Fatoumata Diawara - Fatou

Ik ben niet heel goed thuis in de wereldmuziek en ga daarom vooral af op de mening van anderen wanneer het gaat om platen in dit bijzonder brede genre. Wanneer ik een handvol positieve recensies over een plaat heb gelezen, ga ik meestal wel even luisteren en vaak vind ik het nog goed ook. Fatou van Fatoumata Diawara heb ik tot dusver steeds laten liggen, terwijl ik ondertussen minstens een dozijn bijzonder positieve recensies over het debuut van de uit Afrikaanse muzikante heb gelezen. Fatoumata Diawara heeft flink wat kilometers af moeten leggen voor Fatou kon worden opgenomen. Ze werd als kind van Malinese ouders geboren in Ivoorkust waar ze ook opgroeide, maakte enige tijd deel uit van een theatergezelschap in Parijs en maakte via een logeerpartij bij een tante kennis met de rijke muziekscene in het Malinsese Bamako. Fatoumata Diawara was de afgelopen jaren al veelvuldig te horen op platen van anderen (onder andere op die van Damon Albarn en Cheikh Lo), maar heeft inmiddels haar eigen plekje in de spotlights veroverd. De muziek van Fatoumata Diawara wordt wel vergeleken met die van Rokia Traore; wat mij betreft één van de grootste talenten in het genre. Hoewel ik wel overeenkomsten hoor tussen de muziek van beide dames, hoor ik uiteindelijk toch vooral verschillen. De muziek van Roki Traore is een stuk traditioneler dan die van Fatoumata Diaware en bevat bovendien meer invloeden uit de Mali blues. De muziek van Fatoumata Diawara zit zowel qua instrumentatie als qua arrangementen en songstructuren dichter tegen de Westerse singer-songwriter en soulmuziek aan, al verloochent Fatoumata Diaware haar Afrikaanse afkomst zeker niet. Fatou laat zich beluisteren als een mix van Joni Mitchell, Tracy Chapman en India.Arie; een mix die vervolgens is overgoten met een typisch Afrikaans sausje. Fatou bevat een aantal folky tracks, een aantal tracks met invloeden uit de jazz en soul, en een aantal meer popgeoriënteerde tracks.  In al deze tracks spelen het eenvoudige maar stuwende akoestische gitaarspel, jazzy gitaarriedels, spaarzaam pianospel en de heerlijk warme vocalen van Fatoumata Diawara de hoofdrol. Het Afrikaanse sausje bestaat uit de in een lokale Malinese taal gezongen teksten, de Afrikaans aandoende percussie en de uiterst subtiele bijdragen van een aantal Afrikaanse instrumenten, waaronder uiteraard de door virtuoos Toumani Diabate bespeelde kora. Fatoumata Diawara vertolkt songs die bijzonder aangenaam in het gehoor liggen, maar ze heeft ook zeker wat te vertellen. De vertaalde teksten in het cd-boekje zijn maatschappijkritisch van aard en nemen stelling tegen zaken als gearrangeerde huwelijken, vrouwenbesnijdenis, illegale migratie, oorlogen en corruptie, maar ook sobere liefdesliedjes worden door Fatoumata Diaware niet geschuwd. Dat Fatou wordt gerekend tot de beste wereldmuziek platen van 2011 is wat mij betreft volkomen terecht, al zou ik liever zien dat het etiket wereldmuziek voor een keer achterwege wordt gelaten, zodat de plaat de brede aandacht krijgt die hij verdient. Erwin Zijleman