Het duurde in 2010 even voor ik het debuut van Villagers had opgepikt, maar vervolgens was de plaat ook maar nauwelijks uit mijn cd speler te krijgen. Inmiddels zijn we ruim twee jaar verder en ligt de tweede plaat rond de Ierse singer-songwriter Conor J. O’Brien in de winkel. {Awayland} opent met een track die nog redelijk in het verlengde ligt van de muziek op het debuut Becoming A Jackal, maar vervolgens slaat Conor J. O’Brien nieuwe wegen in met een voller geluid waarin zelfs ruimte is voor elektronica en hier en daar een scheurende gitaar. {Awayland} kwam er niet zonder slag of stoot. Conor J. O’Brien raakte na het succes van Becoming A Jackal uitgekeken op de donkere en vaak aan Nick Drake herinnerende folk op het debuut van Villagers en vond lange tijd geen nieuwe inspiratie. Deze vond hij uiteindelijk in het gebruik van elektronica, maar de inbreng van deze elektronica, is over het algemeen gelukkig uiterst subtiel. {Awayland} is een spannende plaat vol tracks die je niet onmiddellijk in zullen pakken, maar die langzaam maar zeker gaan overtuigen. Hier en daar doet het wel wat denken aan de muziek van Gavin Friday; een landgenoot van Conor O’Brien die zijn muziek ook meerdere keren opnieuw uitvond, maar {Awayland} schiet net zo makkelijk de kant van Coldplay en vooral Elbow op, al zie ik Villagers nog niet zo snel in grote stadions spelen. {Awayland} is een gewaagde en zeker geen makkelijke plaat. Conor O’Brien had het zichzelf een stuk makkelijk gemaakt door Becoming A Jackal deel 2 af te leveren, maar het siert hem dat hij dat niet heeft gedaan. Op voorhand zag ik het gebruik van elektronica door Villagers eerlijk gezegd niet zo zitten, maar inmiddels vind ik het allemaal toch behoorlijk smaakvol en spannend. Conor O’Brien gebruikt elektronica niet als doel op zich, maar als middel om zijn muziek veelkleuriger te maken en hier slaagt hij wat mij betreft uitstekend in. Ik vond het bij vlagen behoorlijk uitbundige {Awayland} in eerste instantie een stuk minder dan het sobere Becoming A Jackal, maar inmiddels is ook de nieuwe plaat van Villagers me zeer dierbaar. De plaat wordt nog een stuk interessanter wanneer je je ook verdiept in de teksten, want {Awayland} blijkt niet alleen in muzikaal opzicht een fascinerende plaat. {Awayland} is een plaat vol invloeden (variërend van de hier boven genoemde namen tot Elliott Smith, Bon Iver en hier en daar zelfs David Bowie) die steeds weer nieuwe dingen laat horen en beetje bij beetje steeds meer overtuigt. De liefhebber van de sobere folk op het debuut van Villagers heeft in eerste instantie waarschijnlijk de neiging om de plaat de rug toe te keren, maar moet dit zeker niet doen. {Awayland} blijkt uiteindelijk immers een fascinerende en met enige regelmaat wonderschone plaat, die bij herhaalde beluistering niet eens zo heel ver van het briljante debuut af ligt. Het is nog veel te vroeg om de plaat uit te roepen tot één van de belangrijke platen van 2013, maar van het stapeltje platen dat deze maand verschijnt springt de tweede van Villagers er zeker uit. Erwin Zijleman
