Silversun Pickups - Swoon
De uit Los Angeles afkomstige band Silversun Pickups wordt over het algemeen afgeschilderd als een Smashing Pumpkins kloon. Na beluistering van Swoon, de opvolger van het twee jaar geleden verschenen debuut Carnavas, valt inderdaad niet te ontkennen dat de Smashing Pumpkins de nodige invloed hebben gehad op het geluid van Silversun Pickups. Zanger Brian Aubert beschikt net als Billy Corgan over een wat geknepen en onzuiver stemgeluid, de ritmesectie gaat behoorlijk stevig te keer, de toetsenpartijen trekken voorbij als een zwaar onweer, terwijl het gitaarwerk continu schakelt tussen ingetogen gitaarloopjes en het stevigere werk. Met name in opener There’s No Secrets This Year ligt het geluid van beide bands zo dicht bij elkaar dat je bijna gaat vermoeden dat Silversun Pickups en Smashing Pumpkins meer delen dan hun initialen. Ook in de andere tracks op Swoon waart de geest van de Smashing Pumpkins nadrukkelijk rond, al legt Silversun Pickups ook wel degelijk andere accenten en is de band bovendien niet blijven steken in de jaren 90. In de muziekpers wordt Swoon inmiddels met de grond gelijk gemaakt, maar is het erg dat een band zich laat inspireren door een band die achteraf bezien moet worden gerekend tot de smaakmakers van de jaren 90? Ik vind van niet. Swoon bouwt wat mij betreft op indrukwekkende wijze voort op een geluid van een legendarische band. Een geluid dat de afgelopen jaren wat in de vergetelheid is geraakt, maar nog altijd zeer doeltreffend is. Swoon is een plaat met aansprekende songs vol dynamiek. Songs waarin hard en zacht op vernuftige wijze in elkaar overgaan. Songs ook die zijn voorzien van memorabele melodieën en refreinen. Met Swoon gaat Silversun Pickups wat mij betreft gewoon verder waar de Smashing Pumpkins ooit ophielden. De band doet dit op uiterst smaakvolle wijze en met overtuiging. Swoon is boven alles gewoon een goede plaat. Dat was zo geweest als de naam Smashing Pumpkins op het hoesje had gestaan en dat is ook zo nu de naam Silversun Pickups op het hoesje prijkt. Erwin Zijleman 
De uit Los Angeles afkomstige band Silversun Pickups wordt over het algemeen afgeschilderd als een Smashing Pumpkins kloon. Na beluistering van Swoon, de opvolger van het twee jaar geleden verschenen debuut Carnavas, valt inderdaad niet te ontkennen dat de Smashing Pumpkins de nodige invloed hebben gehad op het geluid van Silversun Pickups. Zanger Brian Aubert beschikt net als Billy Corgan over een wat geknepen en onzuiver stemgeluid, de ritmesectie gaat behoorlijk stevig te keer, de toetsenpartijen trekken voorbij als een zwaar onweer, terwijl het gitaarwerk continu schakelt tussen ingetogen gitaarloopjes en het stevigere werk. Met name in opener There’s No Secrets This Year ligt het geluid van beide bands zo dicht bij elkaar dat je bijna gaat vermoeden dat Silversun Pickups en Smashing Pumpkins meer delen dan hun initialen. Ook in de andere tracks op Swoon waart de geest van de Smashing Pumpkins nadrukkelijk rond, al legt Silversun Pickups ook wel degelijk andere accenten en is de band bovendien niet blijven steken in de jaren 90. In de muziekpers wordt Swoon inmiddels met de grond gelijk gemaakt, maar is het erg dat een band zich laat inspireren door een band die achteraf bezien moet worden gerekend tot de smaakmakers van de jaren 90? Ik vind van niet. Swoon bouwt wat mij betreft op indrukwekkende wijze voort op een geluid van een legendarische band. Een geluid dat de afgelopen jaren wat in de vergetelheid is geraakt, maar nog altijd zeer doeltreffend is. Swoon is een plaat met aansprekende songs vol dynamiek. Songs waarin hard en zacht op vernuftige wijze in elkaar overgaan. Songs ook die zijn voorzien van memorabele melodieën en refreinen. Met Swoon gaat Silversun Pickups wat mij betreft gewoon verder waar de Smashing Pumpkins ooit ophielden. De band doet dit op uiterst smaakvolle wijze en met overtuiging. Swoon is boven alles gewoon een goede plaat. Dat was zo geweest als de naam Smashing Pumpkins op het hoesje had gestaan en dat is ook zo nu de naam Silversun Pickups op het hoesje prijkt. Erwin Zijleman 