Harlem - Hippies
Ik weet niet wat het is, maar platen die rijkelijk citeren uit de 60s kunnen momenteel rekenen op mijn onvoorwaardelijke sympathie. De Dum Dum Girls maken met hun debuut I Will Be inmiddels al weken overuren in mijn cd-speler, maar krijgen steeds meer concurrentie van het oorspronkelijk uit het desolate Tucson, Arizona, afkomstige maar inmiddels vanuit het hippe Austin, Texas, opererende Harlem. Hippies heet het debuut van het trio en dat is een vlag die de lading niet helemaal dekt. Harlem vindt haar belangrijkste inspiratie weliswaar in de jaren 60, maar heeft niet veel geluisterd naar de hippiemuziek uit dit decennium. In plaats hiervan domineren invloeden uit de garagerock en de Britse popmuziek uit deze periode. Hippies klinkt als een mix van The Beatles in The Kinks die zijn neergestreken in de Amerikaanse garagerock scene. Harlem maakt muziek die met gemak 45 jaar oud zou kunnen zijn, maar anno 2010 heeft deze muziek nog niets van zijn glans verloren, integendeel. Op Hippies domineren eenvoudige maar o zo effectieve gitaarloopjes, een ondersteunende ritmesectie en Beatlesque vocalen. Het zijn eenvoudige middelen, maar in combinatie met de bij vlagen geniale popliedjes van Harlem is de uitwerking vernietigend. Hippies is een plaat die je maar één keer hoeft te horen en vervolgens ben je hopeloos verloren. De lekker rammelende popliedjes van Harlem klinken zo aanstekelijk en tijdloos dat je ze eigenlijk al mee kunt zingen voor je ze maar één keer gehoord hebt. Hierna worden ze eigenlijk alleen maar beter en leuker. Het is misschien een eenvoudig kunstje dat Harlem beheerst, maar op Hippies beheerst het trio dit kunstje wel tot in de perfectie. Waar op dit soort platen eenvormigheid op de loer ligt, klinkt Hippies lekker afwisselend. De meeste songs op het debuut van Harlem volgt eenzelfde stramien, maar toch klinken alle songs net anders. Hippies laat zich beluisteren als een verzameling hits uit een ver verleden, die onmiddellijk doet verlangen naar veel en veel meer. Beluistering is niet zonder gevaar. Als Hippies van Harlem eenmaal in je hoofd zit, ben je voorlopig niet van deze geweldige plaat af. Je bent dus gewaarschuwd. Erwin Zijleman
Ik weet niet wat het is, maar platen die rijkelijk citeren uit de 60s kunnen momenteel rekenen op mijn onvoorwaardelijke sympathie. De Dum Dum Girls maken met hun debuut I Will Be inmiddels al weken overuren in mijn cd-speler, maar krijgen steeds meer concurrentie van het oorspronkelijk uit het desolate Tucson, Arizona, afkomstige maar inmiddels vanuit het hippe Austin, Texas, opererende Harlem. Hippies heet het debuut van het trio en dat is een vlag die de lading niet helemaal dekt. Harlem vindt haar belangrijkste inspiratie weliswaar in de jaren 60, maar heeft niet veel geluisterd naar de hippiemuziek uit dit decennium. In plaats hiervan domineren invloeden uit de garagerock en de Britse popmuziek uit deze periode. Hippies klinkt als een mix van The Beatles in The Kinks die zijn neergestreken in de Amerikaanse garagerock scene. Harlem maakt muziek die met gemak 45 jaar oud zou kunnen zijn, maar anno 2010 heeft deze muziek nog niets van zijn glans verloren, integendeel. Op Hippies domineren eenvoudige maar o zo effectieve gitaarloopjes, een ondersteunende ritmesectie en Beatlesque vocalen. Het zijn eenvoudige middelen, maar in combinatie met de bij vlagen geniale popliedjes van Harlem is de uitwerking vernietigend. Hippies is een plaat die je maar één keer hoeft te horen en vervolgens ben je hopeloos verloren. De lekker rammelende popliedjes van Harlem klinken zo aanstekelijk en tijdloos dat je ze eigenlijk al mee kunt zingen voor je ze maar één keer gehoord hebt. Hierna worden ze eigenlijk alleen maar beter en leuker. Het is misschien een eenvoudig kunstje dat Harlem beheerst, maar op Hippies beheerst het trio dit kunstje wel tot in de perfectie. Waar op dit soort platen eenvormigheid op de loer ligt, klinkt Hippies lekker afwisselend. De meeste songs op het debuut van Harlem volgt eenzelfde stramien, maar toch klinken alle songs net anders. Hippies laat zich beluisteren als een verzameling hits uit een ver verleden, die onmiddellijk doet verlangen naar veel en veel meer. Beluistering is niet zonder gevaar. Als Hippies van Harlem eenmaal in je hoofd zit, ben je voorlopig niet van deze geweldige plaat af. Je bent dus gewaarschuwd. Erwin Zijleman