Emily Jane White - Ode To Sentience
Emily Jane White behoort tot het selecte gezelschap artiesten van wie een plaat tweemaal is besproken op deze BLOG. Het prachtige Victorian America gaf hier wat mij betreft ook alle aanleiding toe, maar ondanks het feit dat de plaat de afgelopen twee jaar een aantal keren opnieuw is uitgebracht en steeds kon rekenen op zeer positieve recensies, is het helaas een obscure parel gebleven. White’s derde plaat, het deze week verschenen Ode To Sentience, heeft het in zich om de derde obscure parel in het oeuvre van de Amerikaanse singer-songwriter te worden, maar vooralsnog ga ik er van uit dat deze plaat wel de erkenning zal oogsten die Emily Jane White met haar vorige twee platen al zo verdiende. Ode To Sentience ligt voor het overgrote deel in het verlengde van Victorian America. Ook op haar derde plaat vertolkt Emily Jane White donker getinte songs met voornamelijk invloeden uit de folk en country. Het zijn vooral ingetogen songs die het moeten doen met een sobere, maar bijzonder stemmige instrumentatie, waarin strijkers zo nu en dan zorgen voor een bijna angstaanjagende sfeer. Het zijn songs waarin Emily Jane White haar persoonlijke teksten op indringende wijze voordraagt. Net als op haar vorige platen is haar prachtige stem het meest doeltreffende wapen. Emily Jane White beschikt over een veelzijdig en emotievol stemgeluid, dat het beste van vele werelden verenigt. Ik hoor wat van Margo Timmins (Cowboy Junkies), PJ Harvey, Hope Sandoval (Mazzy Star), Cat Power, Jesse Sykes en Sinead O’Connor; stuk voor stuk zangeressen die ik hoog heb zitten. Met een sfeervolle en trefzekere instrumentatie en een aansprekende stem ben je al een heel eind op weg, maar voor een plaat die kan concurreren met het beste dat momenteel in dit genre verschijnt is meer nodig. Ook dit meer heeft Emily Jane White te bieden. De Amerikaanse schrijft songs die van alles met je doen. Emily Jane White legt zoveel emotie in haar persoonlijke songs dat zelfs het grootste ijskonijn geraakt zal worden door haar zang. Hiernaast weet White steeds weer te verrassen. De ene keer met aardedonkere en uiterst sobere songs, de volgende keer met wonderschone arrangementen en dan opeens weer met een lichtvoetig tintje dat je op basis van de andere tracks niet had verwacht. Net als Victorian America is Ode To Sentience geen plaat die rustig voortkabbelt op de achtergrond. Het is een plaat die je compleet opslokt en meesleurt naar de donkere wereld van Emily Jane White. Het is een indrukwekkende luistertrip vol wonderschone momenten. Op basis van Victorian America mochten we Emily Jane White al een grote belofte voor de toekomst noemen. Deze belofte maakt ze met haar nieuwe plaat meer dan waar. Prachtig. Erwin Zijleman
Emily Jane White behoort tot het selecte gezelschap artiesten van wie een plaat tweemaal is besproken op deze BLOG. Het prachtige Victorian America gaf hier wat mij betreft ook alle aanleiding toe, maar ondanks het feit dat de plaat de afgelopen twee jaar een aantal keren opnieuw is uitgebracht en steeds kon rekenen op zeer positieve recensies, is het helaas een obscure parel gebleven. White’s derde plaat, het deze week verschenen Ode To Sentience, heeft het in zich om de derde obscure parel in het oeuvre van de Amerikaanse singer-songwriter te worden, maar vooralsnog ga ik er van uit dat deze plaat wel de erkenning zal oogsten die Emily Jane White met haar vorige twee platen al zo verdiende. Ode To Sentience ligt voor het overgrote deel in het verlengde van Victorian America. Ook op haar derde plaat vertolkt Emily Jane White donker getinte songs met voornamelijk invloeden uit de folk en country. Het zijn vooral ingetogen songs die het moeten doen met een sobere, maar bijzonder stemmige instrumentatie, waarin strijkers zo nu en dan zorgen voor een bijna angstaanjagende sfeer. Het zijn songs waarin Emily Jane White haar persoonlijke teksten op indringende wijze voordraagt. Net als op haar vorige platen is haar prachtige stem het meest doeltreffende wapen. Emily Jane White beschikt over een veelzijdig en emotievol stemgeluid, dat het beste van vele werelden verenigt. Ik hoor wat van Margo Timmins (Cowboy Junkies), PJ Harvey, Hope Sandoval (Mazzy Star), Cat Power, Jesse Sykes en Sinead O’Connor; stuk voor stuk zangeressen die ik hoog heb zitten. Met een sfeervolle en trefzekere instrumentatie en een aansprekende stem ben je al een heel eind op weg, maar voor een plaat die kan concurreren met het beste dat momenteel in dit genre verschijnt is meer nodig. Ook dit meer heeft Emily Jane White te bieden. De Amerikaanse schrijft songs die van alles met je doen. Emily Jane White legt zoveel emotie in haar persoonlijke songs dat zelfs het grootste ijskonijn geraakt zal worden door haar zang. Hiernaast weet White steeds weer te verrassen. De ene keer met aardedonkere en uiterst sobere songs, de volgende keer met wonderschone arrangementen en dan opeens weer met een lichtvoetig tintje dat je op basis van de andere tracks niet had verwacht. Net als Victorian America is Ode To Sentience geen plaat die rustig voortkabbelt op de achtergrond. Het is een plaat die je compleet opslokt en meesleurt naar de donkere wereld van Emily Jane White. Het is een indrukwekkende luistertrip vol wonderschone momenten. Op basis van Victorian America mochten we Emily Jane White al een grote belofte voor de toekomst noemen. Deze belofte maakt ze met haar nieuwe plaat meer dan waar. Prachtig. Erwin Zijleman