Rose - Les Souvenirs Sous Ma Frange
In Nederland lijken we de Franse zuchtmeisjes momenteel helemaal vergeten, maar in de Franse megasupermarkten zijn ze gelukkig nog altijd goed vertegenwoordigd. Met flink wat nieuwe namen en geen mogelijkheid om een cd te beluisteren was het in veel gevallen gokken, maar de tweede cd van de Française Rose verdween zonder ook maar een spoortje twijfel in de fors uitgevallen winkelwagen. Rose (echte naam: Keren Meloul) maakte met haar titelloze debuut een jaar of drie geleden immers een van de leukste en beste Franse platen van de laatste jaren. Op haar debuut maakte Rose muziek die duidelijk aansloot bij de muziek van de op dat moment razend populaire Franse zuchtmeisjes, al legde de Française wel duidelijk andere accenten. Dit deed ze door de inmiddels wel wat uitgekauwde Bossanova invloeden te vervangen door een veel breder muzikaal palet, dat zowel aansloot bij de Franse muzikale tradities als bij de Amerikaanse folk en West-Coast pop uit de jaren 60 en 70. Ook op haar tweede plaat Les Souvenirs Sous Ma Frange is Rose aan de ene kant weer een typisch Frans zuchtmeisje, maar aan de andere kant ook weer helemaal niet. Les Souvenirs Sous Ma Frange is net als zijn voorganger een plaat met voornamelijk akoestisch uitgevoerde songs die worden gedragen door zwoele en verleidelijke vocalen. Toch is Les Souvenirs Sous Ma Frange zeker geen kopie van de titelloze voorganger. Rose heeft op haar tweede plaat gekozen voor een veelzijdiger geluid en kiest bovendien vaker het experiment. Dat pakt niet altijd even goed uit. Waar het debuut van Rose werd gekenmerkt door een constante kwaliteit, is Les Souvenirs Sous Ma Frange wat meer een plaat van pieken en dalen. Omdat het aantal dalen beperkt is en de pieken wat hoger zijn dan het constante niveau van het debuut, krijgt ook de tweede plaats van Rose uiteindelijk een prima rapportcijfer. Rose toont zich op Les Souvenirs Sous Ma Frange niet alleen een prima zangeres, maar manifesteert zich ook nadrukkelijker als een eigenzinnig songwriter, waarmee ze zich schaart onder soortgenoten als Olivia Ruiz, Camille en Berry. Net als deze soortgenoten maakt Rose op haar tweede plaat muziek die aan de ene kant aangenaam voortkabbelt, maar aan de andere kant de fantasie prikkelt met verrassende wendingen en invloeden. Het levert wederom de soundtrack op van een even lome als inspirerende zomervakantie in Frankrijk. Franse zuchtmeisjes mogen even uit zijn, maar om de nieuwe Rose kan geen enkele muziekliefhebber heen. Erwin Zijleman
In Nederland lijken we de Franse zuchtmeisjes momenteel helemaal vergeten, maar in de Franse megasupermarkten zijn ze gelukkig nog altijd goed vertegenwoordigd. Met flink wat nieuwe namen en geen mogelijkheid om een cd te beluisteren was het in veel gevallen gokken, maar de tweede cd van de Française Rose verdween zonder ook maar een spoortje twijfel in de fors uitgevallen winkelwagen. Rose (echte naam: Keren Meloul) maakte met haar titelloze debuut een jaar of drie geleden immers een van de leukste en beste Franse platen van de laatste jaren. Op haar debuut maakte Rose muziek die duidelijk aansloot bij de muziek van de op dat moment razend populaire Franse zuchtmeisjes, al legde de Française wel duidelijk andere accenten. Dit deed ze door de inmiddels wel wat uitgekauwde Bossanova invloeden te vervangen door een veel breder muzikaal palet, dat zowel aansloot bij de Franse muzikale tradities als bij de Amerikaanse folk en West-Coast pop uit de jaren 60 en 70. Ook op haar tweede plaat Les Souvenirs Sous Ma Frange is Rose aan de ene kant weer een typisch Frans zuchtmeisje, maar aan de andere kant ook weer helemaal niet. Les Souvenirs Sous Ma Frange is net als zijn voorganger een plaat met voornamelijk akoestisch uitgevoerde songs die worden gedragen door zwoele en verleidelijke vocalen. Toch is Les Souvenirs Sous Ma Frange zeker geen kopie van de titelloze voorganger. Rose heeft op haar tweede plaat gekozen voor een veelzijdiger geluid en kiest bovendien vaker het experiment. Dat pakt niet altijd even goed uit. Waar het debuut van Rose werd gekenmerkt door een constante kwaliteit, is Les Souvenirs Sous Ma Frange wat meer een plaat van pieken en dalen. Omdat het aantal dalen beperkt is en de pieken wat hoger zijn dan het constante niveau van het debuut, krijgt ook de tweede plaats van Rose uiteindelijk een prima rapportcijfer. Rose toont zich op Les Souvenirs Sous Ma Frange niet alleen een prima zangeres, maar manifesteert zich ook nadrukkelijker als een eigenzinnig songwriter, waarmee ze zich schaart onder soortgenoten als Olivia Ruiz, Camille en Berry. Net als deze soortgenoten maakt Rose op haar tweede plaat muziek die aan de ene kant aangenaam voortkabbelt, maar aan de andere kant de fantasie prikkelt met verrassende wendingen en invloeden. Het levert wederom de soundtrack op van een even lome als inspirerende zomervakantie in Frankrijk. Franse zuchtmeisjes mogen even uit zijn, maar om de nieuwe Rose kan geen enkele muziekliefhebber heen. Erwin Zijleman