Cibelle - Las Venus Resort Palace Hotel
De Braziliaanse Cibelle maakte de afgelopen jaren twee hele knappe en avontuurlijke cd’s. Zowel op Cibelle (2003) als op The Shine Of Dried Electric Leaves (2006) gingen zeer uiteenlopende stijlen hand in hand. De mix van aan de ene kant Braziliaanse samba, tropicalia en bossanova en aan de andere kant dance, electro, soul, psychedelica, jazz en zelfs post-rock prikkelde niet alleen intensief de fantasie, maar had ook alles wat een echte zomerplaat moet hebben. Ook Cibelle’s derde plaat Las Venus Resort Palace Hotel is er weer een om te koesteren. Las Venus Resort Palace Hotel is een conceptplaat die begint met een slechte boodschap. De aarde is verwoest en gereduceerd tot een brokstuk waarop de natuur alles heeft overwoekerd en vreemd gemuteerde dieren de overhand lijken te hebben. Toch is de mens niet helemaal verdwenen. In het Las Venus Resort Palace Hotel resteert nog een handjevol overlevenden. Het lijkt een triest verhaal, maar dat valt best in de praktijk best mee. In het Las Venus Resort Palace Hotel speelt immers iedere avond de huisband Sonja Khalecallon & Los Stroboscopious Luminous en Sonja en haar band spelen avond na avond de resterende pannen van het dak. Sonja Khalecallon is uiteraard een alter ego van Cibelle, die op haar derde plaat verder gaat waar The Shine Of Dried Electric Leaves drie jaar geleden is gestopt. Vergeleken met zijn twee voorgangers is Las Venus Resort Palace Hotel misschien nog wel veelzijdiger en avontuurlijker. Cibelle, die haar derde plaat opnam in Londen, Vancouver, Berlijn en haar thuisbasis São Paolo en hierbij werd bijgestaan door de van Björk bekende producer Damian Taylor, put op Las Venus Resort Palace Hotel nadrukkelijker uit de 60s (variërend van filmmuziek en psychedelica tot Motown) en schuwt zelfs stevige surfgitaren niet. De plaat klinkt net wat minder zonnig dan zijn twee voorgangers, maar ook de derde van Cibelle doet het uitstekend op broeierige zomeravonden. Las Venus Resort Palace Hotel is een plaat die lastig in een hokje is te duwen en steeds weer nieuwe dingen laat horen. Cibelle kiest, zoals we inmiddels van haar gewend zijn, vooral een route buiten de gebaande paden, maar desondanks is Las Venus Resort Palace Hotel een behoorlijk toegankelijke plaat die niet veel tijd nodig heeft om zich in het brein te nestelen. Met haar derde plaat houdt Cibelle het al behoorlijk hoge niveau van haar eerste twee platen moeiteloos vast en is er zelfs enige progressie te horen. Het einde der tijden is nog nooit zo mooi geschetst als op de derde plaat van Cibelle, want voor een beetje muziekliefhebber klinkt het Las Venus Resort Palace Hotel als de place to be. Erwin Zijleman
De Braziliaanse Cibelle maakte de afgelopen jaren twee hele knappe en avontuurlijke cd’s. Zowel op Cibelle (2003) als op The Shine Of Dried Electric Leaves (2006) gingen zeer uiteenlopende stijlen hand in hand. De mix van aan de ene kant Braziliaanse samba, tropicalia en bossanova en aan de andere kant dance, electro, soul, psychedelica, jazz en zelfs post-rock prikkelde niet alleen intensief de fantasie, maar had ook alles wat een echte zomerplaat moet hebben. Ook Cibelle’s derde plaat Las Venus Resort Palace Hotel is er weer een om te koesteren. Las Venus Resort Palace Hotel is een conceptplaat die begint met een slechte boodschap. De aarde is verwoest en gereduceerd tot een brokstuk waarop de natuur alles heeft overwoekerd en vreemd gemuteerde dieren de overhand lijken te hebben. Toch is de mens niet helemaal verdwenen. In het Las Venus Resort Palace Hotel resteert nog een handjevol overlevenden. Het lijkt een triest verhaal, maar dat valt best in de praktijk best mee. In het Las Venus Resort Palace Hotel speelt immers iedere avond de huisband Sonja Khalecallon & Los Stroboscopious Luminous en Sonja en haar band spelen avond na avond de resterende pannen van het dak. Sonja Khalecallon is uiteraard een alter ego van Cibelle, die op haar derde plaat verder gaat waar The Shine Of Dried Electric Leaves drie jaar geleden is gestopt. Vergeleken met zijn twee voorgangers is Las Venus Resort Palace Hotel misschien nog wel veelzijdiger en avontuurlijker. Cibelle, die haar derde plaat opnam in Londen, Vancouver, Berlijn en haar thuisbasis São Paolo en hierbij werd bijgestaan door de van Björk bekende producer Damian Taylor, put op Las Venus Resort Palace Hotel nadrukkelijker uit de 60s (variërend van filmmuziek en psychedelica tot Motown) en schuwt zelfs stevige surfgitaren niet. De plaat klinkt net wat minder zonnig dan zijn twee voorgangers, maar ook de derde van Cibelle doet het uitstekend op broeierige zomeravonden. Las Venus Resort Palace Hotel is een plaat die lastig in een hokje is te duwen en steeds weer nieuwe dingen laat horen. Cibelle kiest, zoals we inmiddels van haar gewend zijn, vooral een route buiten de gebaande paden, maar desondanks is Las Venus Resort Palace Hotel een behoorlijk toegankelijke plaat die niet veel tijd nodig heeft om zich in het brein te nestelen. Met haar derde plaat houdt Cibelle het al behoorlijk hoge niveau van haar eerste twee platen moeiteloos vast en is er zelfs enige progressie te horen. Het einde der tijden is nog nooit zo mooi geschetst als op de derde plaat van Cibelle, want voor een beetje muziekliefhebber klinkt het Las Venus Resort Palace Hotel als de place to be. Erwin Zijleman