Review: The Belair Lip Bombs - Again

Er zijn dit jaar niet heel veel frisse, interessante en leuke nieuwe gitaarbandjes opgedoken, maar de Australische band The Belair Lip Bombs laat op haar uitstekende tweede album Again horen dat het er zeker een is
Direct bij de eerste noten van de openingstrack van Again van The Belair Lip Bombs heb je het gevoel dat je een band hoort die wel eens heel groot kan gaan worden. Dat zijn grote schoenen om te vullen en dat lukt de Australische band dan ook niet altijd, maar Again is absoluut een leuk album. The Belair Lip Bombs maakt op haar tweede album aanstekelijke en soms licht tegendraadse gitaarpop zoals alleen Australische bands die maken. De band beschikt in de persoon van Maisie Everett over een aansprekend boegbeeld en laat op Again ook nog eens horen dat het kan variëren, waardoor het album misschien niet de hele tijd zorgt voor een jubelstemming, maar wel laat horen dat er nog veel meer in zit.

Lush Life, het eerste album van de Australische band The Belair Lip Bombs, was in de zomer van 2023 een album waar ik in eerste instantie heel vrolijk van werd, maar dat ik na een paar keer horen toch weer opzij legde. Het overkwam me een week of twee geleden ook weer met Again, het tweede album van de band uit Melbourne. 

Door een aantal zeer lovende recensies in de Britse muziektijdschriften was ik op voorhand al heel nieuwsgierig geworden naar het album en bij eerste beluistering was ik direct enthousiast. Uiteindelijk selecteerde ik het album echter niet omdat het goede gevoel om onduidelijke redenen niet bleef, waarbij ik niet uitsluit dat het te maken had met het stevig opkomende herfstweer van dat moment. 

Omdat het positieve recensies bleef regenen probeerde ik het de afgelopen week toch nog een keer en nu hield de Australische band mijn aandacht wel vast. Ook tijdens het typen van deze recensie word ik alleen maar heel vrolijk van het nieuwe album van The Belair Lip Bombs, dat ik inmiddels dan ook als een blijvertje zie. 

De band rond frontvrouw Maisie Everett vermaakt ook op haar tweede album met een aantal onweerstaanbaar lekkere gitaarsongs, maar gooit er af en toe ook een wat meer ingehouden popsong tegenaan. Het debuutalbum van de band werd niet heel opvallend geproduceerd door Nao Anzai, die onder andere werkte met The Teskey Brothers, maar hij mocht toch terugkeren voor het tweede album. Hij kreeg wel gezelschap van Joe White van de band Rolling Blackouts Coastal Fever, die de band een flinke impuls heeft gegeven. 

Rolling Blackouts Coastal Fever heeft het patent op typisch Australische en bijzonder aanstekelijke gitaarsongs en die maakt The Belair Lip Bombs ook op haar tweede album. Wanneer het gitaarwerk wat tegendraads is heeft het wel wat van de muziek waarmee de New Yorkse band The Strokes ooit debuteerde, maar de band rond Maisie Everett varieert er op Again ook flink op los. Een aantal songs op het album past in de hokjes indierock, maar ook jangle pop en pop komen voorbij op het tweede album van de band. 

Op het ruim twee jaar oude debuutalbum van The Belair Lip Bombs rammelde het nog aan alle kanten, maar op Again heeft de Australische band in een aantal opzichten stappen gezet. Again laat een hecht spelende band horen, die vooral indruk maakt met veelkleurig gitaarwerk, maar ook de ritmesectie van de band stuwt de songs van The Belair Lip Bombs steeds weer naar een net wat hoger niveau. 

De meeste van dit soort bandjes beschikken over een zanger met veel of zelfs net wat teveel branie, maar de songs van The Belair Lip Bombs klinken anders door de zang van frontvrouw Maisie Everett. Again klinkt wat liever en charmanter dan albums van vergelijkbare gitaarbands, maar Maisie Everett kan ook zeker rocken. 

Bij mij viel het kwartje misschien niet direct, maar nu de zon de afgelopen dagen weer wat vaker scheen blijkt Again een album om de zomer van in je kop te krijgen en voorlopig nog even te houden. Jack White was direct fan toen hij het debuut van de band hoorde en bood de band een platencontract aan en daar gaat hij volgens mij geen spijt van krijgen, al is het maar omdat ik het idee heb dat de Australische band nog wel wat groeipotentie heeft. In de gaten houden deze band. Erwin Zijleman

De muziek van The Belair Lip Bombs is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Australische band: https://thebelairlipbombs.bandcamp.com/album/again.

