Doug Paisley - Constant Companion
Sinterklaas heeft het land inmiddels verlaten en dus is het de hoogste tijd voor de jaarlijstjes. Ook dit jaar zal er weer eindeloos worden gediscussieerd over de zin en onzin van de jaarlijstjes en zal vrijwel niemand het eens zijn met de gemaakte keuzes. Ik kan de waarde van de jaarlijstjes inmiddels aardig relativeren, maar kijk toch met veel belangstelling naar de lijstjes van de gerenommeerde muziektijdschriften en muzieksites. Deels ter bevestiging van mijn eigen keuzes, maar vooral om eventuele krenten uit de pop die ik zelf over het hoofd heb gezien er alsnog uit te pikken. Het eerste jaarlijstje dat ik dit jaar ben tegengekomen is meteen één van de meest aansprekende; het lijstje van het Britse muziektijdschrift Mojo. In de top 25 van Mojo tref ik maar liefst 19 platen aan die ik er het afgelopen jaar ook uitpikte, maar ik zie er ook een paar die ik heb gemist. De meest in het oog springende hiervan is ongetwijfeld Constant Companion van de Canadese singer-songwriter Doug Paisley. De Canadees maakte twee jaar geleden nauwelijks indruk met zijn titelloze debuut, maar Constant Companion heeft maar heel weinig tijd nodig om een onuitwisbare indruk te maken. Doug Paisley maakt op zijn tweede plaat tijdloze singer-songwriter muziek die raakt aan die van grootheden als Bob Dylan, James Taylor, Neil Young, Gram Parsons en The Band en aan die van soortgenoten als Ray LaMontagne en Ryan Adams. Constant Companion is een heerlijk lome plaat die bijzonder aangenaam voortkabbelt door de mooie en zeer ontspannen vocalen van Doug Paisley. De songs van de Canadees zijn vooral geinspireerd door L.A. Canyon singer-songrwiter muziek en 70s countryrock, maar staan ook open voor invloeden uit de Appalachen. Constant Companion heeft met de smaakvolle songs en de aangename zang van Doug Paisley al twee sterke troeven in handen, maar heeft nog veel meer te bieden. Met name wanneer Paisley zich laat bijstaan door achtergrondzangeressen (onder wie Leslie Feist) steekt hij Gram Parsons nadrukkelijk naar de kroon en dan is er ook nog eens de buitengewoon smaakvolle instrumentatie op Constant Companion. Doug Paisley kiest op zijn tweede plaat voor betrekkelijk ingetogen klanken, maar geeft wel alle ruimte aan lekker volle pianoklanken en het geweldige keyboardspel van voormalig lid van The Band Garth Hudson. Het geeft de songs op Constant Companion nog wat extra toverkracht. Eerder deze week verlangde ik nog een nieuwe Heartbreaker van Ryan Adams. Inmiddels weet ik dat Doug Paisley hem heeft gemaakt. Op de top 10 notering van het jaarlijstje van Mojo valt dan ook helemaal niets af te dingen. Erwin Zijleman
Sinterklaas heeft het land inmiddels verlaten en dus is het de hoogste tijd voor de jaarlijstjes. Ook dit jaar zal er weer eindeloos worden gediscussieerd over de zin en onzin van de jaarlijstjes en zal vrijwel niemand het eens zijn met de gemaakte keuzes. Ik kan de waarde van de jaarlijstjes inmiddels aardig relativeren, maar kijk toch met veel belangstelling naar de lijstjes van de gerenommeerde muziektijdschriften en muzieksites. Deels ter bevestiging van mijn eigen keuzes, maar vooral om eventuele krenten uit de pop die ik zelf over het hoofd heb gezien er alsnog uit te pikken. Het eerste jaarlijstje dat ik dit jaar ben tegengekomen is meteen één van de meest aansprekende; het lijstje van het Britse muziektijdschrift Mojo. In de top 25 van Mojo tref ik maar liefst 19 platen aan die ik er het afgelopen jaar ook uitpikte, maar ik zie er ook een paar die ik heb gemist. De meest in het oog springende hiervan is ongetwijfeld Constant Companion van de Canadese singer-songwriter Doug Paisley. De Canadees maakte twee jaar geleden nauwelijks indruk met zijn titelloze debuut, maar Constant Companion heeft maar heel weinig tijd nodig om een onuitwisbare indruk te maken. Doug Paisley maakt op zijn tweede plaat tijdloze singer-songwriter muziek die raakt aan die van grootheden als Bob Dylan, James Taylor, Neil Young, Gram Parsons en The Band en aan die van soortgenoten als Ray LaMontagne en Ryan Adams. Constant Companion is een heerlijk lome plaat die bijzonder aangenaam voortkabbelt door de mooie en zeer ontspannen vocalen van Doug Paisley. De songs van de Canadees zijn vooral geinspireerd door L.A. Canyon singer-songrwiter muziek en 70s countryrock, maar staan ook open voor invloeden uit de Appalachen. Constant Companion heeft met de smaakvolle songs en de aangename zang van Doug Paisley al twee sterke troeven in handen, maar heeft nog veel meer te bieden. Met name wanneer Paisley zich laat bijstaan door achtergrondzangeressen (onder wie Leslie Feist) steekt hij Gram Parsons nadrukkelijk naar de kroon en dan is er ook nog eens de buitengewoon smaakvolle instrumentatie op Constant Companion. Doug Paisley kiest op zijn tweede plaat voor betrekkelijk ingetogen klanken, maar geeft wel alle ruimte aan lekker volle pianoklanken en het geweldige keyboardspel van voormalig lid van The Band Garth Hudson. Het geeft de songs op Constant Companion nog wat extra toverkracht. Eerder deze week verlangde ik nog een nieuwe Heartbreaker van Ryan Adams. Inmiddels weet ik dat Doug Paisley hem heeft gemaakt. Op de top 10 notering van het jaarlijstje van Mojo valt dan ook helemaal niets af te dingen. Erwin Zijleman