14 november 2011

Ed Sheeran - +

Het debuut van de Britse singer-songwriter Ed Sheeran was de afgelopen weken niet aan te slepen in Engeland; een tegenwoordig redelijk zeldzaam verschijnsel in de muziekbusiness. Deze week verschijnt “+” in Nederland en ik verwacht dat het debuut van de Brit ook hier zijn weg naar een heel groot publiek zal weten te vinden. Ik had voor beluistering van + alleen de hitsingle The A Team gehoord en vond deze eigenlijk niet eens zo heel bijzonder. The A Team is absoluut een lekker in het gehoor liggende song, zoals ook Beautiful van James Blunt dat was tot het compleet werd stuk gedraaid, maar opzienbarend is het zeker niet. + opent met The A Team, maar ik vind eigenlijk alle songs die volgen beter. Ed Sheeran toont zich op zijn debuut niet alleen een kundig songwriter en overtuigend zanger, maar blijkt ook niet bang om buiten de gebaande paden te treden. Ed Sheeran maakt op + in veel gevallen traditioneel aandoende singer-songwriter muziek, maar is ook niet vies van experimenten met ritmes die je normaal gesproken alleen in de hiphop en dubstep hoort of flirts met de pure pop die door tienermeisjes wordt geadoreerd. Wanneer Ed Sheeran zich buiten de gebaande paden begeeft, past hij niet alleen de instrumentatie aan, maar gaat hij ook anders zingen. De ene keer stort hij met een bijna getergde stem zijn leed over je uit of verleidt hij met een fluisterstem, maar Ed Sheeran kan ook flink wat soul in zijn stem leggen of spuugt zijn woorden zo snel uit dat hij voorzichtig rappers naar de kroon steekt. Omdat het allemaal zo verschrikkelijk aangenaam klinkt, lijkt + lange tijd een plaat die aardig maar ook wat gewoontjes is. Nu ik + een paar keer heb gehoord vind ik het echter al lang niet meer gewoontjes. Ed Sheeran doet op + hele spannende dingen en verpakt deze vervolgens in songs met hitpotentie of in uiterst sobere singer-songwriter songs. Ed Sheeran vertolkt zijn songs met zoveel gevoel en passie dat ik niet het idee heb dat het grote succes dat hem momenteel ten deel valt van te voren bedacht is. Ed Sheeran doet op + precies waar hij zelf zin in heeft en heeft hier toevallig succes mee. De muziek van Ed Sheeran doet me meer dan eens denken aan die van James Blunt voordat deze ten prooi viel aan de commercie en gewoon goede muziek maakte, maar ook Damien Rice, Davit Kitt, David Gray en zelfs Craig David vormen zinvol vergelijkingsmateriaal. Dat Ed Sheeran in commercieel opzicht behoort tot de uitschieters van 2011 is inmiddels zeker, maar ook in artistiek opzicht is zijn debuut + veel interessanter dan de serieuze muziekliefhebber op basis van The A Team zal vermoeden. Erwin Zijleman