Dit is alweer de 500e recensie op de krenten uit de pop. Op naar de 1000.
Toen Mark Olson in 1995 The Jayhawks verliet, was het min of meer gedaan met deze band. The Jayhawks wisten het niveau van hun meesterwerken Hollywood Town Hall en Tomorrow The Green Grass na het vertrek van Olson nooit meer te benaderen. Olson trok zich met zijn toenmalige vrouw Victoria Williams terug in de Californische woestijn en liet slechts sporadisch iets van zich horen. De soloplaten die Mark Olson sinds zijn vertrek uit The Jayhawks maakte kregen niet veel aandacht, maar waren van hoog niveau. Olson’s voorlopige meesterwerk The Salvation Blues uit 2007 raakte wat mij betreft zelfs aan het niveau van de betere Jayhawks platen. Na de prima duoplaat met Jayhawks voorman Gary Louris (Ready For The Flood uit 2008), waarop de magie van The Jayhawks af en toe weer opdook, keert Mark Olson nu terug met Many Colored Kite. Het is na de tijdelijke samenwerking met Gary Louris weer een typische Mark Olson plaat, waarop geen concessies worden gedaan en Olson precies doet waar hij zelf zin in heeft. Many Colored Kite is een veel minder sombere plaat dan The Salvation Blues. Waar Olson op The Salvation Blues zijn breuk met Victoria Williams verwerkte middels een waar breakup album, is Many Colored Kite een optimistische plaat van een man die zijn leven weer op de rails heeft. In muzikaal opzicht spelen invloeden uit de countryrock uit de vroege jaren 70 nog altijd een belangrijke rol. De muziek van Gram Parsons, die zich net als Mark Olson terug trok in de Californische woestijn, speelde al een belangrijke rol op de vroege platen van The Jayhawks, maar hebben op de soloplaten van Mark Olson alleen maar aan terrein gewonnen. Wanneer Jolie Holland aanschuift voor een duet denk je bijna Gram Parsons en Emmylou Harris te horen, al zijn de stemmen van Olson en Holland duidelijk anders. Waar Mark Olson het leven tot dusver altijd door een ietwat donkere bril bekeek, is Many Colored Kite een bijna vrolijke plaat vol zonnige, soms bijna psychedelische klanken. Naast Jolie Holland duikt ook folk legende Vashti Bunyan op voor een duet, maar de meeste aandacht trekt Olson’s nieuwe partner Ingunn Ringvold, die beschikt over een heel wat toegankelijker stemgeluid dan Olson’s voormalige partner Victoria Williams. Het resultaat is een voor Mark Olson begrippen opvallend opgewekt klinkende plaat die wederom laat horen wie nu eigenlijk het creatieve brein achter The Jayhawks was. Erwin Zijleman