Ben Folds Five - The Sound Of The Life Of The Mind

De naam Ben Folds Five brengt me terug naar de tweede helft van de jaren 90. De band rond zanger/pianist Ben Folds heeft dan net een briljante tweede plaat uitgebracht. Whatever And Ever Amen (1997) is zo’n plaat die je na één keer horen omarmt en die je vervolgens nooit meer los zult laten. Een perfect popliedje als Brick (dat ik ook onder deze recensie zal plakken) heb ik inmiddels waarschijnlijk honderden keren gehoord, maar ik krijg er nog steeds kippenvel van. Na Whatever And Ever Amen ontdekte ik ook het titelloze debuut van Ben Folds Five uit 1995 en twee jaar na Whatever And Ever Amen  verscheen nog het heel aardige, maar toch net wat minder imponerende The Unauthorized Biography Of Reinhold Messner. Hierna viel het doek voor de band die op basis van Whatever And Ever Amen eigenlijk wereldberoemd had moeten worden. Ben Folds ging vervolgens verder als soloartiest, maar van het handjevol platen dat hij tussen 1998 en 2010 maakte vind ik persoonlijk alleen Rockin' The Suburbs uit 2001 echt de moeite waard. Vorig jaar verscheen de verrassend succesvolle Ben Folds verzamelaar The Best Imitation Of Myself: A Retrospective. Op de uit 3 cd’s bestaande compilatie maakten vooral de songs van Ben Folds Five indruk en dit heeft het trio (!) nieuw leven ingeblazen. Na de nieuwe track op de verzamelaar en een aantal zeer succesvolle concerten, is Ben Folds Five nu terug met The Sound Of The Life Of The Mind. In de 13 jaren die zijn verstreken sinds de vorige plaat van de band is er eigenlijk niets veranderd. Ben Folds Five maakt nog altijd lekker in het gehoor liggende popliedjes die worden gedragen door het dynamische pianospel van Ben Folds en zijn expressieve vocalen, maar onderschat de rol van de ritmesectie niet. Het zijn nog altijd popliedjes die opvallen door hun veelzijdigheid en spitsvondige teksten en net als op de vorige platen van Ben Folds Five worden up-tempo songs afgewisseld met ballads. Iedereen die, net als ik, de vorige platen van Ben Folds Five heeft verslonden, belandt door The Sound Of The Life Of The Mind direct in een warm bad, maar wat mij betreft is deze plaat toe aan een veel breder publiek dan zijn voorgangers. The Sound Of The Life Of The Mind is een plaat met popliedjes van hoog niveau. Het zijn popliedjes waarvan je direct vrolijk wordt of waarvan je in een aantal gevallen direct kippenvel krijgt, maar Ben Folds Five weet je ook constant te verrassen of op het verkeerde been te zetten. Ondanks het feit dat Ben Folds Five nadrukkelijk voortborduurt op de platen uit de jaren 90, klinkt ook The Sound Of The Life Of The Mind weer fris en sprankelend. Ben Folds Five was in de jaren 90 een buitenbeentje en dat is het nog steeds. Het is echter wel een buitenbeentje dat niet vies is van perfecte popliedjes en daar is het uiteindelijk toch om te doen (voor mij in ieder geval wel). Whatever And Ever Amen heeft nog altijd een heel bijzonder plekje in mijn hart, maar The Sound Of The Life Of The Mind past er best naast. Erwin Zijleman