11 februari 2019

Cass McCombs - Tip Of The Sphere

Cass McCombs verdiende de doorbraak naar een breed publiek met Mangy Love, maar dwingt misschien nog wel meer bewondering af met zijn nieuwe groeiplaat
Het is na het geweldige Mangy Love, waarop alles leek te kloppen, zeker even wennen. Tip Of The Sphere is een album plaat die bijna een uur lang voort lijkt te kabbelen. Tot je er goed naar gaat luisteren en zich een prachtig klankentapijt ontvouwt. De nieuwe plaat van Cass McCombs is loom en ingetogen en neemt de tijd voor de songs, die ook nog eens allemaal met elkaar verbonden lijken. Ik vond het bij eerste beluistering een lange zit, maar hoe vaker ik naar Tip Of The Sphere luister, hoe meer ik er van overtuigd raak dat Cass McCombs een plaat heeft gemaakt die zeker niet onder doet voor de terecht zo bejubelde voorganger.


De Amerikaanse singer-songwriter Cass McCombs debuteerde in 2003 en draait inmiddels al meer dan 15 jaar mee. 

Ik had wel wat met de man’s debuut A, een behoorlijk ingetogen plaat met lo-fi folk, maar de platen die volgden wisten me op een of andere manier niet echt te raken, tot in 2016 Mangy Love verscheen. 

Mangy Love betoverde met een vol, broeierig en verassend veelzijdig geluid en met songs die rijp leken voor een breder publiek dan de Amerikaanse muzikant tot dat moment had bereikt met zijn muziek. 

Mangy Love, dat me meer dan eens herinnerde aan de jaren 70 in het algemeen en aan de platen van Van Morrison in het bijzonder, haalde mijn jaarlijstje en het was zeker niet het enige jaarlijstje waarin de plaat opdook, al moet ook geconstateerd worden dat de voorspelde en verdiende doorbraak uitbleef. 

Of opvolger Tip Of The Sphere ook gaat opduiken in jaarlijstjes durf ik nog niet te voorspellen, want Cass McCombs maakt het de luisteraar op zijn nieuwe plaat niet zo makkelijk als op Mangy Love. Ook Tip Of The Sphere laat een geluid horen dat zo lijkt weggelopen uit de jaren 70, maar waar Cass McCombs zich vorige keer focuste op een aantal briljante singles, heeft hij nu een plaat gemaakt die je moet beluisteren als een album en het is een album dat, zeker op het eerste gehoor, klinkt als een jamsessie. 

Tip Of The Sphere duurt bijna een uur en bevat 11 songs, waarvan er twee boven de 7 minuten klokken. Het zijn songs die met enige fantasie in het hokje “kosmische folkrock” passen. 

Cass McCombs kon de vorige keer een beroep doen op meestergitarist Blake Mills, maar ook dit keer heeft de Amerikaan niets te klagen over de muzikanten die opdoken in de studio. Deze muzikanten verdienden hun sporen in bands als Okkervil River, The War on Drugs, Vetiver en de bands van Norah Jones en Kevin Morby en dat hoor je. Samen met deze muzikanten kiest Cass McCombs voor een loom en soms wat wollig klinkend geluid en voor songs die de tijd nemen. 

Tip Of The Sphere is zoals gezegd een plaat die je als album moet beluisteren en dat is een vaardigheid die steeds schaarser lijkt te worden in deze tijden met een maximaal muziekaanbod voor iedereen. Ook ik maak me steeds vaker schuldig aan het snel scannen van een album en in dat geval blijft er weinig hangen van Tip Of The Sphere. Er zit niet al te veel vaart in de songs op de plaat en zeker bij oppervlakkige beluistering zijn het songs die erg op elkaar lijken en wat voort lijken te kabbelen. 

Hoe anders is de ervaring wanneer je je opsluit met de nieuwe plaat van Cass McCombs en alle aandacht reserveert voor Tip Of The Sphere. De nieuwe plaat van de Amerikaanse singer-songwriter heeft dan een bijna bezwerende uitwerking en verrast keer op keer met een warmbloedige instrumentatie vol fraaie details. 

Ik duwde het album hierboven in het hokje “kosmische folkrock”, maar Tip Of The Sphere verkent ook invloeden uit de jazz en de psychedelica en laat zich net zo makkelijk beïnvloeden door de ongrijpbare jamplaten van Grateful Dead als door de intieme platen van Elliott Smith. De negende plaat van Cass McCombs roept veel meer associaties op, maar die leiden alleen maar af van al het fraais dat is verstopt op de plaat. 

Beluister Tip Of The Sphere een keer met de koptelefoon en met volledige aandacht en er gaat een wereld voor je open. Het gitaarwerk op de plaat is prachtig en de rest van de instrumentatie draait hier al even fraai omheen, net als de stem van Cass McCombs, die ook nog even wat misstanden aan de kaak stelt in zijn songs. Misschien niet zo verleidelijk als Mangy Love, maar Tip Of The Sphere kan hier zomaar een flink stuk bovenuit gaan groeien. Ik ben na enige gewenning compleet verkocht. Erwin Zijleman

De muziek van Cass McCombs is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://cassmccombs.bandcamp.com/album/tip-of-the-sphere.