Again van The Belair Lip Bombs Dreams is verkrijgbaar via de Mania webshop:

LP (sky blue), 32,99 euro

LP, 29,99 euro

CD, 17,99 euro

Review: h. pruz - Red Sky At Morning

Hannah Pruzinsky levert deze week het tweede album onder de naam h. pruz af en net als het debuutalbum No Glory is ook Red Sky At Morning een album vol met mooie en intieme maar ook avontuurlijke songs
Het debuutalbum van h. pruz sneeuwde vorig jaar helaas wat onder en dat ook zomaar kunnen gebeuren met opvolger Red Sky At Morning. Dat zou jammer zijn, want het tweede album van het alter ego van Hannah Pruzinsky is een erg mooi album. Het is een album met zachte zang en redelijk ingetogen klanken, maar h. pruz heeft wel veel moois verstopt in deze klanken, waardoor het album de aandacht makkelijk weet vast te houden. Het geluid op het album rammelt wat en dat doet ook een deel van de songs, maar dat is ook de charme van de muziek van h. pruz, die een album heeft afgeleverd dat wat mij betreft opvalt in het enorme aanbod van het moment.

De naam h. pruz kwam ik een paar maanden geleden nog tegen, toen ik het debuutalbum van de Amerikaanse band Sister. (met een punt) besprak. Sister. is een Amerikaans trio rond de muzikanten Ceci Sturman en Hannah Pruzinsky. De band leverde met Two Birds een uitstekend, maar helaas ook wat tussen wal en schip geraakt album af. Hannah Pruzinsky, die zichzelf ziet als non-binair persoon, maakte vorig jaar ook al indruk en deed dat toen onder de naam h. pruz. 

No Glory, het debuutalbum van h. pruz, was in alle opzichten een mooi album, dat op knappe wijze invloeden uit de folk zoals die in de jaren 60 en 70 werd gemaakt combineerde met invloeden uit de indiefolk van het moment. Het album kreeg een aantal zeer positieve recensies, maar werd uiteindelijk slechts in kleine kring opgemerkt, net als het album van Sister. een paar maanden geleden. 

Hannah Pruzinsky krijgt een tweede kans met het deze week uitgebrachte Red Sky At Morning. Het is net als het debuutalbum van de muzikant uit Brooklyn, New York, een album met spaarzaam ingekleurde songs. Het zijn songs die in het hokje folk passen, waarbij Hannah Pruzinsky wederom aansluiting vindt bij folk uit het verleden en het heden. 

Vergeleken met het debuutalbum klinkt het tweede album van h. pruz net wat voller, al is vol een relatief begrip. Ook de songs op Red Sky At Morning zijn betrekkelijk spaarzaam ingekleurd met een hoofdrol voor de akoestische of elektrische gitaar, maar naast bas en drums spelen ook andere instrumenten af en toe een rol op het album. In de openingstrack is een lekker tegendraadse saxofoon te horen, maar h. pruz kiest ook één keer voor een wat gruiziger klinkende song en schuift in een aantal tracks wat op richting country. 

Haar songs doen in het laatste geval wel wat denken aan de meest ingetogen songs van Big Thief en nog meer aan het solowerk van Big Thief zangeres Adrianne Lenker. Dat heeft alles te maken met de stem van Hannah Pruzinsky, die over het algemeen fluisterzacht, maar ook met veel gevoel zingt. Adrianne Lenker heeft wat onvaste wendingen in haar stem als handelsmerk, maar de zang op Red Sky At Morning is prachtig zuiver. 

Ik hou wel van dit soort muziek, zeker als de dagen korter en kouder worden, maar het aanbod is momenteel wel erg groot. Ik ben echter blij dat de Amerikaanse website Paste ook het tweede album van h. pruz weer heeft gevonden, maar verder is het vooralsnog veel te stil rond Red Sky At Morning. Het is absoluut zo dat het tweede album van h. pruz op het eerste gehoor niet heel veel toevoegt aan alles dat er al is in het genre, maar net als No Glory vorig jaar is het een album dat beschikt over de nodige groeipotentie. 

Bij eerste beluistering was ik minder gecharmeerd van de songs op het album waarin vooral geïmproviseerd wordt, maar ook deze dragen uiteindelijk bij aan de bijzondere sfeer van het album. Die sfeer zorgt er voor dat het af en toe lijkt of Hannah Pruzinsky en de andere muzikanten die op het album zijn te horen zo ongeveer naast je staan. 

De sobere klanken en de zachte zang voorzien de songs van een bijzondere intimiteit, waardoor ik Red Sky At Morning steeds mooier ga vinden. En zo heeft Hannah Pruzinsky in anderhalf jaar tijd drie albums afgeleverd die het absoluut verdienen om ontdekt te worden. Van deze albums schat ik het nieuwe album van h. pruz inmiddels het hoogst in. Erwin Zijleman

De muziek van h. pruz is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikant: https://hpruz.bandcamp.com/album/red-sky-at-morning.