Ook in muzikaal opzicht ging het Morrissey overigens niet voor de wind. De man die in 2004 zo glorieus terugkeerde met You Are The Quarry slaagde er niet in om deze zo goede plaat een passend vervolg te geven, waardoor hij in 2009, na de release van het wederom wat tegenvallende Years Of Refusal, zelfs zonder platencontract kwam te zitten.
Het doet allemaal wat denken aan de creatieve impasse waarin Morrissey in de tweede helft van de jaren 90 terecht kwam en die uiteindelijk zou leiden tot zeven jaren stilte. De stilte heeft dit keer slechts vijf jaar geduurd, want bijna uit het niets verscheen vorige week World Peace Is None Of Your Business.
Bijna uit het niets, want de Britse muziektijdschriften kwamen een paar weken geleden al met lyrische recensies. World Peace Is None Of Your Business zou volgens deze Britse tijdschriften een ouderwetse Morrissey plaat zijn en ook nog eens een Morrissey plaat van een ouderwets hoog niveau.
Ik begon daarom met bijna onrealistisch hoge verwachtingen aan de beluistering van de nieuwe plaat van één van de grootheden uit de geschiedenis van de Britse popmuziek en één van mijn persoonlijke favorieten.
Deze verwachtingen worden in eerste instantie helemaal waar gemaakt met de monumentale titeltrack die in alle opzichten als ‘vintage Morrissey’ kan worden bestempeld. Alleen deze geweldige titeltrack geeft World Peace Is None Of Your Business wat mij betreft al bestaansrecht, maar de luisteraar heeft vervolgens nog een lange weg te gaan, zeker wanneer deze kiest voor de Deluxe Edition van de plaat die nog eens zes tracks toevoegt aan het dozijn tracks van de reguliere versie.
In de tracks die volgen laat Morrissey horen dat hij zijn eigen muzikale erfenis weliswaar eert, maar dat hij nog steeds niet bang is om nieuwe wegen in te slaan. Waar de titeltrack van de plaat op iedere Morrissey klassieker had kunnen staan, laten de meeste andere tracks op de plaat een ander Morrissey geluid horen.
Het is een geluid waarin de instrumentatie varieert van sferisch en atmosferisch tot behoorlijk bombastisch. Wat rustig begint met lastig te plaatsen achtergrondgeluiden, stemmige gitaren en ijle synths, kan zo maar omslaan in een geluid dat wordt bepaald door hoge gitaarmuren (waarvoor Morrissey nog steeds een beroep doet op oudgediende Boz Boorer) of zelfs een kakafonie van geluid. Hiertegenover staan songs die teruggrijpen op het geluid van The Smiths, al liggen ook in deze tracks de muzikale uitbarstingen constant op de loer. Het meest opvallend zijn echter de invloeden uit de Spaanse en Mexicaanse muziek, die steeds prachtig contrasteren met het wat zwaarder aangezette geluid.
In eerste instantie ligt het allemaal wat zwaar op de maag en vraag je je af wie deze plaat heeft voorzien van een bij vlagen overvolle productie. Dit blijkt ervaren rot Joe Chiccarelli, die werkte met iedereen tussen Frank Zappa en The White Stripes. Joe Chiccarelli staat zeker niet bekend als subtiele producer, maar op World Peace Is None Of Your Business lijken af en toe alle schuiven open te staan en lijkt, zeker bij eerste beluistering, sprake van overdaad, die soms zelfs pijn doet aan de oren.
Inmiddels ben ik wat meer gewend aan de nieuwe Morrissey plaat en volgen toch steeds meer tracks de weg die de titeltrack al direct bij eerste beluistering mocht doorlopen. Morrissey kiest op World Peace Is None Of Your Business af en toe misschien wel voor een erg vol geluid, maar de levende legende klinkt op zijn nieuwe plaat van de eerste tot de laatste noot geïnspireerd en dat was de afgelopen jaren wel eens anders.
World Peace Is None Of Your Business blijkt na enige gewenning een plaat vol memorabele Morrissey songs, die lijntjes uitwerpen naar alle uithoeken van zijn prachtige oeuvre. Het zijn songs vol prachtige gitaarlijnen, songs met de uit duizenden herkenbare vocalen van een uitstekend bij stem zijnde Morrissey en uiteraard songs met heerlijk bijtende en cynische teksten. De enorme bak muzikale versiersels die vervolgens is toegevoegd zal je voor lief moeten nemen, al overtuigen met name de exotische invloeden op de plaat steeds meer.
In eerste instantie stond de overvolle productie me vooral tegen, maar uiteindelijk blijkt deze toch voor een belangrijk deel functioneel. De volle instrumentatie en de grote verschillen tussen hard en zacht dragen bij aan het dynamische karakter van de plaat en geven de songs in een aantal gevallen kracht waar dat nodig is. Zeker wanneer je met aandacht naar de plaat luistert blijkt het allemaal bijzonder knap in elkaar te zitten en verandert een kakafonie van geluid steeds vaker in een eigenzinnig muzikaal landschap vol onverwachte maar vaak trefzekere details.
World Peace Is None Of Your Business is zeker niet zo goed als platen als Vauxhall And I, Viva Hate, Your Arsenal en You Are The Quarry, maar persoonlijk vind ik de plaat, zeker na enige gewenning, veel beter dan de platen die Morrissey de afgelopen jaren maakte. Verder blijft het natuurlijk zo dat zelfs een middelmatige Morrissey plaat nog veel beter is dan het meeste andere dat verschijnt. World Peace Is None Of Your Business is zeker niet middelmatig en behoort daarom tot de beste releases van het moment. Erwin Zijleman
