Bosque Brown - Baby
Bosque Brown is het alter ego van de Amerikaanse singer-songwriter Mara Lee Miller. Miller groeide op in een streng religieuze gemeenschap in Texas en zong tot haar 18e vooral kerkliederen. Op haar 18e trok ze naar het Texaanse Denton, waar ze al snel onderdeel uitmaakte van de relatief grote en invloedrijke muziekscene van de stad (die in het recente verleden bands als Midlake, The Baptist Generals, Slobberbone en Centro-Matic voortbracht, in een verder verleden de thuisbasis was van onder andere Roy Orbison en Sly & The Family Stone, terwijl de lokale universiteit onderdak bood aan onder andere Meat Loaf en Norah Jones). Miller werd uiteindelijk ontdekt door collega singer-songwriter Damien Jurado en bracht in 2005 haar debuut Bosque Brown Plays Mara Lee Miller uit; een plaat die mede dankzij het wel erg ruwe karakter van de songs en de zeer matige geluidskwaliteit nauwelijks werd opgemerkt. De tweede plaat van Bosque Brown, het vorig jaar in de VS en nu gelukkig ook in Europa verschenen Baby, is klassen beter dan het snel in elkaar geflanste debuut en laat horen waartoe Mara Lee Miller en haar band in staat zijn. Baby bevat vooral muziek die is te typeren als folk-noir of country-noir. Bosque Brown maakt traditioneel aandoende muziek die af en toe ook wel wat heeft van de Appalachen folk van Gillian Welch, maar ook uitstapjes richting blues, jazz en gospel niet schuwt. Waar het debuut van Bosque Brown op een namiddag in elkaar werd geflanst, is dit keer veel meer aandacht besteed aan de stemmige instrumentatie wat de zeggingskracht van de muziek van Bosque Brown enorm ten goede komt. Het sterkste wapen van Bosque Brown is echter de geweldige stem van Mara Lee Miller. Miller heeft een stem die het beste van Gillian Welch, Norah Jones, Hope Sandoval en Beth Gibbons lijkt te combineren en zingt met zoveel gevoel dat de rillingen meer dan eens over je rug lopen. De stem van Miller wordt alleen maar versterkt door de sobere en nogal donker klinkende instrumentatie en de desolate achtergrondzang van haar zus Gina. Omdat dit alles ook nog eens is verpakt in sterke en gevarieerde songs mag gerust van een uitschieter in het genre worden gesproken. Baby van Bosque Brown is een aardedonkere en hartverscheurend mooie plaat van een zangeres die misschien al een jaar of vijf een belofte is, maar dat nu pas echt waar maakt. En hoe. Erwin Zijleman
Bosque Brown is het alter ego van de Amerikaanse singer-songwriter Mara Lee Miller. Miller groeide op in een streng religieuze gemeenschap in Texas en zong tot haar 18e vooral kerkliederen. Op haar 18e trok ze naar het Texaanse Denton, waar ze al snel onderdeel uitmaakte van de relatief grote en invloedrijke muziekscene van de stad (die in het recente verleden bands als Midlake, The Baptist Generals, Slobberbone en Centro-Matic voortbracht, in een verder verleden de thuisbasis was van onder andere Roy Orbison en Sly & The Family Stone, terwijl de lokale universiteit onderdak bood aan onder andere Meat Loaf en Norah Jones). Miller werd uiteindelijk ontdekt door collega singer-songwriter Damien Jurado en bracht in 2005 haar debuut Bosque Brown Plays Mara Lee Miller uit; een plaat die mede dankzij het wel erg ruwe karakter van de songs en de zeer matige geluidskwaliteit nauwelijks werd opgemerkt. De tweede plaat van Bosque Brown, het vorig jaar in de VS en nu gelukkig ook in Europa verschenen Baby, is klassen beter dan het snel in elkaar geflanste debuut en laat horen waartoe Mara Lee Miller en haar band in staat zijn. Baby bevat vooral muziek die is te typeren als folk-noir of country-noir. Bosque Brown maakt traditioneel aandoende muziek die af en toe ook wel wat heeft van de Appalachen folk van Gillian Welch, maar ook uitstapjes richting blues, jazz en gospel niet schuwt. Waar het debuut van Bosque Brown op een namiddag in elkaar werd geflanst, is dit keer veel meer aandacht besteed aan de stemmige instrumentatie wat de zeggingskracht van de muziek van Bosque Brown enorm ten goede komt. Het sterkste wapen van Bosque Brown is echter de geweldige stem van Mara Lee Miller. Miller heeft een stem die het beste van Gillian Welch, Norah Jones, Hope Sandoval en Beth Gibbons lijkt te combineren en zingt met zoveel gevoel dat de rillingen meer dan eens over je rug lopen. De stem van Miller wordt alleen maar versterkt door de sobere en nogal donker klinkende instrumentatie en de desolate achtergrondzang van haar zus Gina. Omdat dit alles ook nog eens is verpakt in sterke en gevarieerde songs mag gerust van een uitschieter in het genre worden gesproken. Baby van Bosque Brown is een aardedonkere en hartverscheurend mooie plaat van een zangeres die misschien al een jaar of vijf een belofte is, maar dat nu pas echt waar maakt. En hoe. Erwin Zijleman