Maria Taylor - LadyLuck
Maria Taylor liet een paar jaar geleden voor het eerst van zich horen op platen van onder andere Bright Eyes, Moby en Now It’s Overhead en maakte vervolgens samen met Orenda Fink furore als het duo Azure Ray, dat een aantal platen met wonderschone droompop afleverde. Sinds haar in 2005 verschenen debuut 11:11 opereert Maria Taylor echter solo. Dat leverde naast 11:11 het hele mooie Lynn Teeter Flower (2007) op; een plaat waarop Maria Taylor net als op haar debuut nadrukkelijk teruggreep op de singer-songwriter muziek van grootheden uit de jaren 70 als Carole King, Carly Simon en Laura Nyro. Invloeden die ook op haar derde soloplaat, het inmiddels verschenen LadyLuck, weer prominent aanwezig zijn. Waar Maria Taylor op haar vorige twee platen experimenteerde met het gebruik van elektronica en wat meer up-tempo songs, is LadyLuck een betrekkelijk sobere en grotendeels akoestische plaat geworden. LadyLuck beschrijft het op de klippen lopen van Maria Taylor’s relatie. Iets wat je natuurlijk niemand toewenst, maar zoals zo vaak is het een voedingsbodem voor hele mooie muziek gebleken. Op LadyLuck draait het vooral om de akoestische gitaar en de prachtige stem van Maria Taylor. Incidenteel zijn wat strijkers toegevoegd, maar over het algemeen genomen is het geluid op LadyLuck sober. Toch is LadyLuck geen pessimistische plaat. De folky popsongs van Maria Taylor klinken zonder uitzondering aangenaam en voldoen zowel op een regenachtige zondagochtend als op een warme lenteavond uitstekend. Ondanks het feit dat de betoverende droompop van Azure Ray nog bijna dagelijks gemist wordt, slaagt Maria Taylor er ook met LadyLuck weer in om dit roemruchte duo te doen vergeten. LadyLuck maakt geen geheim van zijn invloeden uit het verleden en verkent evenmin nieuwe wegen. Met haar derde plaat heeft Maria Taylor een oerdegelijke singer-songwriter plaat met een serie eenvoudige maar aantrekkelijke popliedjes gemaakt. Popliedjes zoals die momenteel wel vaker worden gemaakt, maar deze ontberen meestal net het beetje extra dat Maria Taylor wel te bieden heeft. LadyLuck is daarom niets meer of minder dan een hele mooie en aangename plaat van een van de betere vrouwelijke singer-songwriters van het moment. Erwin Zijleman
Maria Taylor liet een paar jaar geleden voor het eerst van zich horen op platen van onder andere Bright Eyes, Moby en Now It’s Overhead en maakte vervolgens samen met Orenda Fink furore als het duo Azure Ray, dat een aantal platen met wonderschone droompop afleverde. Sinds haar in 2005 verschenen debuut 11:11 opereert Maria Taylor echter solo. Dat leverde naast 11:11 het hele mooie Lynn Teeter Flower (2007) op; een plaat waarop Maria Taylor net als op haar debuut nadrukkelijk teruggreep op de singer-songwriter muziek van grootheden uit de jaren 70 als Carole King, Carly Simon en Laura Nyro. Invloeden die ook op haar derde soloplaat, het inmiddels verschenen LadyLuck, weer prominent aanwezig zijn. Waar Maria Taylor op haar vorige twee platen experimenteerde met het gebruik van elektronica en wat meer up-tempo songs, is LadyLuck een betrekkelijk sobere en grotendeels akoestische plaat geworden. LadyLuck beschrijft het op de klippen lopen van Maria Taylor’s relatie. Iets wat je natuurlijk niemand toewenst, maar zoals zo vaak is het een voedingsbodem voor hele mooie muziek gebleken. Op LadyLuck draait het vooral om de akoestische gitaar en de prachtige stem van Maria Taylor. Incidenteel zijn wat strijkers toegevoegd, maar over het algemeen genomen is het geluid op LadyLuck sober. Toch is LadyLuck geen pessimistische plaat. De folky popsongs van Maria Taylor klinken zonder uitzondering aangenaam en voldoen zowel op een regenachtige zondagochtend als op een warme lenteavond uitstekend. Ondanks het feit dat de betoverende droompop van Azure Ray nog bijna dagelijks gemist wordt, slaagt Maria Taylor er ook met LadyLuck weer in om dit roemruchte duo te doen vergeten. LadyLuck maakt geen geheim van zijn invloeden uit het verleden en verkent evenmin nieuwe wegen. Met haar derde plaat heeft Maria Taylor een oerdegelijke singer-songwriter plaat met een serie eenvoudige maar aantrekkelijke popliedjes gemaakt. Popliedjes zoals die momenteel wel vaker worden gemaakt, maar deze ontberen meestal net het beetje extra dat Maria Taylor wel te bieden heeft. LadyLuck is daarom niets meer of minder dan een hele mooie en aangename plaat van een van de betere vrouwelijke singer-songwriters van het moment. Erwin Zijleman