Het is vaak moeilijk te voorspellen of een plaat het nu goed gaat doen of niet. De Nederlandse zangeres Janne Schra oogstte een paar jaar geleden, na een wat moeizame start, opeens onverwacht veel lof als boegbeeld van de band Room Eleven (de platen Six White Russians And A Pink Pussycat (2006) en Mmm...Gumbo? (2008) gingen als warme broodjes over de toonbank en trokken ook in het buitenland de nodige aandacht), maar zag haar nieuwe band Schradinova vervolgens, geheel tegen de verwachting, in mislukken (en dit ondanks de prima plaat India Lima Oscar Victor Echo You uit 2010). Het is dus even afwachten wat de eerste onder haar eigen naam uitgebrachte soloplaat gaat doen, maar aan de kwaliteit van de plaat zal het in ieder geval niet liggen. Het titelloze solodebuut van Janne Schra is een in kwalitatief opzicht uitstekende plaat, waarop Janne Schra de inmiddels van haar bekende sterke wapens op uiterst trefzekere wijze inzet. Dat betekent dat Janne Schra van genre naar genre hopt en in al deze genres weet te overtuigen met haar mooie en krachtige stem. Het debuut van Janne Schra bevat een mengelmoes van vooral jazz, folk en pop, maar binnen deze genres bestrijkt Janne Schra een opvallend breed palet. Het ene moment verrast de tegenwoordig vanuit Nijmegen opererende zangeres met een intiem en breekbaar folkliedje, om vervolgens uit te pakken met lekker vol georkestreerde pop of met zwoele nachtclub jazz. De vocalen zijn in alle gevallen van een geweldig hoog niveau, maar Janne Schra heeft dit keer ook veel aandacht besteed aan de instrumentatie en de productie. Het levert een aantal wat donkerdere tracks op, die zomaar sfeerbepalend zouden kunnen zijn in een nieuwe film van David Lynch, maar Janne Schra is ook niet vies van kippenveljazz of lekker in het gehoor liggende pop. In elk genre is de instrumentatie mooi en verzorgd, waardoor de stem van Janne Schra nog net wat beter tot zijn recht komt. De criticus zal waarschijnlijk beweren dat Janne Schra op haar solodebuut van wat teveel walletjes wil eten en dat wat meer focus op zijn plaats zou zijn geweest, maar daar ben ik het absoluut niet mee eens. Een zangeres die eigenlijk alles kan zingen, moet dat vooral doen. Het betekent weliswaar dat ik op het debuut van Janne Schra ook een aantal songs tegen kom waar ik net wat minder mee kan, maar het aantal songs dat er echt uitspringt mag er ook zijn. Mijn conclusie: het titelloze debuut van Janne Schra is een bovengemiddeld mooie en bovengemiddeld veelzijdige plaat van een bovengemiddeld goede zangeres. Een zangeres die in het verleden al veel moois heeft laten horen, maar nog altijd groei laat zien. Het debuut van Janne Schra is zonder meer een heerlijk plaatje voor de zondagochtend, maar of de plaat de rest van de week de cd speler nog uit komt durf ik te betwijfelen. Erwin Zijleman
