Devon Sproule - I Love You, Go Easy
De Canadese singer-songwriter Devon Sproule is de laatste jaren behoorlijk productief. Haar doorbraakplaat Keep Your Silver Shined uit 2007 kreeg gezelschap van een prima opvolger (Don’t Hurry For Heaven!) en een zeker niet overbodige live-plaat (Live In London) en hiernaast was Devon Sproule ook nog eens zeer aanwezig op het door manlief Paul Curreri gemaakte Songs For Devon Sproule. Allemaal aardige of zelfs goede platen, maar helaas niet zo indrukwekkend als het prachtige Upstate Songs uit 2003. Dat heeft wat mij betreft vooral te maken met de focus van Devon Sproule. Waar Upstate Songs een consistent geluid liet horen, schiet de muziek van Devon Sproule sindsdien alle kanten op, wat veel mooie muziek oplevert, maar helaas ook wel wat mindere momenten. Ook op haar nieuwe plaat I Love You, Go Easy focust Devon Sproule zich weer niet op één ding. Samen met Paul Curreri en een heleboel gastmuzikanten doet Devon Sproule precies waar ze zelf zin in heeft, wat net zo makkelijk kan leiden tot een vleugje jazz, funk of reggae als tot de intieme folksongs die ik het liefst van haar hoor. Ook I Love You, Go Easy schiet hierdoor weer alle kanten op, maar op één of andere manier vind ik het toch een behoorlijk consistente plaat. En een hele goede plaat. Ondanks het hele arsenaal aan muzikanten en de vele muzikale uitstapjes is I Love You, Go Easy een betrekkelijk sobere plaat. Op I Love You, Go Easy draait eigenlijk alles om de mooie stem van Devon Sproule. De uiteenlopende muzikale bijdragen, varierend van blazers tot elektronica, zijn uiterst subtiel en versterken de kracht van de stem van Devon Sproule eigenlijk alleen maar. I Love You, Go Easy is hierdoor een hele mooie luisterplaat geworden met flink wat positieve uitschieters. Het meest in het oor springen wat mij betreft de twee bijzonder fraaie covers. Zowel Runs In The Family van The Roches als Body’s In Trouble van de inmiddels legendarische Mary Margareth O’Hara krijgen een eigenzinnige maar wonderschone vertolking. Ook de eigen songs van Devon Sproule mogen er echter zijn en hebben weer wat aan kracht gewonnen. Devon Sproule was de afgelopen jaren zoekende, wat een aantal aardige platen opleverde, maar ik had steeds het idee dat het beter moest kunnen. I Love You, Go Easy laat horen dat het inderdaad beter kan. Op haar nieuwe plaat heeft Devon Sproule haar eigenzinnigheid behouden, maar dit gaat niet langer ten koste van de kwaliteit van haar muziek. Devon Sproule is de belofte definitief voorbij. Erwin Zijleman
De Canadese singer-songwriter Devon Sproule is de laatste jaren behoorlijk productief. Haar doorbraakplaat Keep Your Silver Shined uit 2007 kreeg gezelschap van een prima opvolger (Don’t Hurry For Heaven!) en een zeker niet overbodige live-plaat (Live In London) en hiernaast was Devon Sproule ook nog eens zeer aanwezig op het door manlief Paul Curreri gemaakte Songs For Devon Sproule. Allemaal aardige of zelfs goede platen, maar helaas niet zo indrukwekkend als het prachtige Upstate Songs uit 2003. Dat heeft wat mij betreft vooral te maken met de focus van Devon Sproule. Waar Upstate Songs een consistent geluid liet horen, schiet de muziek van Devon Sproule sindsdien alle kanten op, wat veel mooie muziek oplevert, maar helaas ook wel wat mindere momenten. Ook op haar nieuwe plaat I Love You, Go Easy focust Devon Sproule zich weer niet op één ding. Samen met Paul Curreri en een heleboel gastmuzikanten doet Devon Sproule precies waar ze zelf zin in heeft, wat net zo makkelijk kan leiden tot een vleugje jazz, funk of reggae als tot de intieme folksongs die ik het liefst van haar hoor. Ook I Love You, Go Easy schiet hierdoor weer alle kanten op, maar op één of andere manier vind ik het toch een behoorlijk consistente plaat. En een hele goede plaat. Ondanks het hele arsenaal aan muzikanten en de vele muzikale uitstapjes is I Love You, Go Easy een betrekkelijk sobere plaat. Op I Love You, Go Easy draait eigenlijk alles om de mooie stem van Devon Sproule. De uiteenlopende muzikale bijdragen, varierend van blazers tot elektronica, zijn uiterst subtiel en versterken de kracht van de stem van Devon Sproule eigenlijk alleen maar. I Love You, Go Easy is hierdoor een hele mooie luisterplaat geworden met flink wat positieve uitschieters. Het meest in het oor springen wat mij betreft de twee bijzonder fraaie covers. Zowel Runs In The Family van The Roches als Body’s In Trouble van de inmiddels legendarische Mary Margareth O’Hara krijgen een eigenzinnige maar wonderschone vertolking. Ook de eigen songs van Devon Sproule mogen er echter zijn en hebben weer wat aan kracht gewonnen. Devon Sproule was de afgelopen jaren zoekende, wat een aantal aardige platen opleverde, maar ik had steeds het idee dat het beter moest kunnen. I Love You, Go Easy laat horen dat het inderdaad beter kan. Op haar nieuwe plaat heeft Devon Sproule haar eigenzinnigheid behouden, maar dit gaat niet langer ten koste van de kwaliteit van haar muziek. Devon Sproule is de belofte definitief voorbij. Erwin Zijleman