Greta Kline is de dochter van Oscar winnend acteur Kevin Kline en actrice Phoebe Cates (die overigens vooral bekend is vanwege de fameuze bikini-scene in de puberkomedie Fast Times at Ridgemont High) maar kiest nadrukkelijk haar eigen weg.
Met The Next Thing maakte ze in de zomer van 2016 één van de leukste platen van het betreffende jaar, waarmee de belofte van haar in 2014 verschenen debuut Zentropy en alle bandcamp releases die hier aan vooraf gingen meer dan waar werd gemaakt.
Op The Next Thing herinnerde Frankie Cosmos veelvuldig aan de lo-fi rammelpop zoals die aan het begin van het nieuwe millennium werd gemaakt door de eveneens uit New York afkomstige band The Moldy Peaches, maar waar die band het perfecte popliedje wel eens vergat, maakte Frankie Cosmos er op The Next Thing maar liefst 15 in nog geen half uur.
Frankie Cosmos is inmiddels officieel een band en de opvolger van The Next Thing is uitgebracht op het roemruchte Sub Pop label. Vessel duurt met 33 minuten net wat langer dan zijn voorganger en in die 33 minuten tovert Frankie Cosmos maar liefst 18 popliedjes uit de hoge hoed.
Het zijn nog altijd popliedjes met flink wat invloeden uit de lo-fi, waar popliedjes van maar net een minuut nog altijd redelijk gangbaar zijn, maar Vessel klinkt toch net wat anders dan de zo goed ontvangen voorganger. De popliedjes van Frankie Cosmos rammelen nog altijd heerlijk, maar klinken op de nieuwe plaat ook net wat gepolijster, wat in het geval van Frankie Cosmos natuurlijk en gelukkig een relatief begrip is.
Ik was zelf zeer onder de indruk van The Next Thing, dat de hoogste regionen van mijn jaarlijstje haalde, maar Vessel bevalt me minstens even goed. Greta Kline beschikt over een bijzonder aangename stem en heeft een uitstekend gevoel voor tijdloze maar ook eigenzinnige popliedjes. Ik had vooraf wel enige angst dat er op het terrein van eigenzinnigheid veel zou worden ingeleverd na het succes van de vorige plaat, maar ook Vessel is gelukkig en ondanks het dromerige laagje polijst een lekker eigenwijze plaat.
Ook Vessel herinnert weer aan de muziek van The Moldy Peaches, maar de plaat doet me ook denken aan 90s platen van Belly, The Breeders en Throwing Muses. Veel songs op de plaat klinken bovendien honingzoet en roepen associaties op met de dreampop uit de jaren 90 (en vooral met de muziek van Lush), maar Frankie Cosmos heeft op haar nieuwe plaat ook een bijzonder eigen geluid ontwikkeld, dat af en toe mag ontsporen en verder veel minder tijd nodig heeft voor een popliedje dan gebruikelijk (van de 18 tracks op Vessel duren er slechts vier langer dan tweeënhalve minuut en hebben er elf nog geen twee minuten nodig). Het is een eigen geluid dat niet alleen teruggrijpt op het verleden, maar ook aansluit bij dat van hedendaagse smaakmakers als Waxahatchee, Girlpool en Angels Olsen, om er maar een paar te noemen.
Ik hou niet zo van flarden van songs, maar de songs van Frankie Cosmos voelen absoluut niet zo aan. Frankie Cosmos vermaakt op Vessel 33 minuten lang met popliedjes die even aangenaam als eigenzinnig zijn en die zich ook dit keer heerlijk opdringen. Dat Vessel een waardig opvolger is van het uitstekende The Next Thing zal inmiddels duidelijk zijn. Erwin Zijleman
Vessel van Frankie Cosmos is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band: https://ingridsuperstar.bandcamp.com/album/vessel.