21 februari 2025

Review: The Delines - Mr. Luck & Ms. Doom

Met de stem van Amy Boon, de songwriting skills van Willy Vlautin en de muzikaliteit van de overige leden van The Delines kun je eigenlijk geen slecht album maken en dat heeft de band dan ook niet gedaan
Willy Vlautin zag The Delines in eerste instantie als een band naast Richmond Fontaine, maar inmiddels richt hij al zijn muzikale aandacht op de band met boegbeeld Amy Boone. Schrijver Willy Vlautin heeft ook voor Mr. Luck & Ms. Doom weer een serie uitstekende songs en fraaie teksten geschreven en deze worden als altijd prachtig vertolkt door Amy Boon, die alleen maar beter gaat zingen. De rest van de band zorgt voor prachtige klanken met vooral invloeden uit de country, soul en jazz. Het geluid van The Delines klinkt inmiddels vertrouwd, maar de band uit Portland, Oregon, klinkt ook op haar vijfde album warm en geïnspireerd. Een heerlijk album voor als de zon onder is.



De Amerikaanse muzikant Willy Vlautin stopte een jaar of negen geleden met zijn band Richmond Fontaine om meer tijd te hebben voor het schrijven van boeken. De afgelopen jaren timmert Willy Vlautin dan ook vooral en met heel veel succes aan de weg als schrijver, maar hij is de muziek gelukkig niet helemaal vergeten. Deze week verscheen immers het vijfde album van de band The Delines, de band die Willy Vlautin in 2013 formeerde. 

De Amerikaanse muzikant had destijds maar één reden om een tweede band te formeren en dat was de stem van zangeres Amy Boone, die hem mateloos fascineerde en betoverde. Iedereen die de albums van The Delines kent weet dat dit een hele goede reden was om een extra band te starten en ook op het deze week verschenen Mr. Luck & Ms. Doom zingt Amy Boon weer de sterren van de hemel. 

De Amerikaanse zangeres beschikt over een warm en soulvol geluid, maar ze kan ook uitstekend doseren en vertolkt de songs van The Delines bovendien met veel gevoel en precisie. Alleen door de zang van Amy Boone is Mr. Luck & Ms. Doom al een geweldig album, maar The Delines zijn meer dan hun boegbeeld. Willy Vlautin is niet alleen een geweldige schrijver, maar ook een uitstekende songwriter. De fraaie verhalen die hij vertelt zijn bovendien verpakt in lekker in het gehoor liggende maar ook interessante songs. Ik ben lang niet altijd van de teksten, maar de teksten van Willy Vlautin verdienen het om volledig uitgeplozen te worden. 

Ook in muzikaal opzicht heeft de band uit Portland, Oregon, weer veel te bieden. De muziek van The Delines staat ook dit keer weer bol van de invloeden uit de country en de soul, maar Mr. Luck & Ms. Doom klinkt ook zeker jazzy. Dat de band bestaat uit geweldige muzikanten hoor je een album lang. De ritmesectie speelt prachtig subtiel, de gitaarlijnen zijn weergaloos, de synths en orgels zijn fraai ondersteunend en dan zijn er ook nog eens de blazers en strijkers die nog wat warmte toevoegen aan het sfeervolle geluid van The Delines. 

Het is een geluid dat sowieso al niet over warmte heeft te klagen, want de weldadige stem van Amy Boone slaat zich song na song als een warme deken om je heen. Zeker in de meest ingetogen songs zingt de Amerikaanse muzikante echt weergaloos mooi, maar in deze tracks is ook in de muziek iedere noot raak. De criticus zal beweren dat The Delines vertrouwen op een inmiddels bekend recept en hier weinig aan toevoegen, maar ik vind het geluid op Mr. Luck & Ms. Doom weer net wat mooier en ook van de songs van Willy Vlautin krijg ik geen genoeg. 

De stelling ‘meer van hetzelfde’ gaat wat mij betreft dan ook niet op en Mr. Luck & Ms. Doom kan wat mij betreft ook nog eens mee met het beste werk van de band. Het nieuwe album van The Delines is ook nog eens prachtig opgenomen, waardoor je ieder instrument afzonderlijk hoort en het af en toe bijna lijkt of Amy Boone bij je in de woonkamer staat te zingen. 

Het meest recente boek van Willy Vlautin heb ik weer met veel plezier gelezen, maar ook de muzikale verrichtingen van de Amerikaanse schrijver en muzikant zijn nog altijd van een hoog niveau. Zeker zo lang de avonden donker zijn zorgt Mr. Luck & Ms. Doom van The Delines voor een nagenoeg perfecte soundtrack. Erwin Zijleman

De muziek van The Delines is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse band: https://thedelines.bandcamp.com/album/mr-luck-and-ms-doom-uk-and-eu-orders.

