Sharron Kraus - The Woody Nightshade
Singer-songwriter Sharron Kraus omschrijft haar muziek op haar website als “Dark folk music for the new millennium”. Het is op zich een aardige omschrijving. De muziek die Sharron Kraus maakt past uitstekend in het hokje folk en is inderdaad nogal donker van toon. Haar muziek klinkt echter zeer authentiek, zodat ik de tijdsaanduiding persoonlijk weg zou laten. “Folk-noir voor alle tijden” dekt de lading mijns inziens beter, maar het blijft natuurlijk maar een label. Omdat ik eerlijk gezegd nog nooit van Sharron Kraus had gehoord, ging ik er van uit dat we bij The Woody Nightshade te maken hebben met een debuut. Dat blijkt echter niet het geval. De van oorsprong Amerikaanse, maar al geruime tijd vanuit Engeland opererende, singer-songwriter heeft al een stuk of zes cd’s op haar naam staan. Na beluistering van The Woody Nightshade verbaast het me aan de ene kant dat Sharron Kraus nog zo onbekend is, maar aan de andere kant verbaast het me ook weer niet. Om met het laatste te beginnen, Sharron Kraus beschikt over een stemgeluid waar je van moet houden of misschien nog wel beter, waar je tegen moet kunnen. Kraus zingt zoals de meeste Britse folkzangeressen aan het eind van de jaren 60 en 70 dat deden, maar mist de toonvastheid en zuiverheid van bijvoorbeeld Sandy Denny (om het lastigst te evenaren voorbeeld maar direct te noemen). Persoonlijk vind ik de net wat onvaste zang van Sharron Kraus wel charmant en wat mij betreft draagt haar ietwat bijzondere manier van zingen nadrukkelijk bij aan het effect dat ze met haar donkere songs weet te sorteren. Ik weet echter zeker dat niet iedereen deze mening zal delen. Wanneer je niet tegen de stem van Sharron Kraus kunt, moet je eigenlijk niet aan The Woody Nightshade beginnen. Wanneer de stem je wel raakt, heb je aan de meest recente plaat van de Amerikaans/Britse singer-songwriter een hele bijzondere. Waar Sharron Kraus in haar oudere werk (dat ik alsnog heb beluisterd) haar stem maskeerde door een veelheid aan traditionele instrumenten uit de kast te trekken, kiest ze op The Woody Nightshade voor een sfeervol, maar betrekkelijk sober geluid. Het geeft haar over het algemeen aardedonkere songs alleen maar meer zeggingskracht. Het zijn zoals gezegd songs die geen geheim maken van bewondering voor de Britse folkmuziek van weleer, maar de muziek van Sharron Kraus misstaat ook zeker niet in de wat meer eigentijdse folkkringen. Na een aantal jaren in de anonimiteit muziek gemaakt te hebben, trekt Sharron Kraus met The Woody Nightshade eindelijk de aandacht. Op basis van het gebodene kan ik alleen maar concluderen dat dit niet meer dan terecht is, al blijft het met name dankzij de zang wel een plaat voor de liefhebbers. Erwin Zijleman
Singer-songwriter Sharron Kraus omschrijft haar muziek op haar website als “Dark folk music for the new millennium”. Het is op zich een aardige omschrijving. De muziek die Sharron Kraus maakt past uitstekend in het hokje folk en is inderdaad nogal donker van toon. Haar muziek klinkt echter zeer authentiek, zodat ik de tijdsaanduiding persoonlijk weg zou laten. “Folk-noir voor alle tijden” dekt de lading mijns inziens beter, maar het blijft natuurlijk maar een label. Omdat ik eerlijk gezegd nog nooit van Sharron Kraus had gehoord, ging ik er van uit dat we bij The Woody Nightshade te maken hebben met een debuut. Dat blijkt echter niet het geval. De van oorsprong Amerikaanse, maar al geruime tijd vanuit Engeland opererende, singer-songwriter heeft al een stuk of zes cd’s op haar naam staan. Na beluistering van The Woody Nightshade verbaast het me aan de ene kant dat Sharron Kraus nog zo onbekend is, maar aan de andere kant verbaast het me ook weer niet. Om met het laatste te beginnen, Sharron Kraus beschikt over een stemgeluid waar je van moet houden of misschien nog wel beter, waar je tegen moet kunnen. Kraus zingt zoals de meeste Britse folkzangeressen aan het eind van de jaren 60 en 70 dat deden, maar mist de toonvastheid en zuiverheid van bijvoorbeeld Sandy Denny (om het lastigst te evenaren voorbeeld maar direct te noemen). Persoonlijk vind ik de net wat onvaste zang van Sharron Kraus wel charmant en wat mij betreft draagt haar ietwat bijzondere manier van zingen nadrukkelijk bij aan het effect dat ze met haar donkere songs weet te sorteren. Ik weet echter zeker dat niet iedereen deze mening zal delen. Wanneer je niet tegen de stem van Sharron Kraus kunt, moet je eigenlijk niet aan The Woody Nightshade beginnen. Wanneer de stem je wel raakt, heb je aan de meest recente plaat van de Amerikaans/Britse singer-songwriter een hele bijzondere. Waar Sharron Kraus in haar oudere werk (dat ik alsnog heb beluisterd) haar stem maskeerde door een veelheid aan traditionele instrumenten uit de kast te trekken, kiest ze op The Woody Nightshade voor een sfeervol, maar betrekkelijk sober geluid. Het geeft haar over het algemeen aardedonkere songs alleen maar meer zeggingskracht. Het zijn zoals gezegd songs die geen geheim maken van bewondering voor de Britse folkmuziek van weleer, maar de muziek van Sharron Kraus misstaat ook zeker niet in de wat meer eigentijdse folkkringen. Na een aantal jaren in de anonimiteit muziek gemaakt te hebben, trekt Sharron Kraus met The Woody Nightshade eindelijk de aandacht. Op basis van het gebodene kan ik alleen maar concluderen dat dit niet meer dan terecht is, al blijft het met name dankzij de zang wel een plaat voor de liefhebbers. Erwin Zijleman