20 december 2024

Review: Duster - In Dreams

De Amerikaanse band Duster maakt ook op In Dreams weer indruk met zich langzaam voortslepende songs vol invloeden, prachtig gitaarwerk en een aaneenschakeling van fraaie details
De Californische band Duster leek er ruim twintig jaar geleden na twee miskende albums de brui aan te geven, maar de afgelopen vijf jaar is de band weer actief en levert het bijzondere albums af. Ook het deze maand verschenen In Dreams is weer een sterk album van de Amerikaanse band. Duster verwerkt nog altijd uiteenlopende invloeden in haar songs, waarin de gitaren domineren en het tempo laag ligt. Het doet wel wat denken aan de slowcore uit de jaren 90, maar de muziek van Duster is veelzijdiger. Ook In Dreams is weer een prachtige luistertrip, die ook nog eens verrassend goed past in het huidige seizoen. Het zou echt doodzonde zijn als dit album ondersneeuwt.



De Amerikaanse band Duster maakte aan het eind van de jaren 90 en het begin van het huidige millennium twee albums. Op Stratosphere uit 1998 en Contemporary Movement uit 2000 vermengde de band invloeden uit de lo-fi, postrock, slowcore, noiserock, psychedelica, indierock en shoegaze, maar Duster kon ook uit de voeten met ambient achtige passages. 

De band uit California wist destijds de cultstatus helaas niet te ontstijgen, maar dook in 2019 weer op met een bijzonder fraai titelloos album. Het is een album dat verder ging waar Duster een kleine twintig jaar eerder was gestopt, maar de band had haar geluid inmiddels wel vervolmaakt. Na het goed ontvangen album keerde Duster in 2022 terug met het minstens even mooie Together, dat net als zijn voorganger kon rekenen op zeer positieve recensies. 

Na de release van niet eerder uitgebracht vroeg materiaal vorig jaar, laat Duster aan het eind van dit jaar weer van zich horen met het derde album uit haar tweede jeugd, waarmee de productie uit de eerste jeugd is overtroffen. In Dreams is, net als het titelloze album uit 2019, verschenen in de laatste weken van het jaar en dat is niet het handigste moment voor het uitbrengen van een album. In Dreams krijgt daarom nog niet zo heel veel aandacht en ontbreekt uiteraard in alle jaarlijstjes, maar met de kwaliteit van het album is echt helemaal niets mis. 

Ook In Dreams past weer perfect in het seizoen met zich langzaam voortslepende dromerige en atmosferische klanken, die vaak een wat donker karakter hebben. Door het lage tempo en de breed uitwaaiende gitaarlijnen zijn in de muziek van Duster veel invloeden uit de slowcore hoorbaar, maar de band uit California is zeker geen typische slowcore band. 

De band verwerkt ook op In Dreams weer invloeden uit verschillende soorten rockmuziek en schuwt naast atmosferische klanken ook het ruwere werk niet. Gitaren staan centraal in de muziek van Duster en ook op het nieuwe album van de band is het gitaarwerk prachtig. Het wordt gecombineerd met af en toe opduikende en bijzonder lome zang, die het dromerige karakter van de muziek van Duster verder versterkt. 

Het gitaarwerk is belangrijker dan de zang, waardoor de songs op het album een lang uitgesponnen indruk maken en vaak wat bezwerend klinken. Door te variëren met het gitaarwerk en hier en daar synths toe te voegen is de muziek van Duster, ondanks het lage tempo, de bezwerende klanken en de onderkoelde zang, zeker niet eentonig. Zeker bij beluistering met de koptelefoon blijf je bijzondere details ontdekken in de muziek van Duster en krijgt In Dreams al snel een hypnotiserende uitwerking. 

De Amerikaanse band maakt zeker geen makkelijk in het gehoor liggende rocksongs en zal daarom niet zomaar de aandacht van een breed publiek trekken, maar ook In Dreams is weer een album dat door liefhebbers van dit soort muziek zal worden gekoesterd. Zelf heb ik lang niet altijd een zwak voor dit soort muziek, maar de vorige twee albums van Duster vond ik echt prachtig en In Dreams vind ik nog wat mooier dan deze voorgangers. 

Duster bouwt in haar tweede jeugd nog wat nadrukkelijker aan een bijzonder oeuvre dan aan het begin van de carrière van de band en heeft met In Dreams het derde prachtalbum op rij afgeleverd. Ga dat horen! Erwin Zijleman

De muziek van Duster is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse band: https://dusternumero.bandcamp.com/album/in-dreams.


In Dreams van Duster is verkrijgbaar via de Mania webshop:



19 december 2024

Review: Vampire Weekend - Only God Was Above Us

Het gezegde "overdaad schaadt" gaat in de meeste gevallen op, maar ook dit keer niet voor de wederom bonte lappendeken die de Amerikaanse band Vampire Weekend ons voorschotelt op haar nieuwe album
Ik heb altijd wat moeite met de albums van de Amerikaanse band Vampire Weekend, totdat alles op zijn plek is gevallen. Ook Only God Was Above Us, het vijfde album van de band, is weer een explosie van ideeën variërend van krankzinnig tot geniaal, waardoor het album zeker bij eerste beluistering een woeste roller coaster ride is. Alles moet even op zijn plek vallen, maar hierna hoor je de genialiteit in de songs, die in de meeste gevallen ook zeer aanstekelijk zijn. Het lijkt op van alles, maar uiteindelijk is ook Only God Was Above Us weer vooral een album dat het unieke stempel van Vampire Weekend draagt. Ik kom er ook dit keer te laat achter, maar ook de vijfde van de band is prachtig.



Voor mijn gevoel volgde ik de Amerikaanse band Vampire Weekend al een hele tijd niet meer, maar dat blijkt erg mee te vallen. Tot dusver besprak ik immers alle albums van de band uit New York, al ontdekte ik het in het voorjaar van 2019 verschenen Father Of The Bride pas toen aan het eind van dat jaar de jaarlijstjes werden opgemaakt. 

Die geschiedenis herhaalt zich dit jaar, want het afgelopen voorjaar, na een stilte van vijf jaar, verschenen Only God Was Above Us liet ik uiteindelijk liggen en dit ondanks vooral hele positieve recensies. De critici zijn positief gebleven over het vijfde album van Vampire Weekend, want Only God Was Above Us is deze weken te vinden in heel wat jaarlijstjes. Daar valt niet zo veel op af te dingen wat mij betreft, want ook ik ben inmiddels tot de conclusie gekomen dat Only God Was Above Us niet alleen een bijzonder, maar ook een heel goed album is. 

Dit voorjaar liet ik het album na een paar keer horen liggen en dat heeft alles te maken met het feit dat de band rond Ezra Koenig op haar vijfde album wel heel veel goede ideeën in haar songs heeft gestopt. De songs op het album lopen vrijwel continu over van muzikale en vocale impulsen en ook qua verwerkte invloeden is Vampire Weekend op Only God Was Above Us, dat overigens is geïnspireerd door een nieuwsbericht uit de jaren 80, zeker niet zuinig geweest. 

Het begint al direct met de Beatlesque openingstrack Ice Cream Piano, waarin Vampire Weekend de invloeden van de Fab Four al snel haar eigen muzikale universum in sleept. Zoals gewoonlijk bij Vampire Weekend klinkt alles weer hopeloos aanstekelijk, maar het is dit keer wel heel veel dat uit de speakers komt. Daar moet je tegen kunnen, want er komt niet alleen een heel arsenaal aan invloeden uit de speakers, maar ook de tempowisselingen en andere bijzondere wendingen vliegen je om de oren. 

Wanneer je eenmaal van de eerste schrik bent bekomen hoor je langzaam maar zeker hoe goed de songs op het album zijn. In muzikaal opzicht springt de Amerikaanse band misschien wat van de hak op de tak, maar alles zit even knap in elkaar en is even catchy. Geweldige gitaarloopjes, fascinerend drumwerk, fraai baswerk, trefzeker pianospel, prachtige synths, warmbloedige en soms woeste saxofoonbijdragen, alles heeft zijn functie en alles is raak. 

Dat geldt ook voor de zang van Ezra Koenig, die na het vertrek van Rostam Batmanglij alle touwtjes in handen heeft in de band, en voor de prachtige koortjes die zijn zang verder verrijken. Ik vind Only God Was Above Us persoonlijk het mooist wanneer wat gas wordt teruggenomen, maar ook de hyperactieve songs op het album kan ik inmiddels zeer waarderen. 

Bij eerste beluistering is het nog even wennen aan zoveel goede ideeën in over het algemeen genomen redelijk compacte popsongs, maar wanneer je het album een paar keer hebt gehoord, blijkt de meerwaarde van zoveel details. Only God Was Above Us laat zich dan beluisteren als een serie popsongs die steeds weer weten te verrassen en dat ook blijven doen. 

Ook het volgende album van Vampire Weekend zal ik om uiteenlopende redenen vast weer laten liggen, maar ik weet inmiddels dat het goed komt wanneer aan het eind van het jaar de jaarlijstjes worden gepubliceerd en er uiteraard een plekje is voor de Amerikaanse band. Erwin Zijleman


TORSO van Soap&Skin is verkrijgbaar via de Mania webshop: