16 september 2025

Review: Ruston Kelly - Pale, Through The Window

Ruston Kelly leverde twee jaar geleden met The Weakness een jaarlijstjesalbum af en vervolgt zijn weg met Pale, Through The Window, dat in muzikaal opzicht in het verlengde van zijn uitstekende voorganger ligt
In 2000 liep het kersverse huwelijk van Kacey Musgraves en Ruston Kelly op de klippen, wat beiden inspireerde tot een breakup album. Dat van Kacey Musgraves is zeker niet haar beste, maar Ruston Kelly overtrof zichzelf met The Weakness. Het is een album dat zeker ingrediënten uit de Amerikaanse rootsmuziek bevat, maar dat ook opzichtig flirt met pop en rock. Dat levert meestal draken van albums op, maar The Weakness was een zeer overtuigend album en dat geldt ook voor opvolger Pale, Through The Window, dat in tekstueel opzicht een andere richting kiest, maar dat in muzikaal en vocaal opzicht uit hetzelfde vaatje tapt als The Weakness twee jaar geleden.



Ik had tot het voorjaar van 2023 volgens mij nog nooit naar de muziek van de Amerikaanse singer-songwriter Ruston Kelly geluisterd. Ik kende hem eigenlijk alleen als de echtgenoot en later voormalige echtgenoot van Kacey Musgraves en ging er om onduidelijke redenen van uit dat hij het soort oubollige countrymuziek maakt waar ik niet gek op ben. Het in het voorjaar van 2023 verschenen The Weakness vond ik echter een enorme verrassing en uiteindelijk vond ik het album zelfs goed genoeg voor mijn jaarlijstje. 

Op The Weakness werkte Ruston Kelly samen met producer Nate Mercereau, die vooral popalbums en (neo-)soulalbums op zijn naam heeft staan. Het leverde een album op dat in de basis nog wel een Amerikaans rootsalbum was, maar dat niet klonk als een rootsalbum. Op een of andere manier klonk The Weakness ook niet als een pop en rock album, waardoor ik uiteindelijk tot de conclusie kwam dat Ruston Kelly de Amerikaanse rootsmuziek op The Weakness grondig had gemoderniseerd. 

The Weakness was bovendien een indringend breakup album dat duidelijk maakte dat het einde van het huwelijk met Kacey Musgraves niet alleen bij haar diepe wonden had geslagen. Ondanks mijn grote liefde voor de muziek van Kacey Musgraves vond ik haar breakup album (Star-crossed) minder dan dat van haar voormalige echtgenoot en dat zegt wat over de kwaliteit van The Weakness. 

Ruston Kelly kreeg na het album te maken met een writer’s block en andere persoonlijke dalen, maar hij vond uiteindelijk God (de ontmoeting omschreef hij als “a mushroom trip without the mushrooms”) en een nieuwe liefde (de ontmoeting is niet nader omschreven) en nam bovendien afstand van de fles. Het zijn ingrediënten die ook van het deze week verschenen Pale, Through The Window een zeer persoonlijk album maken. 

Ruston Kelly werkt op zijn nieuwe album samen met muzikant, studiotechnicus en producer Jarrad Kritzstein, met wie hij al eerder samenwerkte. Het levert een album op dat in muzikaal opzicht in het verlengde ligt van The Weakness. Ook Pale, Through The Window is een album dat een groot deel van de tijd niet klinkt als een rootsalbum, maar meer als een pop en rock album. 

In de meeste songs zijn de invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek vooral subtiel, maar er staan ook wel een aantal songs op het album die dichter tegen de Amerikaanse rootsmuziek aan kruipen en die ik persoonlijk het mooist en indrukwekkendst vind. Ik denk dat ik albums als Pale, Through The Window vaak wat te glad zal vinden, maar net als The Weakness wist ook het nieuwe album van de muzikant uit Nashville me direct te overtuigen. 

Dat ligt deels aan de lekker in het gehoor liggende stem van Ruston Kelly, die voldoende Amerikaanse rootsmuziek in zijn stem heeft om niet te klinken als de vaak wat aanstelligere mannenstemmen in de wat melancholische pop en rock van het moment. De Amerikaanse muzikant heeft bovendien ook voor Pale, Through The Window weer een serie persoonlijke en aansprekende songs geschreven. Ook in muzikaal en productioneel opzicht vind ik het nieuwe album van Ruston Kelly een bijzonder aangenaam album, dat ook nog wel even door kan groeien. Ruston Kelly is in Nederland behoorlijk onbekend, maar het is zeker een interessante muzikant. Erwin Zijleman

De muziek van Ruston Kelly is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikant: https://rustonkelly.bandcamp.com/album/pale-through-the-window.


Pale, Through The Windows van Ruston Kelly is verkrijgbaar via de Mania webshop:



15 september 2025

Review: King Princess - Girl Violence

King Princess trok naar verluidt al flink de aandacht met haar eerste twee albums, maar op Girl Violence klinkt ze een stuk volwassener en levert ze een popalbum af dat flink opvalt binnen het enorme aanbod van het moment
Iedere week verschijnt een flink stapeltje albums dat past in het hokje (indie)pop. Om nog op te vallen zal een album er flink uit moeten springen en dat doet het nieuwe album van King Princess. Op Girl Violence laat Mikaela Straus niet alleen horen dat ze kan zingen, maar de muzikante uit New York heeft ook een serie aansprekende en persoonlijke songs geschreven. Het zijn songs die lekker veelzijdig klinken, want in muzikaal opzicht kan Girl Violence meerdere kanten op, variërend van pure pop tot indierock en van ingetogen ballads tot lome pop met een R&B twist. King Princess zette al flinke stappen op haar tweede album, maar voegt er een reuzenstap aan toe.



Girl Violence van King Princess krijgt deze week redelijk wat aandacht en op basis van de eerste recensies was ik zeker nieuwsgierig naar het album. Ik ging er in eerste instantie van uit dat King Princess een nieuwkomer is, want volgens mij was ik haar naam nog niet eerder tegen gekomen. Girl Violence blijkt echter al het derde album van het alter ego van de uit Brooklyn, New York, afkomstige Mikaela Straus. 

King Princess debuteerde in 2019 behoorlijk succesvol met het album Cheap Queen. Het is een album dat ik in 2019 waarschijnlijk nog wat teveel pop vond, maar inmiddels kan ik wel wat met het debuutalbum van King Princess en dat geldt ook voor de net wat stevigere opvolger Hold On Baby uit 2022. Ik vind het best bijzonder dat ik beide albums niet eens heb beluisterd, want Hold On Baby had zeker niet misstaan tussen de popalbums die ik in 2022 wel oppikte. 

Dat geldt in nog sterkere mate voor het deze week verschenen Girl Violence, dat goed aansluit op een aantal recente popalbums die ik goed vind. Ik vind het derde album van King Princess nog een stuk beter dan de eerste twee albums, wat het een mooi moment maakt om in te stappen bij de Amerikaanse muzikante. 

Wat in eerste instantie opvalt bij beluistering van het album is dat de songs van Mikaela Straus aan de korte kant zijn. Het album opent met de titelsong die maar net iets meer dan twee minuten duurt. Girl Violence bevat maar liefst acht tracks die de drie minuten grens niet passeren. De overige vijf tracks komen hooguit een paar seconden boven de drie minuten grens uit, waardoor King Princess slechts een kleine 35 minuten nodig heeft voor dertien tracks. Het zit me niet in de weg, want ik vind de songs van de Amerikaanse muzikante wel af. 

Er zijn meer dingen die opvallen bij beluistering van Girl Violence. Zo laat Mikaela Straus direct in de openingstrack horen dat ze kan zingen en dat ze beschikt over een stem die afwijkt van alle fluisterstemmen in de indiepop van het moment. Het is een stem die absoluut soulvol is en het is dan ook niet zo gek dat King Princess meer dan eens invloeden uit de R&B verwerkt in haar songs. 

Het zijn songs die zijn voorzien van een mooi en gevarieerd geluid. King Princess kan uit de voeten met het vooral met elektronica ingekleurde geluid dat de popmuziek van het moment domineert, maar in een track als I Feel Pretty gooit ze er ook stevige gitaren tegenaan. De Amerikaanse muzikante is verder ook niet vies van behoorlijk ingetogen en stemmige klanken, waardoor haar derde album een aantal kanten op kan. 

In muzikaal en productioneel opzicht klinkt Girl Violence een stuk volwassener dan de eerste twee album van King Princess. Hier blijft het niet bij, want ook de songs van Mikaela Straus zijn beter en hetzelfde geldt voor haar teksten, die wat minder vreemd zijn en inzoomen op de worstelingen met onder andere haar seksualiteit die ze bij het volwassen worden tegen kwam. Ook de zang op het derde album van King Princess is een stuk beter, want de stem van Mikaela Straus is op Girl Violence eigenlijk altijd mooi. 

Als ik de muziek van King Princess vergelijk met de grote popzangeressen van het moment kom ik vooral bij Billie Eilish uit, maar van treffend vergelijkingsmateriaal is zeker geen sprake. Het aanbod is momenteel enorm in dit genre, maar Girl Violence van King Princess verdient absoluut de aandacht. Erwin Zijleman

De muziek van King Princess is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikante: https://kingprincess.bandcamp.com/album/girl-violence.


Girl Violence van King Princess is verkrijgbaar via de Mania webshop: