Suzanne Vega - Close Up, Volume 2: People & Places
Nog geen half jaar geleden vond Suzanne Vega een deel van haar werk opnieuw uit op het bijzonder geslaagde Close Up, Volume 1: Love Songs. Ik hou geen gedetailleerde statistieken bij van de muziek die ik beluister, maar als ik dit wel zou hebben gedaan zou het eerste deel van Close Up waarschijnlijk erg hoog zijn geëindigd. Omdat Close Up, Volume 1 mij nog geen seconde verveelt had ik best nog even willen wachten op deel 2, maar Suzanne Vega dacht daar kennelijk anders. Nauwelijks een half jaar na deel 1 ligt daarom Close Up, Volume 2: People & Places in de winkel. Het recept is hetzelfde. Ook op Close Up, Volume 2 is Suzanne Vega weer aan de slag gegaan met haar eigen oeuvre en heeft ze een deel van haar werk opnieuw uitgevonden. Hierbij is meestal voor een soberdere aanpak gekozen, maar in een aantal gevallen klinken de nieuwe versies net iets uitbundiger. Waar op het eerste deel van Close Up de liefdesliedjes centraal stonden, gaat het dit keer over mensen en plaatsen. Ook het tweede deel van Close Up bevat een mix van bekend materiaal (Luka, Tom’s Diner) en de wat obscuurdere parels uit het inmiddels rijke oeuvre van Suzanne Vega. Bovendien bevat de cd een track die niet op de reguliere cd’s van Suzanne Vega te vinden is; het samen met Mark Linkous en Dangermouse geschreven The Man Who Played God. Net als op volume 1 betreft het herinterpretaties van een bijna ongekende schoonheid. Hoewel Suzanne Vega inmiddels een behoorlijke stapel klassieke singer-songwriter platen op haar naam heeft staan en ik dus zo langzamerhand zou moeten weten hoe goed ze is, ben ik wederom aangenaam verrast door de hoge kwaliteit van Close Up. Suzanne Vega heeft maar een paar noten nodig om je te verleiden en vervolgens ben je 13 tracks in katzwijm, waarbij het niet zoveel uitmaakt of je de plaat voor de eerste, tweede, tiende of twintigste keer hoort. Net als het eerste deel is ook Close Up, Volume 2: People & Places een intieme en betoverende plaat. Vrijwel alle songs klinken flink anders dan de originelen, maar desondanks heb je meestal maar een paar akkoorden nodig om de songs te herkennen. Ook de komende maanden ga ik niet precies bijhouden waar ik naar luister, maar dat Close Up, Volume 2: People & Places van Suzanne Vega mee gaat doen om de ereprijzen durf ik nu al te voorspellen. En dan komen deel drie en deel vier uit deze prachtige serie er ook nog eens aan. Erwin Zijleman
Nog geen half jaar geleden vond Suzanne Vega een deel van haar werk opnieuw uit op het bijzonder geslaagde Close Up, Volume 1: Love Songs. Ik hou geen gedetailleerde statistieken bij van de muziek die ik beluister, maar als ik dit wel zou hebben gedaan zou het eerste deel van Close Up waarschijnlijk erg hoog zijn geëindigd. Omdat Close Up, Volume 1 mij nog geen seconde verveelt had ik best nog even willen wachten op deel 2, maar Suzanne Vega dacht daar kennelijk anders. Nauwelijks een half jaar na deel 1 ligt daarom Close Up, Volume 2: People & Places in de winkel. Het recept is hetzelfde. Ook op Close Up, Volume 2 is Suzanne Vega weer aan de slag gegaan met haar eigen oeuvre en heeft ze een deel van haar werk opnieuw uitgevonden. Hierbij is meestal voor een soberdere aanpak gekozen, maar in een aantal gevallen klinken de nieuwe versies net iets uitbundiger. Waar op het eerste deel van Close Up de liefdesliedjes centraal stonden, gaat het dit keer over mensen en plaatsen. Ook het tweede deel van Close Up bevat een mix van bekend materiaal (Luka, Tom’s Diner) en de wat obscuurdere parels uit het inmiddels rijke oeuvre van Suzanne Vega. Bovendien bevat de cd een track die niet op de reguliere cd’s van Suzanne Vega te vinden is; het samen met Mark Linkous en Dangermouse geschreven The Man Who Played God. Net als op volume 1 betreft het herinterpretaties van een bijna ongekende schoonheid. Hoewel Suzanne Vega inmiddels een behoorlijke stapel klassieke singer-songwriter platen op haar naam heeft staan en ik dus zo langzamerhand zou moeten weten hoe goed ze is, ben ik wederom aangenaam verrast door de hoge kwaliteit van Close Up. Suzanne Vega heeft maar een paar noten nodig om je te verleiden en vervolgens ben je 13 tracks in katzwijm, waarbij het niet zoveel uitmaakt of je de plaat voor de eerste, tweede, tiende of twintigste keer hoort. Net als het eerste deel is ook Close Up, Volume 2: People & Places een intieme en betoverende plaat. Vrijwel alle songs klinken flink anders dan de originelen, maar desondanks heb je meestal maar een paar akkoorden nodig om de songs te herkennen. Ook de komende maanden ga ik niet precies bijhouden waar ik naar luister, maar dat Close Up, Volume 2: People & Places van Suzanne Vega mee gaat doen om de ereprijzen durf ik nu al te voorspellen. En dan komen deel drie en deel vier uit deze prachtige serie er ook nog eens aan. Erwin Zijleman