Porridge Radio make it look like a cakewalk. Every Bad is the nuanced album that indie rock has needed for years.” Erwin Zijleman

De muziek van Porridge Radio is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://porridgeradio.bandcamp.com/album/every-bad.


Every Bad van Porridge Radio is verkrijgbaar via de Mania webshop: