CéU - Vagarosa
De Braziliaanse zangeres CéU debuteerde vier jaar geleden met een heerlijk zwoele zomerplaat, die uiteindelijk vier seizoenen lang mee bleek te gaan. Op haar titelloze debuut vermengde CéU op inventieve en bijzonder smaakvolle wijze invloeden uit de samba, bossa nova, Afrikaanse muziek, dub, reggae, soul, jazz, tropicalia en elektronica. Het leverde een warmbloedige plaat vol verleiding op, die zowel authentiek als eigentijds klonk. Sinds de release van CéU’s debuut verstreken vier lange jaren (al maakte de Braziliaanse vorig jaar samen met een aantal bevriende muzikanten een nauwelijks opgemerkt tussendoortje), maar net nu de zomer wat lijkt in te zakken, ligt eindelijk de langverwachte, maar door het succes van het debuut steeds weer uitgestelde, tweede plaat van de Braziliaanse in de winkel. Vagarosa volgt grotendeels hetzelfde recept als het zo geprezen debuut, dat uiteindelijk zelfs een Grammy nominatie voor de beste plaat in de categorie wereldmuziek in de wacht wist te slepen. CéU verkent op haar nieuwe plaat hooguit wat nadrukkelijker invloeden van buiten de traditionele Braziliaanse muziek en geeft het muzikale experiment net wat meer ruimte, maar tegelijkertijd is ook Vagarosa weer een heerlijke zomerplaat. Net als bijvoorbeeld Cibelle en Bebel Gilberto weet CéU muziek te maken die net zo vertrouwd en verleidelijk klinkt als de Braziliaanse muziek uit de jaren 60 en 70 van bijvoorbeeld Astrud Gilberto, maar die ook continu nieuwe wegen verkent. Op Vagarosa gebruikt CéU de zwoele Braziliaanse klanken als basis, maar op deze basis experimenteert ze naar hartenlust met alle stijlen die ook al op haar debuut opdoken. Vagarosa is hierdoor een plaat die je met een gerust hart op kunt zetten op een zomers feestje, maar het is ook een plaat die bij intensieve beluistering steeds weer nieuwe dingen laat horen en net als het debuut bij iedere volgende luisterbeurt weer een stukje broeieriger, mooier en indrukwekkender wordt. CéU maakte vier jaar geleden de mooiste zomerplaat van het jaar. Dit jaar zijn er meerdere platen die aanspraak maken op dit predicaat, maar CéU behoort ook met Vagarosa absoluut tot de belangrijke kanshebbers. Erwin Zijleman
De Braziliaanse zangeres CéU debuteerde vier jaar geleden met een heerlijk zwoele zomerplaat, die uiteindelijk vier seizoenen lang mee bleek te gaan. Op haar titelloze debuut vermengde CéU op inventieve en bijzonder smaakvolle wijze invloeden uit de samba, bossa nova, Afrikaanse muziek, dub, reggae, soul, jazz, tropicalia en elektronica. Het leverde een warmbloedige plaat vol verleiding op, die zowel authentiek als eigentijds klonk. Sinds de release van CéU’s debuut verstreken vier lange jaren (al maakte de Braziliaanse vorig jaar samen met een aantal bevriende muzikanten een nauwelijks opgemerkt tussendoortje), maar net nu de zomer wat lijkt in te zakken, ligt eindelijk de langverwachte, maar door het succes van het debuut steeds weer uitgestelde, tweede plaat van de Braziliaanse in de winkel. Vagarosa volgt grotendeels hetzelfde recept als het zo geprezen debuut, dat uiteindelijk zelfs een Grammy nominatie voor de beste plaat in de categorie wereldmuziek in de wacht wist te slepen. CéU verkent op haar nieuwe plaat hooguit wat nadrukkelijker invloeden van buiten de traditionele Braziliaanse muziek en geeft het muzikale experiment net wat meer ruimte, maar tegelijkertijd is ook Vagarosa weer een heerlijke zomerplaat. Net als bijvoorbeeld Cibelle en Bebel Gilberto weet CéU muziek te maken die net zo vertrouwd en verleidelijk klinkt als de Braziliaanse muziek uit de jaren 60 en 70 van bijvoorbeeld Astrud Gilberto, maar die ook continu nieuwe wegen verkent. Op Vagarosa gebruikt CéU de zwoele Braziliaanse klanken als basis, maar op deze basis experimenteert ze naar hartenlust met alle stijlen die ook al op haar debuut opdoken. Vagarosa is hierdoor een plaat die je met een gerust hart op kunt zetten op een zomers feestje, maar het is ook een plaat die bij intensieve beluistering steeds weer nieuwe dingen laat horen en net als het debuut bij iedere volgende luisterbeurt weer een stukje broeieriger, mooier en indrukwekkender wordt. CéU maakte vier jaar geleden de mooiste zomerplaat van het jaar. Dit jaar zijn er meerdere platen die aanspraak maken op dit predicaat, maar CéU behoort ook met Vagarosa absoluut tot de belangrijke kanshebbers. Erwin Zijleman