Tom McRae - The Alphabet Of Hurricanes
Tom McRae dook aan het begin van het millennium op in het kielzog van de pioniers van de zogenaamde New Acoustic Movement. Bands als Turin Brakes, I Am Kloot en natuurlijk The Kings Of Convenience (die met hun debuut Quiet Is The New Loud de New Acoustic beweging voorzagen van een statement), maakten ingetogen en volledig akoestische muziek die anders klonk dan de op dat moment gangbare muziek en flink werd gehyped door met name de Britse muziekpers. Ook Tom McRae werd al snel geschaard onder de New Acoustic Movement en dat legde hem in eerste instantie geen windeieren. McRae’s debuut uit 2000, de fantastische opvolger Just Like Blood uit 2003 (wat mij betreft Tom McRae’s beste plaat) en zijn derde cd All Maps Welcome uit 2005 kregen betrekkelijk veel aandacht en werden overladen met positieve recensies. Hoewel de muziek van Tom McRae steeds meer afstand nam van het “Quiet Is The New Loud” principe, slaagde Tom McRae er niet in om zich goed los te maken van de New Acoustic Movement, waardoor de aandacht voor zijn muziek als sneeuw voor de zon verdween toen de aandacht voor het een paar jaar eerder met zoveel bravoure binnengehaalde genre langzaam maar zeker wegebde. Het in 2007 verschenen (en overigens zeer teleurstellende) King Of Cards werd nauwelijks opgemerkt, waardoor de vijfde plaat van Tom McRae lange tijd op de plank bleef liggen. Inmiddels is The Alphabet Of Hurricanes gelukkig toch nog verschenen en blijkt dat Tom McRae zich goed heeft hersteld van de dip in zijn carrière. Waar McRae op King Of Cards voornamelijk bloedeloos en inspiratieloos klonk, is het vuur van zijn eerste drie platen op The Alphabet Of Hurricanes gelukkig weer helemaal teruggekeerd. Op The Alphabet Of Hurricanes keert Tom McRae terug naar het geluid van met name zijn eerste twee platen. De vijfde plaat van de Brit bevat een serie mooi geproduceerde en stemmig aangeklede popliedjes die ouderwets blijven hangen. Waar Tom McRae in het verleden nog wel eens verdronk in melancholie, klinkt The Alphabet Of Hurricanes redelijk opgewekt, al hoef je van Tom McRae nog steeds geen vrolijke meezingers te verwachten. The Alphabet Of Hurricanes kan worden omschreven als een ambachtelijke singer-songwriter plaat met vooral invloeden uit de folk. Tom McRae heeft hoorbaar aandacht besteed aan de arrangementen, de instrumentatie en de productie, maar is ook niet vergeten om flink wat gevoel in zijn muziek te leggen, waardoor The Alphabet Of Hurricanes de snaar raakt die zijn voorganger maar niet kon vinden. Ondanks een paar verrassende muzikale uitstapjes (richting blues, rock en wereldmuziek) is The Alphabet Of Hurricanes toch vooral een echte Tom McRae plaat zonder grote verrassingen. Iedereen die zijn eerste drie platen kent weet inmiddels wel dat dit geen verwijt is maar een groot compliment. Erwin Zijleman
Tom McRae dook aan het begin van het millennium op in het kielzog van de pioniers van de zogenaamde New Acoustic Movement. Bands als Turin Brakes, I Am Kloot en natuurlijk The Kings Of Convenience (die met hun debuut Quiet Is The New Loud de New Acoustic beweging voorzagen van een statement), maakten ingetogen en volledig akoestische muziek die anders klonk dan de op dat moment gangbare muziek en flink werd gehyped door met name de Britse muziekpers. Ook Tom McRae werd al snel geschaard onder de New Acoustic Movement en dat legde hem in eerste instantie geen windeieren. McRae’s debuut uit 2000, de fantastische opvolger Just Like Blood uit 2003 (wat mij betreft Tom McRae’s beste plaat) en zijn derde cd All Maps Welcome uit 2005 kregen betrekkelijk veel aandacht en werden overladen met positieve recensies. Hoewel de muziek van Tom McRae steeds meer afstand nam van het “Quiet Is The New Loud” principe, slaagde Tom McRae er niet in om zich goed los te maken van de New Acoustic Movement, waardoor de aandacht voor zijn muziek als sneeuw voor de zon verdween toen de aandacht voor het een paar jaar eerder met zoveel bravoure binnengehaalde genre langzaam maar zeker wegebde. Het in 2007 verschenen (en overigens zeer teleurstellende) King Of Cards werd nauwelijks opgemerkt, waardoor de vijfde plaat van Tom McRae lange tijd op de plank bleef liggen. Inmiddels is The Alphabet Of Hurricanes gelukkig toch nog verschenen en blijkt dat Tom McRae zich goed heeft hersteld van de dip in zijn carrière. Waar McRae op King Of Cards voornamelijk bloedeloos en inspiratieloos klonk, is het vuur van zijn eerste drie platen op The Alphabet Of Hurricanes gelukkig weer helemaal teruggekeerd. Op The Alphabet Of Hurricanes keert Tom McRae terug naar het geluid van met name zijn eerste twee platen. De vijfde plaat van de Brit bevat een serie mooi geproduceerde en stemmig aangeklede popliedjes die ouderwets blijven hangen. Waar Tom McRae in het verleden nog wel eens verdronk in melancholie, klinkt The Alphabet Of Hurricanes redelijk opgewekt, al hoef je van Tom McRae nog steeds geen vrolijke meezingers te verwachten. The Alphabet Of Hurricanes kan worden omschreven als een ambachtelijke singer-songwriter plaat met vooral invloeden uit de folk. Tom McRae heeft hoorbaar aandacht besteed aan de arrangementen, de instrumentatie en de productie, maar is ook niet vergeten om flink wat gevoel in zijn muziek te leggen, waardoor The Alphabet Of Hurricanes de snaar raakt die zijn voorganger maar niet kon vinden. Ondanks een paar verrassende muzikale uitstapjes (richting blues, rock en wereldmuziek) is The Alphabet Of Hurricanes toch vooral een echte Tom McRae plaat zonder grote verrassingen. Iedereen die zijn eerste drie platen kent weet inmiddels wel dat dit geen verwijt is maar een groot compliment. Erwin Zijleman