Yeasayer - Odd Blood
Het uit New York afkomstige Yeasayer behoorde samen met stadgenoten Vampire Weekend en MGMT tot de ontdekkingen van 2008. Van deze drie bands leverde Yeasayer wat mij betreft het minst toegankelijke, maar ook het meest intrigerende debuut af. All Hour Cymbal bleek een bij vlagen krankzinnige plaat vol zeer uiteenlopende invloeden. Invloeden uit onder andere de Afrikaanse muziek en de muziek uit het Midden Oosten gingen hand in hand met invloeden uit de psychedelica, progrock en de indiepop en dat was nog maar het topje van de ijsberg. All Hour Cymbal bevatte na enige gewenning een collectie onweerstaanbare popsongs die de fantasie prikkelden en maar bleven groeien. Een mix van Talking Heads, Peter Gabriel, The Arcade Fire en de Ethiopische radio, maar dan totaal anders. Vorige maand keerden stad- en soortgenoten Vampire Weekend al terug met een nieuwe plaat en nu is het de beurt aan Yeasayer. Ik had hoge verwachtingen met betrekking tot de tweede plaat van de New Yorkers, maar ik moet eerlijk toegeven dat Odd Blood me in eerste instantie flink tegenviel. De tweede plaat van Yeasayer ligt deels in het verlengde van zijn voorganger, maar is toegankelijker, eenvormiger, elektronischer en net wat meer gericht op de dansvloer. Dat is wat mij betreft viermaal geen pre, wat mijn teleurstelling grotendeels verklaart. Eenmaal bekomen van de eerste teleurstelling begon Odd Blood echter wel te groeien. Odd Blood is misschien toegankelijker, eenvormiger, elektronischer en net wat meer gericht op de dansvloer dan All Hour Cymbal, maar dit is allemaal maar relatief. Yeasayer maakt ook op Odd Blood nog altijd avontuurlijke en niet altijd even makkelijk te doorgronden muziek, put nog altijd uit zeer uiteenlopende genres waaronder flink wat wereldmuziek en flirt nadrukkelijk maar niet overdadig of opzichtig met elektronica of de dansvloer. Hier en daar neigt het me net wat teveel naar stadgenoten Scissor Sisters, maar gelukkig liggen ook meer aansprekende stadgenoten als Animal Collective en TV on the Radio altijd op de loer. Naast de veelheid aan invloeden trekken op Odd Blood in eerste instantie vooral de zang en de percussie de aandacht, maar naarmate je deze plaat vaker hoort beginnen meer dingen in positieve zin op te vallen en wordt de tweede van Yeasayer alleen maar beter. Vergeleken met het briljante All Hour Cymbal vind ik Odd Blood nog altijd licht tegenvallen, maar een krent uit de pop is het absoluut, al is het maar omdat Odd Blood wat mij betreft nog lang niet is uitgegroeid. Erwin Zijleman
Het uit New York afkomstige Yeasayer behoorde samen met stadgenoten Vampire Weekend en MGMT tot de ontdekkingen van 2008. Van deze drie bands leverde Yeasayer wat mij betreft het minst toegankelijke, maar ook het meest intrigerende debuut af. All Hour Cymbal bleek een bij vlagen krankzinnige plaat vol zeer uiteenlopende invloeden. Invloeden uit onder andere de Afrikaanse muziek en de muziek uit het Midden Oosten gingen hand in hand met invloeden uit de psychedelica, progrock en de indiepop en dat was nog maar het topje van de ijsberg. All Hour Cymbal bevatte na enige gewenning een collectie onweerstaanbare popsongs die de fantasie prikkelden en maar bleven groeien. Een mix van Talking Heads, Peter Gabriel, The Arcade Fire en de Ethiopische radio, maar dan totaal anders. Vorige maand keerden stad- en soortgenoten Vampire Weekend al terug met een nieuwe plaat en nu is het de beurt aan Yeasayer. Ik had hoge verwachtingen met betrekking tot de tweede plaat van de New Yorkers, maar ik moet eerlijk toegeven dat Odd Blood me in eerste instantie flink tegenviel. De tweede plaat van Yeasayer ligt deels in het verlengde van zijn voorganger, maar is toegankelijker, eenvormiger, elektronischer en net wat meer gericht op de dansvloer. Dat is wat mij betreft viermaal geen pre, wat mijn teleurstelling grotendeels verklaart. Eenmaal bekomen van de eerste teleurstelling begon Odd Blood echter wel te groeien. Odd Blood is misschien toegankelijker, eenvormiger, elektronischer en net wat meer gericht op de dansvloer dan All Hour Cymbal, maar dit is allemaal maar relatief. Yeasayer maakt ook op Odd Blood nog altijd avontuurlijke en niet altijd even makkelijk te doorgronden muziek, put nog altijd uit zeer uiteenlopende genres waaronder flink wat wereldmuziek en flirt nadrukkelijk maar niet overdadig of opzichtig met elektronica of de dansvloer. Hier en daar neigt het me net wat teveel naar stadgenoten Scissor Sisters, maar gelukkig liggen ook meer aansprekende stadgenoten als Animal Collective en TV on the Radio altijd op de loer. Naast de veelheid aan invloeden trekken op Odd Blood in eerste instantie vooral de zang en de percussie de aandacht, maar naarmate je deze plaat vaker hoort beginnen meer dingen in positieve zin op te vallen en wordt de tweede van Yeasayer alleen maar beter. Vergeleken met het briljante All Hour Cymbal vind ik Odd Blood nog altijd licht tegenvallen, maar een krent uit de pop is het absoluut, al is het maar omdat Odd Blood wat mij betreft nog lang niet is uitgegroeid. Erwin Zijleman