Via een artikel over haar vorige album, het wereldwijd bejubelde Daughter Of A Temple, kwam ik uit bij het nieuwe album van Ganavya. Het is een album waarin ik flink moest wennen omdat zowel de invloeden uit de Indiase muziek als de invloeden uit de ambient die op het album te horen zijn buiten mijn muzikale comfort zone liggen. Dat ligt ook de zang op het album, maar eenmaal gewend aan Nilam vind ik het bijzonder en zeer sfeervol album. Het is een album dat een bijna serene sfeer creëert, maar in de muziek van Ganavya, die op Nilam samenwerkt met Nils Frahm, valt veel moois te ontdekken, als je maar opent staat voor de bijzondere muzikale wereld van de Indiase muzikante.
Ik las pas een mooi verhaal over het album Daughter Of A Temple van Ganavya. Het maakte me nieuwsgierig naar het album, maar het was me uiteindelijk toch net wat te jazzy en te experimenteel. Ik kwam vervolgens wel haar album Nilam tegen, dat vorige maand is verschenen en dat veel minder aandacht heeft gekregen dan het in opvallend brede kring geprezen Daughter Of A Temple, dat zelfs flink wat jaarlijstjes haalde.
Ganavya werd geboren in New York, maar groeide op de Indiase provincie Tamil Nadu, waar ze uitgebreid kennis maakte met de Tamil cultuur, die zich uitstrekt over een deel van het zuiden van India en het er onder gelegen Sri Lanka. Het is de muziek uit de Tamil cultuur die centraal staat op het ruim dertig minuten durende Nilam. Het werpt waarschijnlijk een wat hogere drempel op dan de jazzalbums die Ganavya maakt, maar als je even de tijd neemt voor het album valt er veel moois te ontdekken op Nilam.
Ganavya beperkt zich op haar nieuwste album overigens zeker niet met de muziek waarmee ze opgroeide in Tamil Nadu, maar verwerkt ook invloeden uit de jazz die ze de afgelopen jaren maakte, zij het op bescheiden wijze. Nilam klinkt misschien voor een belangrijk deel als een album dat in het zuiden van India werd gemaakt, maar dat is niet het geval. Voor de productie van Nilam deed Ganavya ook een beroep op Nils Frahm, die haar naar zijn studio in Berlijn haalde.
Nils Frahm coproduceerde Nilam, maar droeg ook bij aan de muziek en dat hoor je in de vaak wat atmosferische en ambient achtige klanken op het album. Het zijn klanken die opvallend mooi blenden met de zang van Ganavya, die wel dicht bij de muziek uit de Tamil cultuur blijft.
Ik deed ooit een stage op Sri Lanka en sta sindsdien meer open voor de muziek zoals die in de Tamil cultuur wordt gemaakt, maar het is geen muziek waar ik met grote regelmaat naar luister. Ook Nilam is geen album dat ik met hele grote regelmaat zal beluisteren, maar ik ben toch aangenaam verrast door het album. Door de taal en de zang is het geen heel toegankelijk album, maar op een of andere manier dringt Nilam zich toch makkelijk op.
Dat is voor een belangrijk deel de verdienste van de muziek, die aan de ene kant misschien wat zweverig en mysterieus klinkt, maar die ook beeldend, rustgevend en bezwerend is. Het doet vanwege de onderliggende muziek uit Azië wel wat in het verlengde van de wonderschone muziek van Arooj Aftab, al moeten we invloeden uit Pakistan en India niet te makkelijk op één hoop gooien.
Net als de muziek van Arooj Aftab klinkt het album van Ganavya als muziek uit een andere wereld en het is muziek die de fantasie stevig prikkelt. Het is muziek die pas echt tot leven komt wanneer je Nilam beluistert met de koptelefoon of in ieder geval met volledige aandacht. Dan hoor je hoe mooi en gedetailleerd de muziek is en hoe trefzeker de zang van Ganavya.
Door het effect dat Nilam op me heeft ben ik ook weer gaan luisteren naar de meer jazz georiënteerde albums van Ganavya en ook die beginnen me steeds beter te bevallen, al is het muziek die nog wat verder buiten mijn comfort zone ligt dan het prachtige Nilam, dat me echter langzaam maar zeker steeds dierbaarder wordt, zeker wanneer ik er wat later op de avond naar luister. Erwin Zijleman
De muziek van Ganavya is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Indiase muzikante: https://ganavya.bandcamp.com/album/nilam-2.
