Kris Delmhorst heeft inmiddels weliswaar een aantal prima platen op haar naam staan, maar hoeveel liefhebbers rekenen Delmhorst echt tot de toppers binnen het genre? Zelf vond ik Kris Delmhorst op de platen die volgden op Five Stories niet veel meer dan een aardige subtopper, waardoor ik ook wel eens een plaat van haar liet liggen en ook niet heel veel haast had met het onlangs verschenen Blood Test.
Omdat Blood Test me genadeloos gegrepen heeft (maar daarover later meer), heb ik me wat meer verdiept in hetgeen dat Kris Delmhorst sinds het heel aardige Shotgun Singer uit 2008 heeft uitgebracht. Dat blijkt niet heel veel. Kris Delmhorst werd in de afgelopen zes jaar moeder en had hiernaast last van een hardnekkig writer’s block.
In 2011 bracht ze nog wel de cd Cars uit. Dat is een plaat die ik destijds volledig heb gemist, maar die momenteel een graag geziene gast in de cd speler is. Op Cars eert Kris Delmhorst het werk van de gelijknamige band en dat is een band die ik hoog heb zitten. Kris Delmhorst laat op haar eerbetoon nog maar eens horen hoe goed de songs van de band zijn, want voorzien van een rootsgeluid transformeren de perfecte powerpop songs in geweldige rootssongs.
Die geweldige rootssongs staan ook op Blood Test; de plaat waarop Kris Delmhorst haar writer’s block lijkt te hebben overwonnen. Kris Delmhorst verruilde hiervoor Boston voor haar geboortegrond New York en zocht bovendien de samenwerking met singer-songwriter Anders Parker. Het levert een plaat op die laat horen dat Kris Delmhorst niet langer genoegen neemt met een plaats in de subtop en klaar is voor het grote werk.
Samen met Anders Parker en een prima band zet Kris Delmhorst een bijzonder fraai rootsgeluid neer. Dat is soms lekker stevig, maar vaak ook prachtig ingetogen. Het sterkste wapen van Kris Delmhorst is nog altijd haar warme en zuivere stem die zowel zwoel kan verleiden als diep kan ontroeren.
Kris Delmhorst koos in het verleden nog wel eens voor songs met een flinke dosis of zelfs overdosis melancholie, maar deze ontbreekt voor een belangrijk deel op Blood Test. Een jarenlang aanhoudend writer’s block moet een muzikant drijven tot wanhoop, maar op Blood Test klinkt Kris Delmhorst energiek en optimistisch, wat de songs van de Amerikaanse bijzonder aangenaam maakt. Ook Blood Test wordt gekenmerkt door de degelijkheid die het hele oeuvre van Kris Delmhorst typeert, maar deze keer gaan degelijkheid en het maken van een plaat die kan concurreren met de betere platen in het genre prima samen.
Blood Test is een heerlijke plaat voor een lome zondagmorgen. De songs van Kris Delmhorst zijn toegankelijk en intiem en overtuigen vrij makkelijk. Blood Test is echter ook een plaat voor alle andere momenten. De toegankelijke en intieme songs blijken immers stuk voor stuk van hoog niveau en weten ook nog wel een tijdje aan kracht te winnen. Dertien jaar geleden voorspelde ik Kris Delmhorst op basis van haar debuut een grote toekomst. Deze belofte kon de Amerikaanse singer-songwriter wat mij betreft nooit helemaal waar maken, maar met Blood Test doet ze het wat mij betreft alsnog. En hoe. Erwin Zijleman
d
