The Little Willies - For The Good Times

De critici hadden er destijds niet heel veel positieve woorden voor over, maar persoonlijk vond ik het debuut van het hobbyproject The Little Willies in 2006 best geslaagd. Nu hebben critici over het algemeen niet zoveel op met supergroepen en dat was het stempel dat The Little Willies kregen opgedrukt. Nu bestaat een supergroep wat mij betreft uit meerdere muzikanten van naam en faam, maar The Little Willies telt er als je het mij vraagt maar één. Deze is niet te vinden tussen de overigens buitengewoon competente muzikanten, maar staat achter de microfoon en luistert naar de naam Norah Jones. Het is volgens mij lastig om met een zangeres van het kaliber van Norah Jones een slechte plaat te maken en het debuut van The Little Willies was dat dan ook niet. Het vijf jaar na het debuut verschenen For The Good Times is, zoals de titel misschien al aangeeft, een poging om het goede gevoel van het debuut te laten herleven. Is de band hierin geslaagd? Als je de critici mag geloven niet, maar ik vind ook For The Good Times weer een hele lekkere plaat, zeker voor een mooie zondagmorgen of een late avond (en in de auto doet de plaat het overigens ook geweldig). For The Good Times volgt grotendeels hetzelfde recept als het recept dat werd gebruikt voor zijn voorganger, wat betekent dat de band een aantal klassiekers uit de bluegrass en de country heeft geselecteerd en vervolgens op vrij authentieke wijze vertolkt. For The Good Times klinkt als een stokoude plaat waarop traditionele country invloeden worden gecombineerd met een beetje jazz. Je moet er misschien van houden, maar ik vind het weer behoorlijk onweerstaanbaar, wat ten dele op het conto van de loom en ontspannen spelende band is te schrijven, maar uiteindelijk toch vooral de verdienste is van Norah Jones die wederom de sterren van de hemel zingt. De songkeuze is net als op het debuut opvallend en bevat songs van onder andere Loretta Lynn, Kris Kristofferson, Johnny Cash, Willie Nelson, Ralph Stanley en Dolly Parton. Het zijn stuk voor stuk songs waarmee je met een ongeïnspireerde vertolking keihard op je bek gaat, maar dat overkomt The Little Willies niet. For The Good Times klinkt op het eerste gehoor misschien als een ontspannen plaat die op een namiddag in elkaar is geknutseld door bevriende muzikanten tussen wie zich toevallig een wereldster bevindt, maar ondertussen klopt gewoon alles en ligt het niveau behoorlijk hoog. Het is heel makkelijk om deze plaat ongehoord terzijde te schuiven en af te doen als een oninteressant uitstapje van iemand die maar beter aan haar nieuwe plaat kan gaan werken. Het is veel lastiger om de plaat aan de kant te schuiven wanneer je hem een paar keer hebt gehoord, want na een paar keer horen is For The Good Times van The Littles Willies een behoorlijk verslavend tussendoortje dat het verlangen naar een nieuwe Norah Jones plaat inderdaad stevig aanwakkert, maar het lange wachten ook zeker verzacht. Erwin Zijleman