Franz Ferdinand - Tonight
Toen het Schotse Franz Ferdinand in het voorjaar van 2004 debuteerde met haar titelloze eerste plaat was postpunk een bijna vergeten genre. Joy Division hoorde je af en toe nog wel eens voorbij komen, maar bands als Gang of Four, A Certain Ratio, Wire en Josef K waren niet meer dan mooie herinneringen uit een ver verleden. Het debuut van Franz Ferdinand veranderde echter alles. De aanstekelijke en dansbare postpunk van de band uit Glasgow veroverde in rap tempo de wereld en zette de inspiratiebronnen uit het verre verleden opnieuw in de spotlights. Door het succes van de band werd Franz Ferdinand bovendien een inspiratiebron voor talloze nieuwe bands, die tot op de dag van vandaag opduiken. Hiertussen een aantal smaakmakers als Editors, Bloc Party en recent nog White Lies, maar ook heel veel bands die niets toe wisten te voegen en we daarom inmiddels al lang weer zijn vergeten. Eerlijk gezegd was ik Franz Ferdinand ook al weer vergeten. Het debuut van de band was, is en blijft een klassieker, maar het in 2005 verschenen You Could Have It So Much Better was, zeker achteraf bezien, een enorme tegenvaller. You Could Have It So Much Better liet een band horen die niet langer sprankelde en zich eigenlijk niet meer wist te onderscheiden van de hausse aan postpunk bands die het een jaar eerder zelf had veroorzaakt. Inmiddels zijn we bijna vier jaar verder en keert de band terug met Tonight. Een plaat die inmiddels door een flink deel van de muziekpers de hemel in is geprezen omdat Franz Ferdinand op Tonight totaal anders zou klinken. Ik heb mijn best gedaan, maar ik hoor dat niet. Natuurlijk zijn er de experimenten met afwijkende ritmes en is er het atypische en zwaar elektronische Lucid Dreams, maar het overgrote deel van de songs op Tonight had wat mij betreft ook op het debuut van vijf jaar geleden kunnen staan. Desondanks vind ik Tonight wel een hele goede plaat, want Franz Ferdinand sprankelt weer. Waar de songs op You Could Have It So Much Better niets met me deden, geven de songs op Tonight hetzelfde gevoel als de songs op het debuut van de band. Tonight laat weer een band horen die er toe doet. Een band die, in tegenstelling tot de meeste concurrenten, muziek maakt die je raakt en iets urgents heeft. Even wordt je misschien van de wijs gebracht door de voorzichtige nieuwe invloeden, maar uiteindelijk is Tonight niets meer en niets minder dan de gedroomde opvolger van het debuut van vijf jaar geleden. Meer van hetzelfde? Misschien wel, maar wat maakt het uit als het zo lekker en zo gedreven klinkt als op Tonight? Franz Ferdinand is eindelijk terug en hoe. Erwin Zijleman
Toen het Schotse Franz Ferdinand in het voorjaar van 2004 debuteerde met haar titelloze eerste plaat was postpunk een bijna vergeten genre. Joy Division hoorde je af en toe nog wel eens voorbij komen, maar bands als Gang of Four, A Certain Ratio, Wire en Josef K waren niet meer dan mooie herinneringen uit een ver verleden. Het debuut van Franz Ferdinand veranderde echter alles. De aanstekelijke en dansbare postpunk van de band uit Glasgow veroverde in rap tempo de wereld en zette de inspiratiebronnen uit het verre verleden opnieuw in de spotlights. Door het succes van de band werd Franz Ferdinand bovendien een inspiratiebron voor talloze nieuwe bands, die tot op de dag van vandaag opduiken. Hiertussen een aantal smaakmakers als Editors, Bloc Party en recent nog White Lies, maar ook heel veel bands die niets toe wisten te voegen en we daarom inmiddels al lang weer zijn vergeten. Eerlijk gezegd was ik Franz Ferdinand ook al weer vergeten. Het debuut van de band was, is en blijft een klassieker, maar het in 2005 verschenen You Could Have It So Much Better was, zeker achteraf bezien, een enorme tegenvaller. You Could Have It So Much Better liet een band horen die niet langer sprankelde en zich eigenlijk niet meer wist te onderscheiden van de hausse aan postpunk bands die het een jaar eerder zelf had veroorzaakt. Inmiddels zijn we bijna vier jaar verder en keert de band terug met Tonight. Een plaat die inmiddels door een flink deel van de muziekpers de hemel in is geprezen omdat Franz Ferdinand op Tonight totaal anders zou klinken. Ik heb mijn best gedaan, maar ik hoor dat niet. Natuurlijk zijn er de experimenten met afwijkende ritmes en is er het atypische en zwaar elektronische Lucid Dreams, maar het overgrote deel van de songs op Tonight had wat mij betreft ook op het debuut van vijf jaar geleden kunnen staan. Desondanks vind ik Tonight wel een hele goede plaat, want Franz Ferdinand sprankelt weer. Waar de songs op You Could Have It So Much Better niets met me deden, geven de songs op Tonight hetzelfde gevoel als de songs op het debuut van de band. Tonight laat weer een band horen die er toe doet. Een band die, in tegenstelling tot de meeste concurrenten, muziek maakt die je raakt en iets urgents heeft. Even wordt je misschien van de wijs gebracht door de voorzichtige nieuwe invloeden, maar uiteindelijk is Tonight niets meer en niets minder dan de gedroomde opvolger van het debuut van vijf jaar geleden. Meer van hetzelfde? Misschien wel, maar wat maakt het uit als het zo lekker en zo gedreven klinkt als op Tonight? Franz Ferdinand is eindelijk terug en hoe. Erwin Zijleman