Richard Buckner - Our Blood

In rootskringen worden de platen van de uit San Francisco afkomstige singer-songwriter Richard Buckner al vele jaren gerekend tot de smaakmakers in het genre, maar heel beroemd is hij er tot dusver niet mee geworden. Ik ken Richard Buckner zelf inmiddels een jaar of tien en ontdekte hem ooit via het uit 2000 stammende The Hill. Het is een plaat die zeker niet wordt gerekend tot zijn beste platen (het is eerder zijn slechtste), maar de plaat maakte op mij meer dan voldoende indruk om de singer-songwriter te omarmen. Sinds het uitstekende Meadow uit 2006 is het een lange tijd stil geweest rond Richard Buckner. Hij werkte aan een aantal projecten die uiteindelijk niet van de grond kwamen, raakte een album kwijt door diefstal van zijn laptop, had te maken met uit elkaar vallende apparatuur en zat hiernaast ook nog eens enige tijd (ten onrechte) achter de tralies als verdachte in een moordzaak. Richard Buckner heeft nooit bekend gestaan om zijn opgewekte levenswandel, maar op zijn nieuwe plaat Our Blood is goed te horen dat hij de afgelopen jaren een flinke knauw heeft gekregen. Our Blood is een aardedonkere plaat met een serie songs waar je het leed eindeloos van af kunt scheppen. De meeste songs op Our Blood zijn uiterst sober, maar wel bijzonder smaakvol gearrangeerd. De basis van de plaat wordt gevormd door Buckner’s fraaie en bij vlagen stevige gitaarspel en zijn mooie warme en doorleefde stem, maar de fraaie accenten van onder andere piano, orgel en keyboards, pedal steel (bespeeld door de van New Riders Of The Purple Sage bekende Buddy Cage) en een paar bijzonder trefzekere klappen op de drums (door Sonic Youth’s Steve Shelly) zijn minstens even belangrijk. De meeste songs op Our Blood passen in de hokjes country en folk en klinken behoorlijk traditioneel, maar op een of andere manier klinken de songs van Richard Buckner totaal anders dan die van de meeste van zijn soortgenoten. Dat heeft aan de ene kant te maken met de enorme doorleving en bezieling die Buckner in zijn songs legt, maar ook de al eerder gememoreerde muzikale accenten dragen bij aan zijn unieke, vaak wat spookachtige, geluid. Na alles wat hem de afgelopen jaren is overkomen kun je het alleen maar te doen hebben met Richard Buckner, maar wat levert het mooie en indrukwekkende muziek op. Our Blood snijdt je van de eerste tot de laatste noot door de ziel en heeft alles wat een plaat in dit genre moet hebben. Op basis van zijn eerdere platen is Richard Buckner uitgegroeid tot een cultartiest, maar op basis van het gebodene op Our Blood verdient hij wat mij betreft een plekje in de eregalerij. Iedereen die nog zoekt naar een van de beste en meest indrukwekkende rootsplaten van 2011 moet Our Blood maar eens opzoeken. Erwin Zijleman