13 november 2025

Review: Theia - Girl, In A Savage World

Theia is een Nieuw-Zeelandse muzikante met Maori wortels die in Los Angeles muziek maakt, wat een bijzondere mix van invloeden, ongrijpbare maar ook aanstekelijke songs en heel veel muzikale en vocale pracht oplevert
Toen ik Girl, In A Savage World van Theia een week geleden voor het eerst beluisterde wist ik niet wat ik hoorde en dat weet ik nog steeds niet precies. Girl, In A Savage World is absoluut een popalbum en bij vlagen een best toegankelijk popalbum, maar het is ook een popalbum met een volkomen uniek eigen geluid. Je hoort het in de muziek, die alle kanten op kan, maar je hoort het vooral in de zang, die het ene moment klinkt als 100% pop, maar het volgende moment als 0% pop. Girl, In A Savage World is volgestopt met bijzondere wendingen, muzikale hoogstandjes en vocale verwondering. Het is een album dat het je niet makkelijk maakt, maar waar je wel zomaar als een blok voor kunt vallen.



In Australië en Nieuw-Zeeland kan de zomer ieder moment beginnen en dat is meestal een moment waarop nog flink wat nieuwe albums verschijnen. De nieuwsbrief van de muziekwinkel Flying Out Records uit het Nieuw-Zeelandse Auckland, een van mijn belangrijke tipgevers, zat dan ook stampvol de afgelopen week. 

Australië was goed voor de nieuwe albums van The Belair Lip Bombs en Stella Donnelly, terwijl Nieuw-Zeeland leverancier was van een aantal bijzondere popalbums. Een aantal van deze albums komt mogelijk nog terug in de komende weken, maar ik wil nu al stil staan bij het album dat me het meest opviel de afgelopen week. 

Het gaat om Girl, In A Savage World van Theia en het is een album dat me maar blijft verrassen en verbazen. Theia is het alter ego van de in het Nieuw-Zeelandse Christchurch (Ōtautahi) geboren Em-Haley Walker, die Maori wortels heeft. Ze heeft inmiddels Los Angeles als thuisbasis, maar is ook haar Nieuw-Zeelandse en Maori wortels niet vergeten. Girl, In A Savage World laat hierdoor een bijzondere mix van invloeden en culturen horen, wat een fascinerend album oplevert. 

Het debuutalbum van Theia is deels een popalbum zoals deze in Los Angeles wel meer worden gemaakt, maar Girl, In A Savage World klinkt minstens net zo vaak totaal anders dan de andere popalbums die in Los Angeles worden gemaakt. Het debuutalbum van Theia heeft het eigenzinnige dat de Nieuw-Zeelandse popmuziek van het moment kenmerkt, maar de Nieuw-Zeelandse muzikante verwerkt ook invloeden uit de Maori cultuur in haar teksten en in haar muziek. 

Het levert bijzondere songs op, die het ene moment verrassend toegankelijk en aanstekelijk klinken, maar het volgende moment totaal anders klinken dan alles dat je gewend bent. Het zit hem deels in de muziek, waarvoor ook traditionele Maori instrumenten zijn ingezet, maar het zit hem vooral in de zang op Girl, In A Savage World. 

Theia beschikt over een mooie stem die het goed doet in de toegankelijke popsongs op haar debuutalbum, maar als ze een stukje hoger zingt heb ik eerder associaties met Scandinavische of IJslandse ijsprinsessen dan met een popster uit Nieuw-Zeeland. Het knappe van Girl, In A Savage World is dat Theia bijna naadloos schakelt tussen haar muzikale werelden. Het ene moment hoor je een wereldhit in de dop, het volgende moment volstrekt ongrijpbare klanken. 

In muzikaal en productioneel opzicht zit het allemaal razendknap en buitengewoon fascinerend in elkaar, maar de bijzondere zang zorgt er voor dat Girl, In A Savage World een popalbum is dat zijn gelijke niet kent in het aanbod van het moment. Ik blijf me verbazen over de zang, die nog wat ongrijpbaarder klinkt wanneer Theia in een Maori taal zingt, maar die niet alleen verbaast, maar ook betovert, want de Nieuw-Zeelandse muzikante beschikt over een prachtige stem, die ook zonder muziek makkelijk overeind blijft. 

Ook in muzikaal opzicht is Girl, In A Savage World een album dat je blijft verrassen, tot het na 21 minuten opeens voorbij is. Dat is voor een album erg kort en misschien is het meer een minialbum, maar omdat er zo verschrikkelijk veel gebeurt op het album is 21 minuten ook wel genoeg. Girl, In A Savage World is bovendien een album dat je ook best twee keer na elkaar kunt beluisteren, want je blijft nieuwe dingen horen in de fascinerende muziek van Theia. Erwin Zijleman

De muziek van Theia is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Nieuw-Zeelandse muzikante: https://princesstheia.bandcamp.com/album/girl-in-a-savage-world.



