Het debuut van het Texaanse (maar tegenwoordig vanuit New York opererende) tweetal, Birds Fly South, had bij mij even wat tijd nodig, maar toen ik eenmaal was gevallen voor de plaat was mijn liefde voor The Mastersons ook onvoorwaardelijk.
Ik omschreef Birds Fly South twee jaar geleden als een eerbetoon aan de platen van Gram Parsons en Emmylou Harris en als The Jayhawks met een zangeres. Beide omschrijvingen zijn ook van toepassing op het onlangs verschenen Good Luck Charm, al klinken The Mastersons op hun tweede plaat ook wat poppier en schuwen ze hiernaast de net wat stevigere tracks niet.
Good Luck Charm werd onder leiding van producer Jim Scott (Wilco, Tom Petty, The Dixie Chicks) en een aantal bevriende muzikanten, onder wie pedal steel guru Greg Leisz, opgenomen in California.
Het is een warmbloedige plaat geworden met songs die het goed zullen doen bij liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek, maar die ook zomaar aan zouden kunnen slaan bij de liefhebbers van Amerikaanse countrypop. In een aantal songs schurken Chris Masterson en Eleanor Whitmore dicht tegen de muziek van de in de Verenigde Staten razend populaire band Lady Antebellum of tegen onze eigen Common Linnets aan, maar The Mastersons bewaken de grens tussen kunst en kitsch zorgvuldig en zorgen ervoor dat de balans nooit doorslaat in de verkeerde richting.
Chris Masterson en Eleanor Whitmore schreven dit keer alle songs samen en laten horen dat het met de muzikale chemie tussen de twee wel goed zit. Good Luck Charm verrast misschien in eerste instantie met opvallend toegankelijke rootspopsongs, maar overtuigt uiteindelijk met prachtig bij elkaar kleurende vocalen die overlopen van intensiteit en passie.
Waar ik betrekkelijk lang moest wennen aan het debuut van The Mastersons had Good Luck Charm me vrijwel onmiddellijk te pakken. Good Luck Charm is een rootsplaat die een autorit door de Nederlandse regen verandert in een road trip met de eindeloze vergezichten uit het zuiden van de Verenigde Staten. Het is bovendien een plaat die doet verlangen naar oude klassiekers.
De plaat is het mooist wanneer Chris Masterson en Eleanor Whitmore samen de vocalen voor hun rekening nemen, maar ook de songs waarin Eleanor Whitmore het voortouw nemen mogen er zijn, terwijl de tracks met Chris Materson in de vocale hoofdrol de vergelijking met The Jayhawks weer van stal haalt en ook daar is niets mis mee.
Het zijn de opvallend toegankelijke popsongs op Good Luck Charm die in eerste instantie het makkelijkst verleiden, maar het zijn de meer ingetogen rootssongs die uiteindelijk zorgen voor het meeste kippenvel. Het is de combinatie van de twee die van Good Luck Charm zo’n heerlijke en bij vlagen zelfs onweerstaanbare plaat maakt. Erwin Zijleman
Koop bij BOL.com
