Op zaterdag probeer ik zoveel mogelijk stil te staan bij de obscure parels uit het rootssegment. Vandaag doe ik dat voor de afwisseling eens niet, maar sta ik stil bij de nieuwe plaat van een grootheid uit het genre. Het betreft de nieuwe plaat van een man die in de Verenigde Staten al sinds de tweede helft van de jaren 80 op handen wordt gedragen, maar in Nederland op geen enkele sympathie hoeft te rekenen. Dat is eigenlijk nooit anders geweest en gaat waarschijnlijk ook nooit meer veranderen. Persoonlijk begrijp ik daar helemaal niets van. In 1990 pikte ik bij toeval If There Was A Way op en dat is wat mij betreft nog steeds een rootsplaat om te koesteren. Sindsdien verschenen nog veel meer prachtplaten, waaronder This Time uit 1993 en het uitstekende al weer zeven jaar geleden verschenen Blame The Vain. Na een aantal jaren stilte is nu dan 3 Pears verschenen en ook dit is weer een uitstekende plaat, die in de Verenigde Staten inmiddels de hemel in is geprezen, maar hier in Nederland wordt doodgezwegen. Het gaat in Nederland waarschijnlijk nooit wat worden met Dwight Yoakam, maar dat heeft niets te maken met de kwaliteit van de platen van de Amerikaan. Dwight Yoakam wordt in Nederland om onduidelijke redenen gezien als exponent van de aalgladde country uit Nashville, maar dat is een misvatting. Dwight Yoakam is een zeer getalenteerd muzikant die er in is geslaagd om traditionele rootsmuziek te verbinden met modernere varianten. Dat doet hij ook weer op 3 Pears, dat moet worden gezien als een uiterst geslaagde comeback. 3 Pears is een gevarieerde plaat met traditioneel aandoende rootsmuziek, muziek vol invloeden uit de honky tonk en pop en rockmuziek met rootsinvloeden. Yoakam laat zich op 3 Pears bijstaan door een stevige delegatie Amerikaanse topmuzikanten en kiest voor een mooi vol en fraai geproduceerde plaat met gitaarwerk om van te watertanden en vocalen van wereldklasse. Een aantal tracks op de plaat werd overigens geproduceerd door niemand minder dan Beck; een opvallende keuze, maar het is een keuze die goed uitpakt. 3 Pears bevat songs die lekker in het gehoor liggen, maar Dwight Yoakam kleurt desondanks ook flink buiten de lijntjes in songs die overlopen van pure klasse. 3 Pears bevat 12 tracks en het zijn allemaal tracks van een niveau dat buiten het bereik van de gemiddelde rootsmuzikant ligt. Wanneer een onbekende jonge Amerikaanse muzikant met 3 Pears op zou duiken, zouden we ook in Nederland en Engeland (waar ze ook al niets moeten hebben van Dwight Yoakam) superlatieven te kort komen, maar met de naam Yoakam op de cover is het niks. Ik weet de muziek van Dwight Yoakam al een behoorlijke tijd op de juiste waarde te schatten, maar ben desondanks diep onder de indruk van 3 Pears. 3 Pears van Dwight Yoakam is objectief bezien één van de betere rootsplaten van het jaar. Dat willen we in Nederland natuurlijk helemaal niet horen, maar het is echt zo. Erwin Zijleman
