De uit Utrecht afkomstige band Mister And Mississippi had vorige week bij De Wereld Draait Door haar "one minute of fame". Persoonlijk begrijp ik nog steeds niet waarom de muzikanten die mogen komen opdraven in het populaire programma zo weinig tijd wordt gegund (terwijl de overige gasten eindeloos door mogen keuvelen), maar het is kennelijk een formule die werkt. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik na die ene minuut Mister And Mississippi enorm nieuwsgierig was geworden naar de muzikale verrichtingen van de band, maar ik weet inmiddels ook dat Mister And Mississippi nog veel beter en een stuk veelzijdiger is dan die ene minuut in De Wereld Draait Door deed vermoeden. Mister And Mississippi maakt op haar titelloze debuut muziek die vrijwel niet in een hokje is te duwen. De band noemde het vorige week zelf dreampop, maar dat is wat mij betreft maar een deel van het verhaal. De muziek van Mister And Mississippi is vrijwel altijd stemmig, soms zelfs bijna pastoraal, maar is ook niet vies van gitaaruitbarstingen die vooral doen denken aan bands die het etiket post-rock krijgen opgeplakt. Invloeden uit de Britse folk hebben absoluut hun weg gevonden in de muziek van Mister And Mississippi, maar toch zou ik het debuut van de band geen folkplaat durven noemen. En dan zijn er ook nog eens de donkere en bijna bedwelmende klanken die de plaat een ambient karakter geven. In muzikaal opzicht lijkt het af en toe wel wat op Mazzy Star, maar waar deze band in vocaal opzicht volledig voer op de charme en verleiding van Hope Sandoval, heeft Mister And Mississippi zowel een uitstekende zanger als een uitstekende zangeres in de gelederen, die zowel individueel als gezamenlijk prachtig klinken. De prima vocalen op de plaat worden gecombineerd met prachtig gitaarwerk, dat af en toe wel wat heeft van het gitaarwerk dat in de dreampop zo gangbaar was, maar dat ook veelkleuriger en vooral gevarieerder is. De rest van de instrumentatie sluit hier prachtig bij aan en put naast alle hierboven genoemde genres ook nog eens voorzichtig uit de archieven van de prog-rock en wat minder voorzichtig uit de archieven van de psychedelica. Ondanks het feit dat de band nog niet zo heel lang bestaat, staat het debuut van Mister And Mississippi vol met songs die naar meer smaken. Het zijn songs die zich niet heel nadrukkelijk opdringen, maar wel direct overtuigen. Bij iedere volgende beluistering is het debuut van de Utrechters weer net wat mooier en indrukwekkender en het einde van het groeiproces is volgens mij nog lang niet in zicht. 2012 leverde een bijna eindeloze rij prachtplaten van eigen bodem op. Ook 2013 telt er tot dusver al een stuk of vier en het prachtdebuut van Mister And Mississippi kan ik hier zeker aan toevoegen. Mister And Mississippi heeft op haar debuut een prachtig en betoverend geluid en het is nog een geheel eigen geluid ook. Hulde. Erwin Zijleman