12 november 2025

Review: The Belair Lip Bombs - Again

Er zijn dit jaar niet heel veel frisse, interessante en leuke nieuwe gitaarbandjes opgedoken, maar de Australische band The Belair Lip Bombs laat op haar uitstekende tweede album Again horen dat het er zeker een is
Direct bij de eerste noten van de openingstrack van Again van The Belair Lip Bombs heb je het gevoel dat je een band hoort die wel eens heel groot kan gaan worden. Dat zijn grote schoenen om te vullen en dat lukt de Australische band dan ook niet altijd, maar Again is absoluut een leuk album. The Belair Lip Bombs maakt op haar tweede album aanstekelijke en soms licht tegendraadse gitaarpop zoals alleen Australische bands die maken. De band beschikt in de persoon van Maisie Everett over een aansprekend boegbeeld en laat op Again ook nog eens horen dat het kan variëren, waardoor het album misschien niet de hele tijd zorgt voor een jubelstemming, maar wel laat horen dat er nog veel meer in zit.



Lush Life, het eerste album van de Australische band The Belair Lip Bombs, was in de zomer van 2023 een album waar ik in eerste instantie heel vrolijk van werd, maar dat ik na een paar keer horen toch weer opzij legde. Het overkwam me een week of twee geleden ook weer met Again, het tweede album van de band uit Melbourne. 

Door een aantal zeer lovende recensies in de Britse muziektijdschriften was ik op voorhand al heel nieuwsgierig geworden naar het album en bij eerste beluistering was ik direct enthousiast. Uiteindelijk selecteerde ik het album echter niet omdat het goede gevoel om onduidelijke redenen niet bleef, waarbij ik niet uitsluit dat het te maken had met het stevig opkomende herfstweer van dat moment. 

Omdat het positieve recensies bleef regenen probeerde ik het de afgelopen week toch nog een keer en nu hield de Australische band mijn aandacht wel vast. Ook tijdens het typen van deze recensie word ik alleen maar heel vrolijk van het nieuwe album van The Belair Lip Bombs, dat ik inmiddels dan ook als een blijvertje zie. 

De band rond frontvrouw Maisie Everett vermaakt ook op haar tweede album met een aantal onweerstaanbaar lekkere gitaarsongs, maar gooit er af en toe ook een wat meer ingehouden popsong tegenaan. Het debuutalbum van de band werd niet heel opvallend geproduceerd door Nao Anzai, die onder andere werkte met The Teskey Brothers, maar hij mocht toch terugkeren voor het tweede album. Hij kreeg wel gezelschap van Joe White van de band Rolling Blackouts Coastal Fever, die de band een flinke impuls heeft gegeven. 

Rolling Blackouts Coastal Fever heeft het patent op typisch Australische en bijzonder aanstekelijke gitaarsongs en die maakt The Belair Lip Bombs ook op haar tweede album. Wanneer het gitaarwerk wat tegendraads is heeft het wel wat van de muziek waarmee de New Yorkse band The Strokes ooit debuteerde, maar de band rond Maisie Everett varieert er op Again ook flink op los. Een aantal songs op het album past in de hokjes indierock, maar ook jangle pop en pop komen voorbij op het tweede album van de band. 

Op het ruim twee jaar oude debuutalbum van The Belair Lip Bombs rammelde het nog aan alle kanten, maar op Again heeft de Australische band in een aantal opzichten stappen gezet. Again laat een hecht spelende band horen, die vooral indruk maakt met veelkleurig gitaarwerk, maar ook de ritmesectie van de band stuwt de songs van The Belair Lip Bombs steeds weer naar een net wat hoger niveau. 

De meeste van dit soort bandjes beschikken over een zanger met veel of zelfs net wat teveel branie, maar de songs van The Belair Lip Bombs klinken anders door de zang van frontvrouw Maisie Everett. Again klinkt wat liever en charmanter dan albums van vergelijkbare gitaarbands, maar Maisie Everett kan ook zeker rocken. 

Bij mij viel het kwartje misschien niet direct, maar nu de zon de afgelopen dagen weer wat vaker scheen blijkt Again een album om de zomer van in je kop te krijgen en voorlopig nog even te houden. Jack White was direct fan toen hij het debuut van de band hoorde en bood de band een platencontract aan en daar gaat hij volgens mij geen spijt van krijgen, al is het maar omdat ik het idee heb dat de Australische band nog wel wat groeipotentie heeft. In de gaten houden deze band. Erwin Zijleman

De muziek van The Belair Lip Bombs is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Australische band: https://thebelairlipbombs.bandcamp.com/album/again.


Again van The Belair Lip Bombs Dreams is verkrijgbaar via de Mania webshop: