Atoms For Peace was één van de tracks op de soloplaat van Radiohead zanger Thom Yorke (The Erase). Het is nu ook de naamgever van de nieuwe gelegenheidsband van de Radiohead zanger, waarin naast Yorke ook Red Hot Chili Peppers bassist Flea, Radiohead producer Nigel Godrich, sessiedrummer Joey Waronker (R.E.M., Beck) en percussionist Mauro Refosco opduiken. Het debuut van de band heeft de titel Amok mee gekregen en dat is een titel die in het Nederlands de lading behoorlijk goed dekt. Amok staat volgens de Van Dale voor onbesuisd optreden en dat past prima bij deze plaat. Het debuut van Atoms For Peace opent met mooie bas en gitaarloopjes, alle kanten op schietende percussie en de ijle zang van Thom Yorke. Na enige tijd doet de elektronica zijn intrede en transformeert de song langzaam maar zeker in een totaal andere song. Amok is geen makkelijk te doorgronden plaat, maar een makkelijke plaat was van Yorke ook niet te verwachten. Vooral de tracks met voornamelijk elektronica en percussie liggen in eerste instantie wat zwaar op de maag, maar net als bij de soloplaat van Thom Yorke en de laatste Radiohead platen doet enige gewenning wonderen. Amok is geen plaat die uitblinkt door songs met een kop en een staart. Als luisteraar heb je af en toe het idee dat je naar jamsessies aan het luisteren bent, waardoor het bijna opmerkelijk is dat de plaat bij volgende beluistering weer hetzelfde klinkt. Ik moet toegeven dat ik geen groot liefhebber ben van de meer experimentele platen van Radiohead en ook de soloplaat van Thom Yorke behoort niet tot mijn favoriete platen, maar deze eerste plaat van Atoms For Peace bevalt me op één of andere manier wel. Thom Yorke en zijn muzikale medestanders maken op Amok muziek zoals die door niemand anders wordt gemaakt. Het is muziek die vooral tegen de haren in strijkt, maar het is ook een plaat vol wonderschone momenten. Met name de strijd tussen elektronische en analoge instrumenten, de bijzondere elektronische klanken, de tegendraadse percussie en de bijzondere zang van Thom Yorke zorgen voor een aantal hele mooie momenten op de plaat. Hiertegenover staan ook nog volop momenten waar ik weinig tot niets mee kan, maar op één of andere manier heb ik het volste vertrouwen dat het kwartje nog wel gaat vallen. Amok is een lastig te recenseren plaat. Aan de ene kant omdat de plaat weinig houvast biedt, maar aan de andere kant omdat iedereen deze plaat op zijn of haar eigen manier zal ervaren. Ik hou persoonlijk niet zo van elektronische muziek, maar Amok pakt me op één of andere manier wel, zonder dat ik goed kan beschrijven waarom dit zo is, waardoor ik me ook voor kan stellen dat mensen deze plaat na één keer horen voorgoed terzijde zullen leggen. Atoms For Peace heeft met Amok een behoorlijk ongrijpbare plaat gemaakt vol wonderlijke muziek. De plaat laat zich beluisteren als een intrigerende muzikale reis, waarvan het beginpunt en het eindpunt onbekend zijn. Enig aanpassingsvermogen is daarom vereist. Het is het absoluut waard. Erwin Zijleman