Todd Snider - The Excitement Plan
Nu de eerste helft van 2009 er al weer een tijdje op zit, hebben de rekenmeesters van MetaCritic (zie www.metacritic.com/music) de voorlopige balans over 2009 opgemaakt. In het lijstje waarin de oordelen van de belangrijkste Amerikaanse muziekcritici bij elkaar zijn opgeteld, valt de hoge notering voor The Excitement Plan van Todd Snider op. Todd Snider is een Amerikaanse singer-songwriter die inmiddels een jaar of 15 meedraait en in de Verenigde Staten al bijna even lang wordt gerespecteerd als een zeer bekwaam muzikant. In Nederland is Todd Snider relatief onbekend, waardoor ook The Excitement Plan het vooralsnog moet doen met niet al teveel aandacht. Hoewel de verzamelde Amerikaanse critici er ook wel eens flink naast zitten, hebben ze het over het algemeen aan het juiste eind wanneer het gaat om singer-songwriter muziek; iets wat ook weer het geval is bij de beoordeling van de tiende plaat van de singer-songwriter die al sinds het begin van zijn carrière vanuit Memphis opereert. Op The Excitement Plan maakt Todd Snider authentiek klinkende singer-songwriter muziek zonder al te veel opsmuk. De meeste van zijn songs bevatten invloeden uit de folk, country of blues en moeten het doen met een vrij sobere instrumentatie, waarbinnen het gitaarwerk en mondharmonicaspel overigens van een bijzonder hoog niveau zijn, iets wat trouwens ook geldt voor de fraaie accenten op de pedal steel van snarenwonder Greg Leisz. Het belangrijkste instrument is echter de donkere en emotievolle stem van Todd Snider. Een stem die vrijwel alle songs net dat beetje extra geeft dat nodig is om op te vallen. Opvallen doet Todd Snider overigens ook in tekstueel opzicht. Een ieder die de tijd neemt om zich te verdiepen in de teksten van de songs op The Excitement Plan komt de nodige rake klinkslagen en humor tegen. The Excitement Plan is al met al een plaat die misschien niet direct opzien baart, maar na een paar luisterbeurten van hoge kwaliteit blijkt; precies zoals je mag verwachten van een plaat die hoog scoort in de lijst van MetaCritic. Erwin Zijleman
Nu de eerste helft van 2009 er al weer een tijdje op zit, hebben de rekenmeesters van MetaCritic (zie www.metacritic.com/music) de voorlopige balans over 2009 opgemaakt. In het lijstje waarin de oordelen van de belangrijkste Amerikaanse muziekcritici bij elkaar zijn opgeteld, valt de hoge notering voor The Excitement Plan van Todd Snider op. Todd Snider is een Amerikaanse singer-songwriter die inmiddels een jaar of 15 meedraait en in de Verenigde Staten al bijna even lang wordt gerespecteerd als een zeer bekwaam muzikant. In Nederland is Todd Snider relatief onbekend, waardoor ook The Excitement Plan het vooralsnog moet doen met niet al teveel aandacht. Hoewel de verzamelde Amerikaanse critici er ook wel eens flink naast zitten, hebben ze het over het algemeen aan het juiste eind wanneer het gaat om singer-songwriter muziek; iets wat ook weer het geval is bij de beoordeling van de tiende plaat van de singer-songwriter die al sinds het begin van zijn carrière vanuit Memphis opereert. Op The Excitement Plan maakt Todd Snider authentiek klinkende singer-songwriter muziek zonder al te veel opsmuk. De meeste van zijn songs bevatten invloeden uit de folk, country of blues en moeten het doen met een vrij sobere instrumentatie, waarbinnen het gitaarwerk en mondharmonicaspel overigens van een bijzonder hoog niveau zijn, iets wat trouwens ook geldt voor de fraaie accenten op de pedal steel van snarenwonder Greg Leisz. Het belangrijkste instrument is echter de donkere en emotievolle stem van Todd Snider. Een stem die vrijwel alle songs net dat beetje extra geeft dat nodig is om op te vallen. Opvallen doet Todd Snider overigens ook in tekstueel opzicht. Een ieder die de tijd neemt om zich te verdiepen in de teksten van de songs op The Excitement Plan komt de nodige rake klinkslagen en humor tegen. The Excitement Plan is al met al een plaat die misschien niet direct opzien baart, maar na een paar luisterbeurten van hoge kwaliteit blijkt; precies zoals je mag verwachten van een plaat die hoog scoort in de lijst van MetaCritic. Erwin Zijleman