 
Mr. Luck & Ms. Doom van The Delines is verkrijgbaar via de Mania webshop:



Review: Pocket Knife Army - Midnight Masquerade

Desirée Coumans en Erwin Tuijl hebben de tijd genomen voor het derde album van hun project Pocket Knife Army, maar het onlangs verschenen Midnight Masquerade klinkt weer vertrouwd en erg goed
Een stilte van zeven jaar is lang, zeker in het muzikale landschap van het moment, maar gelukkig keert het Nederlandse duo Pocket Knife Army na lang wachten terug met haar derde album. Het is een album dat deels voortborduurt op de uitstekende eerste twee albums, maar Midnight Masquerade klink ook wat elektronischer en is af en toe wat meer gericht op dance. Op hetzelfde moment zijn de dynamiek en de variatie gebleven in het geluid van het Nederlandse duo, klinkt de elektronica weer geweldig en laat Desirée Coumans wederom horen dat ze een uitstekende zangeres is. Ik had in het verleden wel wat met Pocket Knife Army en dat is na beluistering van Midnight Masquerade niet veranderd.



Het Nederlandse duo Pocket Knife Army debuteerde aan het eind van 2015 zeer indrukwekkend met het opvallende This Time I'll Come Out Unharmed. Het tweetal bestaande uit Desirée Coumans en Erwin Tuijl fascineerde op dit album met muziek die verder ging waar Portishead ooit gestopt was. Organische klanken werden gecombineerd met een flinke bak elektronica en de krachtige stem van Desirée Coumans en leverden een album van hoog niveau op. 

De songs van Pocket Knife Army waren op This Time I'll Come Out Unharmed aanstekelijk, maar het Nederlandse tweetal zette je ook continu op het verkeerde been met spannende klanken, waarbij met name de avontuurlijke en zeer eigentijds klinkende elektronica opviel. Het goed ontvangen debuutalbum van Pocket Knife Army werd in het voorjaar van 2018 gevolgd door het minstens even goede Forever Counting Sheep, waarop het geluid van het debuutalbum verder werd geperfectioneerd. 

De afgelopen zeven jaar hoorde ik helaas niets meer van Pocket Knife Army. Het betekent niet dat Desirée Coumans en Erwin Tuijl stil hebben gezeten, want de twee organiseerden de afgelopen jaren naar verluidt extravagante nachtfeesten onder de naam Midnight Masquerade, onder andere in Utrecht en mijn eigen Leiden. Ik heb daar verder niets van mee gekregen, maar gelukkig heeft het Nederlandse duo ook weer muziek opgenomen en uitgebracht. 

Het derde album van Pocket Knife Army, Midnight Masquerade, verscheen vorige week en laat horen hoe de muziek van Desirée Coumans en Erwin Tuijl zich de afgelopen zeven jaar heeft geëvolueerd. Het derde album van Pocket Knife Army ligt deels in het verlengde van de eerste twee albums van het duo, maar slaat ook andere wegen in. De meer organisch klinkende passages die op de eerste twee albums nog wel eens voorbij kwamen zijn dit keer minder prominent aanwezig. 

Op Midnight Masquerade domineert de elektronica, maar dit betekent niet dat de muziek van Pocket Knife Army eenvormiger klinkt dan in het verleden. Het Nederlandse duo flirt in een aantal tracks wat opzichtiger met de dansvloer, maar Midnight Masquerade bevat ook flink wat meer ingehouden tracks. Het zijn tracks die verrassend soulvol klinken en die af en toe ook een jaren 70 of 80 vibe hebben, met een aantal bijna letterlijke citaten uit deze decennia, wat weer fraai contrasteert met de eigentijdse klanken in de muziek van Pocket Knife Army. 

Ook op het derde album weten Desirée Coumans en Erwin Tuijl een balans te vinden tussen lekker in het gehoor liggende popsongs en songs die de fantasie prikkelen, waardoor je ook bij beluistering van Midnight Masquerade weer op het puntje van de stoel zit om maar niets te missen. In muzikaal opzicht klinkt het allemaal weer fantastisch, maar ook de zang van Desirée Coumans is weer uitstekend en tilt de songs van het tweetal nog wat verder op. 

De eerste twee albums van Pocket Knife Army hadden wat mij betreft een veel groter publiek verdiend, zowel nationaal als internationaal, en ook Midnight Masquerade verdient meer aandacht dan Desirée Coumans en Erwin Tuijl tot dusver krijgen met hun nieuwe album. Ik was Pocket Knife Army zelf eerlijk ook uit het oog verloren door de lange stilte na het tweede album, maar nu Midnight Masquerade flink wat keren voorbij is gekomen ben ik wederom onder de indruk van de muziek van dit bijzondere tweetal. Erwin Zijleman

De muziek van Pocket Knife Army is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Nederlandse band: https://pocketknifearmy.bandcamp.com/album/midnight-masquerade.