Frida Hyvönen - Silence Is Wild
De Zweedse singer-songwriter Frida Hyvönen wist een jaar of drie geleden flink te imponeren met haar debuut Until Death Comes. Een debuut met indringende songs die wel wat deden denken aan Laura Nyro in haar beste dagen, Ook bij beluistering van Silence Is Wild moet ik weer regelmatig aan Laura Nyro denken, maar tegelijkertijd is Silence Is Wild een totaal andere plaat dan het destijds zo geprezen debuut. Waar Frida Hyvönen het op haar debuut uiterst sober hield, pakt ze dit keer met name in productioneel opzicht flink uit. Liefhebbers van de intieme popsongs op Until Death Comes zullen daarom op het eerste gehoor misschien wat teleurgesteld zijn in Silence Is Wild, maar het is absoluut verstandig om even door deze zure appel heen te bijten. Ook in een decor met strijkers, koortjes en elektronica komt de opvallende en bijzonder soulvolle stem van Frida Hyvönen immers uitstekend tot zijn recht. Bovendien blijken de songs op Until Deatch Comes stuk voor stuk over de nodige groeipotentie te beschikken. Waar de productie op het eerste gehoor wat zwaar en soms zelfs bijna over the top lijkt, blijkt deze uiteindelijk zeer functioneel. Eenmaal gewend aan het nieuwe geluid van Frida Hyvönen kun je alleen maar concluderen dat de Zweedse singer-songwriter er opnieuw in is geslaagd om een prachtplaat af te leveren. Een plaat zoals die in een ver verleden gemaakt had kunnen worden door grootheden als de al eerder genoemde Laura Nyro en tijdgenoot Carole King, al heeft Hyvönen door haar eigenzinnige stijl ook zeker een eigentijds geluid. Geen plaat die je onmiddellijk weet te pakken, zoals Until Death Comes dat drie jaar geleden deed en nog steeds doet, wel een plaat die de potentie heeft om na vele luisterbeurten uit te groeien tot één van je favoriete vrouwelijke singer-songwriter platen van het moment. Erwin Zijleman
De Zweedse singer-songwriter Frida Hyvönen wist een jaar of drie geleden flink te imponeren met haar debuut Until Death Comes. Een debuut met indringende songs die wel wat deden denken aan Laura Nyro in haar beste dagen, Ook bij beluistering van Silence Is Wild moet ik weer regelmatig aan Laura Nyro denken, maar tegelijkertijd is Silence Is Wild een totaal andere plaat dan het destijds zo geprezen debuut. Waar Frida Hyvönen het op haar debuut uiterst sober hield, pakt ze dit keer met name in productioneel opzicht flink uit. Liefhebbers van de intieme popsongs op Until Death Comes zullen daarom op het eerste gehoor misschien wat teleurgesteld zijn in Silence Is Wild, maar het is absoluut verstandig om even door deze zure appel heen te bijten. Ook in een decor met strijkers, koortjes en elektronica komt de opvallende en bijzonder soulvolle stem van Frida Hyvönen immers uitstekend tot zijn recht. Bovendien blijken de songs op Until Deatch Comes stuk voor stuk over de nodige groeipotentie te beschikken. Waar de productie op het eerste gehoor wat zwaar en soms zelfs bijna over the top lijkt, blijkt deze uiteindelijk zeer functioneel. Eenmaal gewend aan het nieuwe geluid van Frida Hyvönen kun je alleen maar concluderen dat de Zweedse singer-songwriter er opnieuw in is geslaagd om een prachtplaat af te leveren. Een plaat zoals die in een ver verleden gemaakt had kunnen worden door grootheden als de al eerder genoemde Laura Nyro en tijdgenoot Carole King, al heeft Hyvönen door haar eigenzinnige stijl ook zeker een eigentijds geluid. Geen plaat die je onmiddellijk weet te pakken, zoals Until Death Comes dat drie jaar geleden deed en nog steeds doet, wel een plaat die de potentie heeft om na vele luisterbeurten uit te groeien tot één van je favoriete vrouwelijke singer-songwriter platen van het moment. Erwin Zijleman