James Yuill - Movement In A Storm
In de begindagen van “de krenten uit de pop”, was ik behoorlijk onder de indruk van Turning Down Water For Air van de Britse muzikant James Yuill (zie: hier). Yuill maakte op deze plaat Nick Drake achtige folkmuziek die was voorzien van een flinke bak elektronica. Omdat we aan het begin van 2009 waren overvoerd met zogenaamde folktronica, viel het niet mee om op dat moment de handen op elkaar te krijgen voor een plaat in dit genre, maar James Yuill slaagde daar wat mij betreft wonderwel in met de eerste lenteplaat van het betreffende jaar (die overigens op dat moment al een jaar of twee op de plank lag). Inmiddels zijn we anderhalf jaar verder en is de lente van 2010 al weer bijna voorbij. Aan James Yuill daarom dit keer de opdracht om de zomer van 2010 nu eens eindelijk echt te laten beginnen. Ik moet zeggen dat Movement In A Storm daar uitstekend in slaagt. Net als Turning Down Water For Air is Movement In A Storm een plaat waarop traditioneel aandoende akoestische folkmuziek wordt gecombineerd met een modern elektronisch klankentapijt. Waar beide kampen op Yuill’s vorige plaat perfect in evenwicht waren, slaat de balans dit keer licht uit in de richting van de elektronische muziek, waardoor Movement In A Storm net iets lichtvoetiger en moderner klinkt dan zijn voorganger. Op Movement In A Storm klinkt James Yuill soms wat als het Franse Air, al zijn de invloeden uit het verleden (Nick Drake) en de invloeden uit de Britse folktronica (Tunng) zeker niet verdwenen. Net als zijn voorganger is ook Movement In A Storm weer een plaat die meedogenloos kan verleiden met dromerige popliedjes vol avontuur. James Yuill beschikt over een aangenaam loom stemgeluid waarbij het heerlijk wegdromen is, maar de speelse elektronische accenten houden je continu bij de les. Waar je bij de meeste folktronica platen die de afgelopen jaren zijn verschenen snel kunt concluderen dat ze niets toevoegen aan de platen uit de beginjaren van het genre, klinken de platen van James Yuill net iets anders, al kan ik nog altijd niet goed omschrijven wat er precies anders is. James Yuill maakt ook op Movement In A Storm weer muziek die iets met je doet. Muziek die de hersenen positief prikkelen en het hart aangenaam verwarmt. In eerste instantie vond ik Movement In A Storm door het net wat meer op elektronica gerichte geluid wat minder verleidend dan zijn voorganger, maar Movement In A Storm blijkt een groeiplaatje. Folktronica lijkt als genre misschien meer dood dan levend, maar de platen van James Yuill doen er nog steeds toe. Na Turning Down Water For Air is ook Movement In A Storm weer een folktronica plaat om in te lijsten en bovendien een plaat die de zomer van 2010 een stuk mooier maakt dan hij tot dusver is. Erwin Zijleman
In de begindagen van “de krenten uit de pop”, was ik behoorlijk onder de indruk van Turning Down Water For Air van de Britse muzikant James Yuill (zie: hier). Yuill maakte op deze plaat Nick Drake achtige folkmuziek die was voorzien van een flinke bak elektronica. Omdat we aan het begin van 2009 waren overvoerd met zogenaamde folktronica, viel het niet mee om op dat moment de handen op elkaar te krijgen voor een plaat in dit genre, maar James Yuill slaagde daar wat mij betreft wonderwel in met de eerste lenteplaat van het betreffende jaar (die overigens op dat moment al een jaar of twee op de plank lag). Inmiddels zijn we anderhalf jaar verder en is de lente van 2010 al weer bijna voorbij. Aan James Yuill daarom dit keer de opdracht om de zomer van 2010 nu eens eindelijk echt te laten beginnen. Ik moet zeggen dat Movement In A Storm daar uitstekend in slaagt. Net als Turning Down Water For Air is Movement In A Storm een plaat waarop traditioneel aandoende akoestische folkmuziek wordt gecombineerd met een modern elektronisch klankentapijt. Waar beide kampen op Yuill’s vorige plaat perfect in evenwicht waren, slaat de balans dit keer licht uit in de richting van de elektronische muziek, waardoor Movement In A Storm net iets lichtvoetiger en moderner klinkt dan zijn voorganger. Op Movement In A Storm klinkt James Yuill soms wat als het Franse Air, al zijn de invloeden uit het verleden (Nick Drake) en de invloeden uit de Britse folktronica (Tunng) zeker niet verdwenen. Net als zijn voorganger is ook Movement In A Storm weer een plaat die meedogenloos kan verleiden met dromerige popliedjes vol avontuur. James Yuill beschikt over een aangenaam loom stemgeluid waarbij het heerlijk wegdromen is, maar de speelse elektronische accenten houden je continu bij de les. Waar je bij de meeste folktronica platen die de afgelopen jaren zijn verschenen snel kunt concluderen dat ze niets toevoegen aan de platen uit de beginjaren van het genre, klinken de platen van James Yuill net iets anders, al kan ik nog altijd niet goed omschrijven wat er precies anders is. James Yuill maakt ook op Movement In A Storm weer muziek die iets met je doet. Muziek die de hersenen positief prikkelen en het hart aangenaam verwarmt. In eerste instantie vond ik Movement In A Storm door het net wat meer op elektronica gerichte geluid wat minder verleidend dan zijn voorganger, maar Movement In A Storm blijkt een groeiplaatje. Folktronica lijkt als genre misschien meer dood dan levend, maar de platen van James Yuill doen er nog steeds toe. Na Turning Down Water For Air is ook Movement In A Storm weer een folktronica plaat om in te lijsten en bovendien een plaat die de zomer van 2010 een stuk mooier maakt dan hij tot dusver is. Erwin Zijleman