Foals - Total Life Forever
Het Britse Foals maakte twee jaar geleden met Antidotes een van de meest onderschatte platen van 2008. Een ieder die zijn oordeel te snel klaar had omschreef Foals als de zoveelste Franz Ferdinand kloon, maar iedereen die wel de tijd nam voor Antidotes kwam er achter dat Foals veel meer was dan dat. Op Antidotes namen invloeden uit de postpunk in het algemeen en invloeden van een band als Gang Of Four in het bijzonder inderdaad een belangrijke plaats in, maar hiernaast experimenteerde Foals nadrukkelijk met gitaarlijnen uit de mathrock, complexe Afrikaanse ritmes, moderne beats, perfecte popliedjes, aan minimal music rakende klankentapijten en invloeden uit de psychedelische spacerock. Bij beluistering van Antidotes moest ik misschien wel vaker denken aan Talking Heads, The Cure, The Beatles en Battles dan aan Franz Ferdinand, maar uiteindelijk draaide alles om Foals. Op de altijd lastige tweede plaat bouwt Foals nadrukkelijk voort op het geluid van het debuut van de band, maar is er toch ook veel veranderd. Waar Foals op haar debuut niet kon kiezen tussen puntige en wat zweverige tracks en de zang toch vaak een zwakke schakel was, laat Total Life Forever een evenwichtiger geluid horen en is de zang een stuk beter dan op het debuut. De tracks op Total Life Forever bestaan in de meeste gevallen uit meerdere lagen en zijn vrijwel zonder uitzondering voorzien van een ruimtelijk geluid met vaak een licht bedwelmende werking, wat de kracht en de originaliteit van de muziek van Foals zeer ten goede komt. Voorman Yannis Philippakis zal nooit een groot zanger worden, maar op Total Life Forever weet hij een belangrijk deel van zijn vocale zwakte om te zetten in vocale kracht. Net als Antidotes is ook Total Life Forever een plaat waarop invloeden uit de van oorsprong toch vrij donkere postpunk worden gecombineerd met zonnige klanken en waarop aanstekelijke popliedjes worden voorzien van onverwachte wendingen en tegendraadse klanken en lagen. Total Life Forever bevat net als zijn voorganger ingenieuze gitaarlijnen, tegendraadse beats en elektronica, zonnige Afrikaanse ritmes, hypnotiserende klankentapijten en hoekige basloopjes. Dit lijkt een mengelmoes van voor een belangrijk deel tegenstrijdige invloeden, maar zo klinkt de muziek van Foals zeker niet. Total Life Forever is een heerlijke zonnige popplaat waarop zon en plezier hand in hand gaan met avontuur en diepgang. Met Antidotes maakte Foals zoals eerder gezegd een van de meest onderschatte platen van 2008. Met een beetje pech wordt Total Life Forever een van de meest onderschatte platen van 2010. Met wat meer geluk is dit een plaat die wel eens verrassend hoog kan opduiken in de jaarlijstjes. Wat mij betreft heeft Foals op basis van de geboden kwaliteit op Total Life Forever recht op wat meer geluk. Op naar de jaarlijstjes dus. Erwin Zijleman
Het Britse Foals maakte twee jaar geleden met Antidotes een van de meest onderschatte platen van 2008. Een ieder die zijn oordeel te snel klaar had omschreef Foals als de zoveelste Franz Ferdinand kloon, maar iedereen die wel de tijd nam voor Antidotes kwam er achter dat Foals veel meer was dan dat. Op Antidotes namen invloeden uit de postpunk in het algemeen en invloeden van een band als Gang Of Four in het bijzonder inderdaad een belangrijke plaats in, maar hiernaast experimenteerde Foals nadrukkelijk met gitaarlijnen uit de mathrock, complexe Afrikaanse ritmes, moderne beats, perfecte popliedjes, aan minimal music rakende klankentapijten en invloeden uit de psychedelische spacerock. Bij beluistering van Antidotes moest ik misschien wel vaker denken aan Talking Heads, The Cure, The Beatles en Battles dan aan Franz Ferdinand, maar uiteindelijk draaide alles om Foals. Op de altijd lastige tweede plaat bouwt Foals nadrukkelijk voort op het geluid van het debuut van de band, maar is er toch ook veel veranderd. Waar Foals op haar debuut niet kon kiezen tussen puntige en wat zweverige tracks en de zang toch vaak een zwakke schakel was, laat Total Life Forever een evenwichtiger geluid horen en is de zang een stuk beter dan op het debuut. De tracks op Total Life Forever bestaan in de meeste gevallen uit meerdere lagen en zijn vrijwel zonder uitzondering voorzien van een ruimtelijk geluid met vaak een licht bedwelmende werking, wat de kracht en de originaliteit van de muziek van Foals zeer ten goede komt. Voorman Yannis Philippakis zal nooit een groot zanger worden, maar op Total Life Forever weet hij een belangrijk deel van zijn vocale zwakte om te zetten in vocale kracht. Net als Antidotes is ook Total Life Forever een plaat waarop invloeden uit de van oorsprong toch vrij donkere postpunk worden gecombineerd met zonnige klanken en waarop aanstekelijke popliedjes worden voorzien van onverwachte wendingen en tegendraadse klanken en lagen. Total Life Forever bevat net als zijn voorganger ingenieuze gitaarlijnen, tegendraadse beats en elektronica, zonnige Afrikaanse ritmes, hypnotiserende klankentapijten en hoekige basloopjes. Dit lijkt een mengelmoes van voor een belangrijk deel tegenstrijdige invloeden, maar zo klinkt de muziek van Foals zeker niet. Total Life Forever is een heerlijke zonnige popplaat waarop zon en plezier hand in hand gaan met avontuur en diepgang. Met Antidotes maakte Foals zoals eerder gezegd een van de meest onderschatte platen van 2008. Met een beetje pech wordt Total Life Forever een van de meest onderschatte platen van 2010. Met wat meer geluk is dit een plaat die wel eens verrassend hoog kan opduiken in de jaarlijstjes. Wat mij betreft heeft Foals op basis van de geboden kwaliteit op Total Life Forever recht op wat meer geluk. Op naar de jaarlijstjes dus. Erwin Zijleman