Kelly Joe Phelps behoort inmiddels al een jaar of 15 tot de betere Noord-Amerikaanse singer-songwriters, maar op een of andere manier weet hij nooit echt op te vallen. Aan de kwaliteit van zijn platen ligt het niet, want de met folk, blues en jazz doorspekte muziek van de singer-songwriter en meestergitarist uit Vancouver is altijd van hoog niveau. Ook de Amerikaanse singer-songwriter Corinne West opereert tot dusver in de betrekkelijke anonimiteit, maar de drie platen die ze heeft gemaakt waren verrassend sterk en verdienen minimaal het predicaat veelbelovend. Op Magnetic Skyline bundelen Kelly Joe Phelps en Corinne West de krachten, wat 26 minuten opvallend fraaie muziek oplevert. Op hun eerste gezamenlijke cd (of is het toch een EP?) doen Kelly Joe Phelps en Corinne West allebei waar ze goed in zijn. Phelps speelt verbluffend goed gitaar en trekt een lekkere rauwe strot open, terwijl Corinne West zich een uitstekend songwriter en een gepassioneerde zangeres toont. West en Phelps weten op Magnetic Skyline als individu te overtuigen, maar de meerwaarde van de plaat zit hem toch in het effect dat ze gezamenlijk sorteren. De stemmen van de twee lijken op Magnetic Skyline voor elkaar gemaakt en stijgen naar grote hoogten. Hier en daar wordt de vergelijking met Alison Krauss en Robert Plant gemaakt en een enkeling suggereert zelfs dat het wel wat lijkt op de magie tussen Emmylou Harris en Gram Parsons. Dat is misschien nog net wat teveel eer, maar dat Corinne West en Kelly Joe Phelps het beste in elkaar naar boven weten te halen en een prestatie van formaat leveren is zeker. Magnetic Skyline is net als het solowerk van beide singer-songwriters oerdegelijk en niet direct opvallend, maar wanneer je de plaat een paar keer hebt gehoord moet je toch concluderen dat er dit jaar niet veel soortgelijks is verschenen dat net zo mooi is als deze plaat. Magnetic Skyline van Corinne West en Kelly Joe Phelps is een plaat waar niet zo gek veel over te zeggen is. West en Phelps doen geen gekke dingen maar leveren bijna achteloos het ene na het andere prachtliedje af en pakken je met steeds meer gemak in. De wereld gaan ze er niet mee veroveren, maar ach wat is dit mooi. Erwin Zijleman