Chuck E. Weiss is een Amerikaanse cultfiguur, die misschien nog wel het bekendst is door de ode die singer-songwriter Rickie Lee Jones aan hem bracht in het uit 1979 stammende Chuck E.'s In Love, waarmee ze haar inmiddels tot een klassieker uitgegroeide debuut opende. Weiss was op dat moment vooral bekend als drummer. Hij speelde met grootheden als Lightnin' Hopkins, Willie Dixon, Muddy Waters en Dr. John, maar zijn ambities reikten verder. Chuck E. Weiss debuteerde in 1981 als soloartiest, maar zijn debuut was weinig opzienbarend en deed niet veel. Pas in 1999 keerde hij terug met het wel redelijk succesvolle en ook verrassend goede Extremely Cool, dat hij vervolgens niet wist te benaderen op het in 2001 verschenen Old Souls & Wolf Tickets en het uit 2007 stammende 23rd & Stout.
Sindsdien stond Chuck E. Weiss met enige regelmaat op het podium, maar op een nieuwe plaat hebben we zeven jaar moeten wachten. Vorig jaar dook de Amerikaanse cultheld eindelijk weer eens de studio in, met het onlangs verschenen Red Beans & Weiss als resultaat.
Bij bestudering van het boekje bij de cd valt op dat zowel acteur Johnny Depp en vriend en medemuzikant Tom Waits worden genoemd als executive producer. Veel betekent dat waarschijnlijk niet (Depp heeft vooral als klankbord gefungeerd), maar het zorgt er wel voor dat de nieuwe plaat van Chuck E. Weiss, die hij feitelijk zelf produceerde, veel meer aandacht krijgt dan zijn twee voorgangers.
Sinds Extremely Cool zijn inmiddels 15 jaren verstreken, maar dat is nauwelijks te horen op Red Beans & Weiss. Chuck E. Weiss speelt nog altijd voor een belangrijk deel met de muzikanten die hem ook 15 jaar geleden omringden, onder wie drummer Don Heffington, pianist Michael Murphy en natuurlijk gitarist Tony Gilkyson (die ooit de geweldige band Lone Justice aanvoerde). Een bassist en twee saxofonisten completeren de prima band die Chuck E. Weiss bij staat op zijn zoveelste comeback plaat.
Net als op zijn vorige platen bestrijkt Chuck E. Weiss ook op Red Beans & Weiss weer een opvallend breed palet binnen de Amerikaanse rootsmuziek, met een voorkeur voor blues, jazz en alle muziek die de muziekscene van New Orleans inkleurt.
Weiss heeft een voorkeur voor lome songs waarin alle muzikanten de ruimte krijgen om te excelleren en waarin het begrip haast niet bestaat. Weiss is nooit een groot zanger geweest, maar zijn vaak bijna gesproken vocalen spreken op een of andere manier altijd tot de verbeelding, mede omdat de levenservaring en de authenticiteit er van af druipen.
Red Beans & Weiss bevat muziek die hoort bij de nacht; muziek die ver is verwijderd van de glitter & glamour maar veelvuldig de zelfkant van de samenleving opzoekt. Het is muziek zoals die door heel veel muzikanten wordt gemaakt, maar niet veel muzikanten zijn zo goed als de muzikanten waarmee Chuck E. Weiss zich kan omringen en vrijwel geen enkele muzikant heeft het charisma en de eigenzinnigheid van Chuck E. Weiss.
Meer dan eens dringt de vergelijking met de muziek van Tom Waits zich op, al is deze inmiddels ver verwijderd geraakt van de oorspronkelijk klinkende muziek op Red Beans & Weiss. Chuck E. Weiss zal voor velen bekend blijven als de muze van Rickie Lee Jones, maar inmiddels heeft hij toch ook een paar keer bewezen dat hij ook zelf wat kan, met Extremely Cool uit 1999 en Red Beans & Weiss als uitschieters. Erwin Zijleman
