Noorse muziek is vaak aardedonker en behoorlijk experimenteel. Hajk is anders. De Noorse band maakt warmbloedige of zelfs broeierige popmuziek die zomaar hitgevoelig zou kunnen zijn. Op hetzelfde moment voorziet de band uit Oslo haar muziek van subtiele avontuurlijke accenten, waardoor Drama niet alleen aangenaam maar ook interessant is. De band beschikt ook nog eens over een zangeres van wereldklasse, die helaas ook wel eens langs de zijlijn staat. De tegenstellingen in het geluid van de Noorse band staan me af en toe nog wel eens tegen, maar ze maken van Drama ook een buitengewoon interessante (en aangename) plaat.
Ik krijg met enige regelmaat flink wat Noorse muziek toegestuurd en het is bijna altijd muziek die driftiger buiten de lijntjes kleurt en intensiever het experiment opzoekt dan in de rest van Europa gewoon is.
Het is bovendien muziek die vaker flirt met jazz en avant garde, waardoor ik uiteindelijk lang niet altijd gecharmeerd ben van de muziek uit Noorwegen, al zijn er gelukkig met enige regelmaat ook platen die ik juist prachtig vind.
Drama van het Oslo afkomstige Hajk is zo’n plaat. Het is een plaat die in de eerste noten nog enigszins voldoet aan het hierboven geschetste beeld van Noorse popmuziek. De plaat opent met wat vervormde elektronica en een lastig ritme, maar wanneer de vocalen invallen, transformeert Hajk de openingstrack die licht experimenteel begon in een buitengewoon aangenaam en toegankelijk popliedje.
Het is een popliedje dat een stuk warmer en zonniger klinkt dan de meeste andere popmuziek uit Noorwegen. Veel Noorse bands dragen de zware last van koude en lange winters en dagen waarop het nauwelijks licht wil worden met zich mee in hun muziek, maar Hajk heeft daar geen last van. De muziek van de Noorse band klinkt lichtvoetig, broeierig en aangenaam en slaat zich als een warme deken om je heen.
Het is een deken die in het begin wat onaangenaam kriebelde, want de muziek van Hajk gaat in de openingstrack richting pop en R&B en blijft uiteindelijk overeind door de avontuurlijke accenten in de instrumentatie, die op fraaie wijze een flinke bak elekctronica combineert met organische instrumenten, waaronder blazers.
Ook de tweede track van Drama is een popsongs met uitstapjes richting R&B en funk. Hajk legt een warm en gloedvol geluid neer dat hier en daar zelfs een snufje Prince (of minimaal Wendy & Lisa) bevat, maar het is een geluid dat wederom subtiel is versierd met enkele bijzondere accenten. Bovendien toveren de Noren in de tweede track nog een sterke troef uit de hoge hoed in de vorm van de vocalen van zangeres Sigrid Aase, die me veel meer overtuigd dan de zanger in de openingstrack.
Ook op de rest van de plaat strooit Hajk driftig met bijna schaamteloos toegankelijke popliedjes. Het zijn popliedjes die de gemiddelde Amerikaanse pop of R&B band moeiteloos tot eenheidsworst zou verwerken, maar Hajk blijft continu aan de goede kant van de streep door net voldoende avontuur te verwerken in haar muziek en de platgetreden paden op subtiele wijze te vermijden.
Dat lukt het makkelijkst wanneer Sigrid Aase de lead vocalen voor haar rekening neemt, want dan sprankelt de muziek van Hajk bijna automatisch. De songs waarin Preben Sælid Andersen zingt en driftig gebruik maakt van auto-tune, spreken me vaak net wat minder aan, maar ook deze songs onderscheiden zich makkelijk van de dertien in een dozijn pop.
Het is knap hoe de Noorse band lome en warmbloedige klanken en direct memorabele melodieën weet te voorzien van net voldoende avontuur om Drama zowel aangenaam als interessant te maken. Het levert een plaat op waaraan ik nog steeds moet wennen, maar stiekem ook al aardig verslaafd ben. Erwin Zijleman
De muziek van Hajk is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band: https://hajk.bandcamp.com/album/drama.