John Lennon & Yoko Ono - Double Fantasy (2010 remasters)
Het is deze maand 70 jaar geleden dat John Lennon werd geboren en het is over anderhalve maand helaas ook al weer 30 jaar geleden dat hij in New York werd vermoord. Om beide feiten te herdenken zijn er deze maand een groot aantal John Lennon cd’s verschenen. Er is voor elk wat wils, variërend van reissues van al zijn soloplaten tot een verzamelaar met alle bekende Lennon tracks of een box met alles wat deze maand wordt uitgebracht. Persoonlijk vind ik vooral de reissue van Lennon’s laatste soloplaat Double Fantasy interessant en wel om twee redenen. Allereerst was ik benieuwd hoe de vlak voor Lennon’s dood uitgebrachte plaat klinkt zonder alle emoties die direct na zijn dood domineerden en hiernaast is de reissue van Double Fantasy voorzien van een op papier zeer interessante bonus: Double Fantasy Stripped Down. Het antwoord op de eerste vraag is niet eenduidig. Double Fantasy was 30 jaar geleden een verrassend sterke comeback van John Lennon en over de hele linie genomen vind ik het nog steeds een erg goede plaat. Het is door de stevige bijdrage van Yoko Ono echter wel een plaat van uitersten. De door Lennon aangedragen songs zijn zonder uitzondering prachtig en behoren wat mij betreft tot zijn beste werk, maar de songs van Yoko vragen over het algemeen nogal wat van de luisteraar, al zijn de songs voor Yoko Ono begrippen behoorlijk toegankelijk. Ook de productie van Double Fantasy verdient niet altijd de schoonheidsprijs; er is flink gesleuteld aan het geluid van de plaat, waarbij overproductie nadrukkelijk op de loer lag. Wat dat laatste betreft is Double Fantasy Stripped Down een verademing. De songs van Double Fantasy zijn hier ontdaan van alle toeters en bellen, wat een opvallend goed resultaat oplevert. Hierbij vallen twee dingen op. Allereerst valt op hoe goed John Lennon zingt op deze plaat. Ontdaan van alle koortjes en overdubs hebben Lennon’s vocalen enorm aan kracht gewonnen en klinken ze beter dan ooit tevoren. Hiernaast valt op hoe mooi de songs van Lennon op deze plaat zijn en hoezeer ze recht uit zijn hart komen. Bij de songs van Yoko blijft het vooral doorbijten, al zingt Lennon op deze ruwe opnamen zo nu en dan mee, wat de kwaliteit van de songs zeker ten goede komt. Een ieder die de reissue van Double Fantasy aanschaft doet al met al goede zaken. Allereerst krijg je de geremasterde versie van een van Lennon’s betere soloplaten in handen en hiernaast hoor je ook nog eens hoe goed deze plaat in ruwe vorm klinkt. De reissue van Double Fantasy is hiermee waarschijnlijk het meest interessante onderdeel van de flinke stapel “nieuwe” Lennon platen die je deze maand in huis kunt halen. Doe er je voordeel mee. Erwin Zijleman
Het is deze maand 70 jaar geleden dat John Lennon werd geboren en het is over anderhalve maand helaas ook al weer 30 jaar geleden dat hij in New York werd vermoord. Om beide feiten te herdenken zijn er deze maand een groot aantal John Lennon cd’s verschenen. Er is voor elk wat wils, variërend van reissues van al zijn soloplaten tot een verzamelaar met alle bekende Lennon tracks of een box met alles wat deze maand wordt uitgebracht. Persoonlijk vind ik vooral de reissue van Lennon’s laatste soloplaat Double Fantasy interessant en wel om twee redenen. Allereerst was ik benieuwd hoe de vlak voor Lennon’s dood uitgebrachte plaat klinkt zonder alle emoties die direct na zijn dood domineerden en hiernaast is de reissue van Double Fantasy voorzien van een op papier zeer interessante bonus: Double Fantasy Stripped Down. Het antwoord op de eerste vraag is niet eenduidig. Double Fantasy was 30 jaar geleden een verrassend sterke comeback van John Lennon en over de hele linie genomen vind ik het nog steeds een erg goede plaat. Het is door de stevige bijdrage van Yoko Ono echter wel een plaat van uitersten. De door Lennon aangedragen songs zijn zonder uitzondering prachtig en behoren wat mij betreft tot zijn beste werk, maar de songs van Yoko vragen over het algemeen nogal wat van de luisteraar, al zijn de songs voor Yoko Ono begrippen behoorlijk toegankelijk. Ook de productie van Double Fantasy verdient niet altijd de schoonheidsprijs; er is flink gesleuteld aan het geluid van de plaat, waarbij overproductie nadrukkelijk op de loer lag. Wat dat laatste betreft is Double Fantasy Stripped Down een verademing. De songs van Double Fantasy zijn hier ontdaan van alle toeters en bellen, wat een opvallend goed resultaat oplevert. Hierbij vallen twee dingen op. Allereerst valt op hoe goed John Lennon zingt op deze plaat. Ontdaan van alle koortjes en overdubs hebben Lennon’s vocalen enorm aan kracht gewonnen en klinken ze beter dan ooit tevoren. Hiernaast valt op hoe mooi de songs van Lennon op deze plaat zijn en hoezeer ze recht uit zijn hart komen. Bij de songs van Yoko blijft het vooral doorbijten, al zingt Lennon op deze ruwe opnamen zo nu en dan mee, wat de kwaliteit van de songs zeker ten goede komt. Een ieder die de reissue van Double Fantasy aanschaft doet al met al goede zaken. Allereerst krijg je de geremasterde versie van een van Lennon’s betere soloplaten in handen en hiernaast hoor je ook nog eens hoe goed deze plaat in ruwe vorm klinkt. De reissue van Double Fantasy is hiermee waarschijnlijk het meest interessante onderdeel van de flinke stapel “nieuwe” Lennon platen die je deze maand in huis kunt halen. Doe er je voordeel mee. Erwin Zijleman