Markéta Irglová - Anar

De Tsjechische zangeres Markéta Irglová maakte met haar vertolking van een song (Star Star) van de Ierse band The Frames op hele jonge leeftijd een verpletterende indruk op Frames voorman en zanger Glen Hansard. De jonge Tsjechische stond een aantal keren met de, met name in Ierland razend populaire band op het podium en debuteerde samen met Hansard op het witte doek in een Ierse cultfilm (Once). Het leverde niet alleen een mooie film en een aantal memorabele concerten op, maar ook een bloeiende romance en een interessant muzikaal samenwerkingsverband. Markéta Irglová en Glen Hansard maakten als The Swell Season twee hele mooie platen, waarvan de laatste (het uit 2009 stammende Strict Joy) verscheen nadat de relatie van de twee op de klippen was gelopen. Hoewel het in eerste instantie de bedoeling was om de muzikale samenwerking te continueren, duikt Markéta Irglová nu met Anar in haar uppie op. Het levert een plaat op die behoorlijk ver is verwijderd van de muziek van The Swell Season. Waar de muziek van The Swell Season het voor een belangrijk deel moest hebben van de dynamiek en interactie tussen Markéta Irglová en Glen Hansard en werd gedomineerd door het charisma en de geldingsdrang van de laatste, is Anar een uiterst sobere plaat, waarop Markéta Irglová voornamelijk sobere songs vertolkt. De meeste songs op de eerste soloplaat van Markéta Irglová moeten het doen met de breekbare vocalen van de Tsjechische en intieme pianoklanken; slechts een zeer beperkt aantal songs laat een wat voller geluid horen. Omdat Markéta Irglová niet vies is van een flinke portie melancholie, laat Anar zich beluisteren als een breakup-plaat. Het is me een plaat die me, om uiteenlopende redenen, doet denken aan platen van Joni Mitchell, Natalie Merchant, Suzanne Vega en de Zweedse Sophie Zelmani. Net als Joni Mitchell heeft Markéta Irglová een voorliefde voor ambachtelijke folksongs met inhoud, met Natalie Merchant deelt ze de onderhuidse passie, net als Suzanne Vega flirt de Tsjechische zo nu en dan met lichtvoetige pop en tenslotte slaagt ze er in om net zo diep te ontroeren als Sophie Zelmani op haar breakup plaat Precious Burden (absoluut één van mijn favorieten). Ik geef eerlijk toe dat ik in eerste instantie de wat meer extraverte bijdragen van Glen Hansard mistte op deze plaat, maar Anar is absoluut een plaat die je steeds dierbaarder wordt. Het is een plaat vol intieme luisterliedjes die maar blijven groeien wanneer je maar de tijd neemt voor deze plaat. Nadat Markéta Irglová haar ziel heeft blootgelegd op Anar is de tijd nemen voor deze plaat als je het mij vraagt het minste dat je kunt doen. Je wordt er nog rijkelijk voor beloond ook. Erwin Zijleman